هرکلّه که عشــــــقش نبود هست کدو
باری اســــت که آدمی از او رنجور است

دســــتی که در او سخا و بخشـش نبود
آن دســـت ســـزاورا یکی سـاطور است

پــــایی که قــــــدم به راه خـــــیری نزند
آن پا نـــبود که وصـــــــله نا جور اســـت

آن دل که در او مــــــــــــهر و محبت نبود
سنـــگی به میان آب و گل مستور است

گر یار طـــــلب کنی و فـــــایش بنـــــگر
یاری مطــــلب که زلفــــهایش بور اسـت

یاری که به همــــــــسر نکـند مهر و وفا
آن یار نبــاشــد او ز همــــسر زور است

یاری که زهـــــر در ، به در آید مپســــند
از حسن اگر فرشـــته یا چون حور است

یاری که وفا نمـــــــی کند بر همــــــسر
آن عاقبــــــتش چو بلعــــــم باعور است

دائم به نصیــــــــحت است اســـماعیلی
پندش بشــنو نه بی نمک نه شور است