|
بهار
|
|
|
شد فصل گل و سبزه و هنگام بهار است
اما دل من در گرو زلف نگار است
بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه
مرغ دل من در هوس دیدن یار است
مرغان چمن رقص کنان بر سر گلبن
مرغ دلم از هجر رخ یار فکار است
شهد است و شکر غنچه لبهای نگارم
بر آتش دل، بوسه به آن غنچه مهار است
می نوشم از آن لعل لب و شهد گوارا
این کار دل است این نه فقط حرف و شعار است
مرغی به چمن در هوس دانه و آب است
مرغی به هوای تو به هر کوی و دیار است
گر یار نباشد همه ی سال خزان است
با یار ولی فصل خزان نیز بهار است
|
|
یکشنبه 89 اسفند 15 |
نظر بدهید
|
|
|
| |
