ایزد تو را برای خودش آفرید و بعد
شد آفریده عالم هستی برای تو

جن و ملک بر آدمیان سجده می کنند
با شوق بندگی خدا، پیش پای تو

بر شانه های شیعه همای سعادت است
زیرا که بوده شیعه به رسم وفای تو

شد تاج پادشاهی عالم نصیب ما
هستیم چون که تا به قیامت گدای تو

ای خوش به حال آن که تو راضی شوی از او
چون شد رضای حضرت حق در رضای تو

درد تمام عالمیان را دوا کنی
نوشند جرعه گر که همه از دوای تو

روزی عصای حضرت موساست معجزه
چون برده است ارث کمی از عصای تو

آن پنج نور فخر دو عالم نشسته اند
روزی به افتخار به  زیر عبای تو

تنها، کسی که هدیه به تو داد عالمین
قدر تو می شناسد و ارج و بهای تو

تا زنده ایم نام تو ورد زبان ماست
چشم امید ماست به جود و سخای تو

بد گفت هر که از تو، خدا لعنتش کند
لعنت به دشمنان تو باد از خدای تو