کربلا - اشک شفق

کربلا

سینه سوز داغ آل مصطفی (ص) بشنو از من ترجمان کربلا کربلا یعنی حدیث عشق ناب تشنگی اما میان شط آب کربلا یعنی همه عشق و جنون غوطه خوردن در میان شط خون کربلا یعنی که سرمستی ز می راس خونین رفته بر بالای نی کربلا یعنی نوای بی نوا بر سر نی نغمه ی قالوا بلی کربلا یعنی که باغی سوخته تیر کین حلقی به دستی دوخته کربلا عشق است عشقی بی دغل سر به راس نیزه اما از بغل کربلا یعنی که دانشگاه عشق پای بر خار مغیلان تا دمشق کربلا یعنی سری در طشت زر آیه های وحی را خواندن ز بر کربلا یعنی که طفلی بی فدک پای تا سر گشته نیلی از کتک کربلا یعنی که از بالای زین با تن پر تیر نقش بر زمین کربلا یعنی که سربازی رشید اربا اربا گشته از ظلم یزید کربلا یعنی سری خاکستری پیش چشم اشک ریز خواهری کربلا یعنی حسین سر جدا کربلا یعنی ندیدن جز خدا کربلا یعنی که می گردد کباب پیکری بی سر میان آفتاب کربلا یعنی که از ظلم شرور راس مظلومی شدن اندر تنور کربلا یعنی به روی شیر خوار آب می بندند قومی نابکار کربلا یعنی که اندر بزم شام بشکند با چوب دندان امام کربلا یعنی که اندر قتلگاه رگ به جای گونه گردد بوسه گاه ضرب سیلی ، گونه نیلی ، چشم زار کربلا یعنی دویدن روی خار کربلا یعنی ستم یعنی جفا شاه دین را سر بریدن از قفا کربلا یعنی میان کوچه ها طعنه بشنیدن ز جمعی بی حیا کربلا یعنی که از بالای بام سنگ باریدن بر اطفال امام بر سر نی سر اگر قاری شود کار خواهر پای نی ، زاری شود کربلا یعنی به جان خواهرت نزد دختر آی ، بابا با سرت کربلا یعنی که دندان ، دست شو کودکی سیراب کن ، سرمست شو کربلا یعنی سرا پا رنج و غم کربلا یعنی همه ظلم و ستم کربلا یعنی همه غارتگری غارت گهواره و انگشتری کاف یعنی کشته ی راه خدا راء رد خون به زیر نیزه ها باء یعنی بارش سنگ جفا لام یعنی لاله های سرجدا آ،نشان آه و درد و ماتم است گر بمیرد شیعه از این غم کم است ---- ظهر بود اما غروبی غمزده کودکان آنجا همه ماتم زده کودکی گریان ز هجران عمو وان دگر با عمه گرم گفتگو عمه جان با ما بگو اکبر کجاست گاهواره خالی است اصغر کجاست عمه جان پس جسم بابایم کجاست پس چرا راسش به روی نیزه هاست عمه جان عمو نیامد آب کو شب شده با ما بگو مهتاب کو کربلا یعنی،چه گوید در جواب تا که طفلان را کند اینک مجاب چشم زینب چشمه سار خون شده چشمه گفتم نه بگو جیحون شده شیر مرد است او نگو دختر به او زینب است اما بگو حیدر به او اسوه صبر است و باشد بی بدیل گفت: من نادیده ام غیر از جمیل
یکشنبه 92 آبان 12 \| نظر بدهید