خون دل شیعه از چشمه ی چشمش روان
دست عزا بر سر از داغ عزای رضاست

بی گل روی رضا(ع)گلشن دین بی صفاست
زینت گلزار دین عشق و صفای رضاست

هر طپش قلب ما هست به عشق رضا(ع)
جان و تن شیعیان جمله فدای رضاست

زائر کوی رضا(ع) زائر عرش خداست
چون که حریم رضا(ع) عرش خدای رضاست

درد دوا می شود در حرم قدسی اش
مرهم درد بشر چونکه دوای رضاست

خیمه ی دلهای ما سوخته از داغ او
این دل ویران ما کرب و بلای رضاست

هست دل شیعه از معرفتش چون طلا
در تن ما جای دل خشت طلای رضاست

هرچه طلب کرده ام داده به اذن خدا
دار و ندارم همه جود و سخای رضاست

تاج شهنشاهی هر دو جهان بر سرم
پادشه عالم است آنکه گدای رضاست

شیعه ام و نام من تا به ابد زنده است
هست فنا ناپذیر آن که فنای رضاست

چون که رضای خدا هست رضای رضا(ع)
کوشش ما شیعیان جلب رضای رضاست

تو نگاهم کردی و من محو دیدارت شدم
زائر کوی خراسان نگاهت بوده ام

خوان احسان و کرم گستردی و هر صبح و شام
ریزه خوار سفره ی خوان نگاهت بوده ام

ذکر تو تسبیح صبح و ظهر و شامم بوده است
بعد  هر ذکری غزلخوان نگاهت بوده ام

تو نگاهم کردی و شد نورباران چشم من
 نور باران از چراغان نگاهت بوده ام

از نگاه چشم تو صد معرفت آموختم
من که شاگرد دبستان نگاهت بوده ام

از زمانی که شدی تو ضامن آهوی دشت
من هم آهوی بیابان نگاهت بوده ام

 مرغ دل پر می زند پیوسته در گرد حرم
چون کبوتر ها نگهبان نگاهت بوده ام

ای که چشمان تو شد تفسیر آیات خدا
قاری آیات قران نگاهت بوده ام

ای که هستی معنی ایمان و تقوا و یقین
محو شور و شوق و ایمان نگاهت بوده ام

بی نگاه لطف تو هرگز مسلمانی نبود
لطف کردی من مسلمان نگاهت بوده ام

روز و شب دست گدایی سوی تو کردم دراز
چون گدای لطف و احسان نگاهت بوده ام

ای تمام هستی شیعه فدای چشم تو
من به قربانگاه، قربان نگاهت بوده ام

امر فرما تا سر و جان را کنم تقدیم تو
من که عمری سر به فرمان نگاهت بوده ام

تا نگاه لطف تو شد شامل احوال من
شاکر لطف فراوان نگاهت بوده ام 

شیرین تر است چون ز عسل یک نگاهتان
 این دل اسیر و عاشق و فرهادتان شده
___
ای جان فدای نام تو یا ایها الرئوف
مستیم ما ز جام تو یا ایهاالرئوف

