باغبانا تو مرا راه بده در باغت
شرط گل را که ندارم، تو مرا خارم کن

سنگِ دل بسته ره اشک مرا مدتهاست
بشکن سنگ دلم، نرم دل و زارم کن

کار هر روزه ی من توبه شکستن شده است
تو مرا آگه از این زشتی کردارم کن

نفس امّاره شده دشمن غدّاره ی من
یاری ام کرده و آماده ی پیکارم کن

دین فروشی شده شغل همه ی مردم شهر
تو مرا فارغ از این تیمچه بازارم کن

بنشان در دل من مِهر همه آل علی(ع)
ولی از دشمن او نافِر و بیزارم کن

پهن کن دام «تولّا» سر راهم مولا
شیعگی را به من آموز و گرفتارم کن

لایق شیعگی آل علی(ع) گر نشدم
خوار تر از خس و خار سر دیوارم کن