شرق تا غرب جهان از غم و اندوه پر است
در نوردید جهان را غم و طوفان عزا

هر کجا می نگرم غصه و غم می بینم
ریزد از چشم فلک یکسره باران عزا

خاکیان خاک عزا بر سر خود می ریزند
قدسیان با دل پر خون شده حیران عزا

کربلا نقطه ی پرگار غم و غصه و درد
عصرما عصر غم و غصه و دوران عزا

به تن عالمیان رخت عزا پوشیدند
شد محرم همه عالم شده مهمان عزا

غم هم از غصه و اندوه بگرید شب و روز
چشم او چشمه و دریا شده دامان عزا

کو به کو بر سر نیزه سر خونین حسین(ع)
تا بگرییم  همه عمر به برهان عزا

خواند قران سری و چوب به لبهایش خورد
خواهری با غم و اندوه سخنران عزا

گر بمیریم از این غصه و اندوه کم است
عاشق حضرت عشقیم و مسلمان عزا

واژه ها بار غمش را نتوانند کشید
شعرها، شرح غم و غصه به دیوان عزا