بخوان تو اهل مدینه به سوی مسجد و آنگه
زداغ خاتم پیغمبران بگوی موذن

گهی زغصب فدک گوی و گه ز غصب ولایت
ز ظلم و جور همه غاصبان بگوی موذن

بگو که پهلوی زهرا ز ضرب در بشکستند
تو از جفای جفاپیشگان بگوی موذن

بگو که طاقت سیلی نداشت صورت زهرا
ز ضرب سیلی نامهربان بگوی موذن

ز درب خانه بگو و ز میخ و سینه زهرا
ز آه و سوز دل شیعیان بگوی موذن

چه ظلمها که ندیدند اهل و بیت پیمبر
گذشت آنچه بر این خانِدان بگوی موذن

ز ناکسان چو بر اهل کساء ستمها شد
ز نابکاری نا بخردان بگوی موذن

همیشه نور خدا در جهان فروزان است
چو جاودانگی آسمان بگوی موذن

علی و فاطمه و اهل بیت نور خدایند
و هست نور خدا جاودان بگوی موذن