گفته هایت یک به یک آیات قرآن کریم
گشته جاری از لسانت خوشترین گفتارها

بر تو و بر خاندانت دم به دم از ما درود
جان تازه سهم ما از این چنین تکرارها

هیچکس قدر تو را نشناخت ای مولای عشق
ارتفاعت تا خدا و نارسا پندارها

باغ دین را پرورش دادی و بعد از رفتنت
از برای حفظ دین بسیار شد ایثارها

خورد سیلی فاطمه(س) از دست نامردی پلید
پهلویش هم شد شکسته از در و دیوارها

چون فشار در مضاعف شد به روی سینه اش
شد فرو در سینه ی زهرای تو مسمارها

بود پاداش رسالت دوستی با اهل بیت(ع)
هتک حرمت شد ولی از خاندانت بارها

حیدر(ع) و زهرا(س) اگر یاری ندیدند از کسی
دیده اند اما فراوان رنج ها،  آزارها

در سقیفه غصب شد حق امیرالمؤمنین(ع)
تا نبیند روز خوش دنیا در این اعصار ها

تا بگیرند از امیرالمؤمنین(ع) بیعت به زور
قلب او آزرده شد بسیار از اجبارها

چون که سیلی خورده زهرای بتول(س) از دشمنان
مانده روی صورتش ای وای من آثارها

شعله ور شد آتش کینه به دست ناکسان
سوخت آن آتش تمام گلشن و گلزارها

کشته شد در راه دین مقداد و سلمان بی شمار
دیده آزار فراوان میثم تمّارها

بس ستم ها شد روا بر شیعیان اهل بیت(ع)
ظلم ها شد بر ابوذر ها و بر عمّارها

سوخت بال و پر فراوان از کبوترهای عشق
در امان ماندند اما جغدها و سارها

سر جدا شد از تن فرزند مظلومت حسین(ع)
روز عاشورا به دست جمعی از کفتارها

خیمه ها آتش گرفت از آتش نا مردمان
در درون خیمه حتی بود اگر بیمارها

پا برهنه آل طه را اسارت برده اند
پای اطفال حرم آزرده شد از خارها

کار اهل کاروان پیوسته آه و ناله بود
بر سر نی بود وای من سر سردارها

همچو زهرا(س) خورده اند بسیار سیلی کودکان
گشته نیلی رنگ از این ضربه ها رخسارها 

خطبه ای را خواند دخت مرتضی در شهر شام
مات گفتارش تمام قافله سالارها

او پیام کربلا را بر همه عالم رساند
درس ایثار و شهادت داد بر احرارها

چشم عالَم را ربوده خواب غفلت سال هاست
سر جدا شد بارها چون از تن انوارها

کاش خورشید هدایت باز بنماید طلوع
صبح روشن، روز نو، حال خوش بیدارها

صبح نزدیک است و می آید امام عاشقان
تا شود تجدید با مولای ما دیدارها

اشهد ان لا اله الا خداوند احد
اشهد انّ محمّد سیّد المختارها

تمام لشکر حق، «پنج تن» عازم به میدانند
صفا بخشیده اند این پنج تن پهنای میدان را

سپاه کشور اسلام و سربازان راه دین
لباس رزمشان بر تن، تماشا کن دلیران را

علمدارش علی(ع)، فرمانده لشکر رسول الله(ص)
خدا هم حامی است آن لشکر و آن تیپ و گردان را

حسین(ع) است و حسن(ع) با مادر خود حضرت زهرا(س)
که سربازان اسلام و ستون هستند ایمان را

