محمّد(ص) آمد و شام سیاه غصه پایان یافت
بهار آمد، خزان از خانه ی دلها گریزان شد

ندای یامحمد(ص) هر دو عالم را منور کرد
ز نور روی احمد(ص) جان و دل خورشید باران شد

زند لبخند و شادی را دهد هدیه به انسان ها
ز شکّر خند او لبهای جبرائیل خندان شد

به ناز او جهان را آفریده خالق یکتا
به عشق او مه و خورشید و اخترها فروزان شد

برد رشک آسمان بر خاک، از روزی که پیغمبر(ص)
زمین را مفتخر کرد و به اهل خاک مهمان شد

محمّد(ص) آمد و آورد با خود هر چه خوبی بود
غم از دلها برون شد، شور و شادی ها فراوان شد

محمّد(ص) آمد و راه هدایت را به ما آموخت
رهی که مقصدش تا بارگاه حیّ سبحان شد

محمّد(ص)آمد و « نور علی نور»آمده حالا
چراغ روشنی بخش مسیر اهل ایمان شد