با پای دل به شام بلا رفته ایم ما
با کاروان غصه و غم همسفر شدیم

هم در عزای آل عبا(ع) گریه کرده ایم
هم سوختیم از غم و هم نوحه گر شدیم

افتاد آتش از غم صادق(ع) به جان ما
از خون دل ز داغ غمش دیده تر شدیم

از شعله های زهر، جگر پاره پاره بود
ما از مصیبت و غم او محتضر شدیم

آمد خبر که پر بگشوده به آسمان
از پای تا به سر همه غم، زین خبر شدیم

مولای ما به سوی جنان پر گشود و رفت
ما خاک غم ز داغ غم او به سر شدیم

زهر جفا شرر زده بر جان حضرتش
پوشیده رخت غم به تن خود جهان ما

شد طاق طاقت همه ی ما در این عزا
رفته ز کف قرار و چنین شد توان ما

دوران شادمانی شیعه به سر رسید
شام سیاه غصه و غم شد زمان ما

اوج حجاز با غم ما سازگار نیست
حزن صبا گزیده شده در اذان ما

دنیا ز داغ حضرت صادق(ع) پر از غم است    
پاشیده بذر غصه مگر باغبان ما

بنشسته ایم در غم صادق(ع) به خاک غم
حزن و عزا و غصه و غم سایبان ما

دل های ما به سوی بقیع است رهسپار
دریای غصه گشته دل ساربان ما

فصل عزای حضرت صادق(ع) رسیده است
فصل شکوه غصه و فصل خزان ما

یارای صبر در غم او نیست شیعه را
قد کمان و اشک دو دیده نشان ما

باغ جنان بدون شما همچو گلخن است
بوی خوش بهشت برین از گلاب تو

دنیا بدون نور شما، همچو ظلمت است
روشن شده است هر دوجهان زافتاب تو

شد هدیه از خدا به شما عالم وجود
بر ما رسید رحمت حق از سحاب تو

سرخوش شوم چو می شنوم نام نیکتان
مستم همیشه از می ناب و شراب تو

چون میرسد طریق شما تا خود بهشت
 آباد شد کسی که بشد او خراب  تو

زهر جفا شرر زده بر جانت ای امام
ما نیز داغدار غم بی حساب تو

دریا شده است دامن ما از سرشک غم
روز جزاست  دیده به دست جناب تو

با باری از گناه شوم راهی بهشت
اعجاز عشق کار تو و انقلاب تو

سروها سر به سجده آوردند، کاج ها هم رکوع می کردند
تا که بگذاشت پای در عالم، سرو بستان حضرت صادق(ع)

عرش اعلی شده چراغانی، عرشیان جمله در غزل خوانی
ابر رحمت دوباره بارانی، در بهاران حضرت صادق(ع)

درس آموز مکتبش بسیار، مومنین از ندای او بیدار
علما جمله نکته آموزند، در دبستان حضرت صادق(ع)

مایه فخر امت اسلام، بانی فقه و ناشر احکام
شیعه ایمان به حضرتش آورد، شد مسلمان حضرت صادق(ع)

مایه فخر آل اطهار(ع) است، سخنانش همه گهر بار است
شد دلیل حقیقت اسلام، جمله برهان حضرت صادق(ع)

درد از نام او شفا گیرد، فانی از نام او بقا گیرد
و شفا و بقا به ما بخشد ، فضل و احسان حضرت صادق(ع)

پرتو نور او مه خورشید، حافظ دین و مکتب توحید
روشنی بخش راه گمراهان، شمس تابان حضرت صادق(ع)

ای خوشا آن که شیعه ی او شد، گل شد و مثل غنچه خوشبو شد
در ره حفظ مکتب اسلام، گشت سلمان حضرت صادق(ع)

بنالم تا سحر امشب ز داغ حضرت صادق(ع)
شب از غصه نالیدن شب تا صبح بیداریست

تمام عالم هستی لباس غم به تن دارد
تمام سینه ها تبدار، گویا فصل بیماریست

امام جعفر صادق(ع) از این دنیا سفر کرده
ز داغش کار دل ناله، و کار دیدگان زاریست

در و دیوار فردوس برین رنگ عزا دارد
و زهرا (س) با امیر المومنین(ع) گرم عزا داریست

درد غم و داغی به سینه دارم امشب
که این درد را با هیچ دارو نیست درمان

من نیستم تنها اسیر دام غمها
افتاده هر آزاده ای در دام طوفان

خیل ملائک در سما اندوهگینند  
و از غصه سرها را نهاده بر گریبان

هر جا که بنمایی نظر آنجا ببینی
جمعی نشسته غصه دار و دیده گریان

داغ عزای حضرت صادق (ع) رسیده
شد کشته صادق(ع) مظهر الطاف یزدان

ما شیعیان با نام صادق(ع) زنده هستیم
در قلب ما جا دارد و بر ماست چون جان

از نور او خورشید بر ما می درخشد
او منبع نور است و خورشید درخشان

گر طالب تفسیر آیات خدایی
او هست تفسیر همه آیات قران

بر ما بتابد روز و شب انوار رویش
او هست نجم و ماه و او خورشید تابان

ای مومنین او مظهر ایمان و تقواست
او حجت حق است و معیار ایمان