یک عمر دو دیده به رهش دوخته بودیم
ماه ده و چار آمد و نور بصر آمد

دیگر خبر از غصه و اندوه و محن نیست
ای غمزدگان عمر غم وغصه سر آمد

آن شب که شب ظلمت و هجران صفتش بود
پایان شد و هنگامه ی فتح و ظفر آمد

برداشت نقاب از رخش آن ماه تر از ماه
آن بدر منیر از پس پرده به در آمد

بی روی مهش تلخی ایام چشیدیم
تلخی به فنا رفته و عهد شکر آمد

بر خاک بسایید سر سجده که اینک
از سوی خدا معدن در و گهر آمد

ای شیعه اثنی عشری مژده ترا باد
آن مصلح کل والی اثنی عشر آمد

ای قمری عاشق که سرودی غزل عشق
ده مژده به عشاق که شب را سحر آمد

از شوق بریزم زبصراشک دمادم
ای منتظران منتظران منتظر آمد