اوقات اذان وقت خدایی شدنم بود
اوقات خوش و وقت اذان بار سفر بست

هنگام سحر نامه ی اعمال به دستم
افسوس ولی نامه رسان بار سفر بست

تنها عطش دیدن دلدار مرا کشت
لب تشنه و تب دارم و جان بار سفر بست

می خواند به بالای سرم مرثیه خوانی
عید آمد و آن مرثیه خوان بار سفر بست

با عشق، شود پیر جوانتر ز جوانان
هر پیر جوان گشت و جوان بار سفر بست

چون صاعقه ای  آمد و چون برق گذر کرد
یک باره همه وقت و زمان بار سفر بست

از روز ازل در حرکت عالم هستی است
یعنی ز ازل هر دو جهان بار سفر بست

آن کس که دلش زنده شد از عشق، بماند
هر چند که بی نام و نشان بار سفر بست

ایام به کام است و بهاری است دل ما
هر چند که ماه رمضان بار سفر بست