از آن خوشم که دل سر کوی تو پرکشید
افتاده دل به دام تو یا ایها الرئوف

کیستم من؟ رابط فیض خداوند کریمم
معنی و مفهوم قرانم علی موسی الرضایم

خانه ی کعبه به گرداگرد من در استلام است
کعبه و رکن و مقامم ، زمزم و سعی و صفایم

رهروان خویش را سوی سعادت می برم من
من به حق جویان و حق پویان عالم مقتدایم

در ولای من قبولی اطاعات بشر مشروط گشته
هر دعای مستجابی را به حق روح دعایم

من تمام راه های آسمان را می شناسم
من به اسرار خدای حی سبحان آشنایم

من به اذن حق شفیع مذنبینم روز محشر
من رئوف و مهربانم، دردمندان را دوایم

هر که من از او رضا باشم خدا راضی است از او
آی ملتهای عالم ، من علی موسی الرضایم

تمام عمر زدم دم ز اهل بیت نبی(ص)
از آنکه ذاکر اهل ولا(ع) شدم شادم

گدای آل محمد(ص) شدن سرافرازیست
در سرای محمد(ص) گدا شدم شادم

مس وجود بشر چون طلا شود از عشق
از آنکه خالص و ناب و طلا شدم شادم

رضا رضاست مرا ورد لب به صبح و مساء
به عشق حضرت او مبتلا شدم شادم

در ابتدای سفر، ابتدای جاده ی عمر
چو با امام رضا(ع) آشنا شدم شادم

میان این همه مخلوق کردگار ودود
برای شیعه گری چون سوا شدم شادم

من از دیار فنا راهی بقا شده ام
از عشق پر شدم و با بقا شدم شادم

اگر چه ارزش من هیچ بود اول کار
پر از رضا(ع) شدم و پر بها شدم شادم

خوشم که دل شده لبریز حب آل عبا(ع)
از آنکه پیرو آل عبا(ع) شدم شادم

بیماری ام نداشت علاجی در این جهان
با یک نگاه دوست دوا هم ردیف شد

در هر رواق حاجت خود کرده ام طلب
حاجت طلب نکرده عطا هم ردیف شد

زنگار بسته بود دل از ظلمت گناه
شد ورد لب رضا(ع) و جلا هم ردیف شد

ایران ما بدون حضرت مولا صفا نداشت
آمد به میهنم که صفا هم ردیف شد

با نقشه های دشمن اسلام راستین
ناگه بساط ظلم و جفا هم ردیف شد

نوشید تا که زهر هلاهل امام دین
شد داغ شیعه تازه، بلا هم ردیف شد

روزی که بست بار سفر را از این جهان
یک باره درد و داغ و عزا هم ردیف شد

نام رضاست ذکر لبم صبح و ظهر و شام
یارب سپاس نام رضا(ع)هم ردیف شد

زیر لوای دولت او می کشم نفس
گفتیم یا علی(ع) و ولا هم ردیف شد

هستی ما فدای تو یا ثامن الحجج(ع)
گشتم فدای تو که بقا هم ردیف شد

می خواستم خدا شود از دست من رضا
گفتم رضا(ع)، رضای خدا هم ردیف شد

داری خبر ز حال همه خلق ای امام
ما از تو دور گر چه  تو هستی به ما قریب

کرده خدا صفات خودش را عطا به تو
گر مرده را تو زنده کنی نیست این عجیب

آن کس که نیست رهرو تو ایهاالامام
دارم یقین که خورده ز ابلیس او فریب

وصف تو را چگونه سرایم که وصف تو
صدها کتاب خواهد و صدها نفر ادیب

حصن حصین تویی و پناه همه تویی
ای خوش به حال ما که تو هستی به ما حبیب

دست طلب که سوی خدا می شود بلند  
بعد از خدا تویی به دعاهای ما مجیب

ماهی در آب زمزمه اش هست یا رضا(ع)
بر روی شاخه هم سخن مرغ عندلیب

یا ایهاالغریب زدرد فراق خویش
بردی قرار از دل و از سینه ها شکیب

تا گشودی چشم عالم روشن از روی تو شد
گشت حیران تو خورشید و مه تابان رضا(ع)

حضرت موسی ابن جعفر(ع) بوسه می زد بر لبت
بود از شادی لبان حضرتش خندان رضا(ع)

عالم هستی صفا بگرفته از میلاد تو
زینت باغ ولایت ، رونق بستان رضا(ع)

مهربانی را برای ما تو معنا کرده ای
ای امام مهربانی اسوه ی نیکان رضا(ع)

اغنیا حج می روند و ما فقیران سوی تو
ای فقیران را تو یاور، حج درویشان رضا(ع)

دردمندیم و شفا را از تو می خواهیم ما
چون به درد ما تو هستی دارو و درمان رضا(ع)

سائلی پرسید ایمان چیست؟ من گفتم به او
هست هم معنای دین هم معنی ایمان رضا(ع)

جز طریق تو به جنت نیست راهی منتهی
چون تو در یوم الحسابی معنی میزان رضا(ع)

کل عالم یک طرف، ایران ما هم یک طرف
بارگاهت تاج فخر کشور ایران رضا(ع)

هر بار می گفتم رضا(ع) یاد علی(ع) افتاده ام
انگار دارد با علی(ع) صدها شباهت از قدیم

در سینه بغض دشمن آل محمد(ص) منجلی است
الحمد لله من شدم اهل برائت از قدیم

در طول عمرم لحظه ای غافل نبود از من رضا(ع)
آری به ما آقای ما دارد عنایت از قدیم

هر دردمندی در حرم می گیرد از آقا شفا
یکباره می گردد حرم مثل قیامت از قدیم

در این حرم هر حاجتی بی شک اجابت می شود
پخش است هر جای حرم روح اجابت از قدیم

تا هست در تن جان مرا، هرلحظه می گویم رضا(ع)
زیرا خدا از کار من دارد رضایت از قدیم

دل پر کشیده سوی او، باشم گدای کوی او
او بر گدای درگهش دارد کرامت از قدیم

او شاه و من هستم گدا، من رهرو و او رهنما
او رهنمون بوده مرا، سوی سعادت از قدیم

بودم من از آن ابتدا، بر تار زلفش مبتلا
من بسته ام با حضرتش عقد رفاقت از قدیم

دنیای ما دار فناست، عقبی ولی دار بقاست
عقبی طلب بودم شدم فکر شفاعت از قدیم

شیرینتر از قند و عسل، کوشاترین وقت عمل
هم شیعیانش باصفا، هم با طراوت از قدیم

هستم مطیع امر او، دارم من از او آبرو
کرده مرا سوی خدا دائم هدایت از قدیم

شیر حلال مادرم، من را ولایی کرده است
صد شکر یارب من شدم اهل ولایت از قدیم