به یمن مقدم گلهای ناب باغ بهشت
ز شوق مرغ سحر در پی غزلخوانی است

دوباره خانه ی دل میزبان خوبان شد
دوباره خنده به لبهای شیعه مهمانی است

دوباره فصل بهاران باغ دین آمد
دوباره فصل گل و رونق مسلمانی است

دوباره بار سفر بسته غصه های بشر
دوباره فصل گل و رقص و دست افشانی است

سه گل رسید و جهان را بهار باران کرد
برای شیعه بهاران، بهار ایمانی است

دوباره سوره الحمد ورد لبها شد
دوباره ذکر بشر آیه های قرانی است

حسین(ع) و حضرت عباس(ع) و حضرت سجاد(ع)
رسیده از ره و عالم دوباره نورانی است

گشوده گشته در رحمت خداوندی
دوباره موسم آسایش و فراوانی است

من از ازل به لبم یا حسین(ع) بوده مدام
به وقت دادن جان هم کلام پایانی است است