به میدان آمدند این پنج نور لشکر اسلام
که هر یک بود صد لشکر، خدای حیِّ سبحان را

محمد(ص) با خودش آورده محبوب دل خود را
همان آل عبا(ع)، یعنی که انواری درخشان را

به میدان شد روانه لشکری از پای تا سر نور
هراس افکنده در دلها مسیحی های نجران را

به یک اخمش امیر المؤمنین شیر خدا حیدر(ع)
ز هم پاشید از اصحاب شیطان جمله ارکان را

به نص آیه قرآن شده حزب خدا پیروز
در این عرصه تماشا کن شکست حزب شیطان را

خدا را شکر پیروزی نصیب اهل ایمان شد
خدا یک بار دیگر کرد یاری حق پرستان را

مسلمانان عالم سخت محتاج مدد هستند
به حق پنج تن یارب مدد فرما مسلمان را

خطاب آمد که یا احمد(ص) بخوان آیات قرآن را
محمد(ص) لب گشود و خواند آیاتی ز قرآنش

شد از صوت دل انگیزش ملائک یک به یک مدهوش
و جبریل امین هم محو سیمای درخشانش

پر از ایمان و باور بود قلب و جان پیغمبر(ص)
که تحسین ملائک را برانگیزید ایمانش

ز چشمان محمد(ص) شوق بی وصفش نمایان بود
ملائک در شگفت از این همه شوق فراوانش

محمد(ص) با خدا روز ازل عهد مودت بست
و بودی مرد و مردانه سر این عهد و پیمانش

محمد(ص) شد پیام آور و ابلاغ رسالت کرد
علی(ع) و فاطمه(س)هم یا علی گویان  مسلمانش

کسی را که خدایش رحمه للعالمین نامید
گلستان جهان سرسبز و خرم شد ز بارانش

اگر سلمان مسلمانش شد و محبوب او گردید
بده توفیق یارب تا که ما باشیم سلمانش

تا خاتم انبیاء برانگیخته شد
در ساغر ما عشق و صفا ریخته شد
تا خورد لب ما به لب ساغر عشق
با جان بشر عشق در آمیخته شد

2

ما بندگان خاص خداوند سرمدیم
ما شیعیان خاص علی(ع) و محمدیم
روز نخست شیعه ی حیدر(ع) شدیم ما
تا روز حشر جمله مسلمان احمدیم

3

یتیم مکه میدان دار عشق است
محمد(ص) دیده ی بیدار عشق است
شده او انتخاب ناب الله
محمد(ص)نقطه ی پرگار عشق است

4

جبریل به فرمان خدا می آید
آسیمه سر و برهنه پا می آید
او حامل پیغام نبوت باشد
بر اهل جهان راهنما می آید

5

به نام نامی زهرا(س) و مصطفی(ص) صلوات
به عشق ام ابیها و مرتضی صلوات
به افتخار محمّد(ص) که انتخاب خداست
به برگزیده شده از سوی خدا صلوات

6

او احمد(ص) است و افسر و تاج سر همه
مولا و رهنما و هدایتگر همه
خورشید راه کوی سعادت محمد(ص) است
شد انتخاب تا که شود رهبر همه

7

آفتاب حسنی و خورشید راه مؤمنان
برده ای دل از تمام خاکیان و قدسیان
انتخاب ویژه ی الله، خیرالمرسلین 
نام تو ورد مناجات همه افلاکیان

8

مژده مژده بهار شد یاران
همه جا خرّم است و گل باران
مبعث خاتم النبیین(ص) است
داده حق را خدا به حق داران

9

مبعث خاتم النبیین(ص) است
نفطه ی اوج رویش دین است
جبرئیل است میهمان رسول(ص)
این ضیافت چه خوب و شیرین است

ای آب و آینه چه جمال تو دیدنی است
قرآن بخوان که صوت رسایت شنیدنی است

چیدی از آسمان گل مهتاب یا رسول(ص)
مهتاب شد ز عشق تو شاداب یا رسول(ص)

ای پاره کرده پرده ی شب را ز نور خویش
موسی صفت تو عازم سینای طور خویش

نوح نبی است محو تماشای روی تو
عطر بهشت شمه ای از عطر و بوی تو

ای روی تو سپیده ی صبح بهشتیان
خال لبت پرنده ی زیبا در آسمان

ای خلقت زمین و زمان از برای تو
جان تمام عالم و آدم فدای تو

باران گیسوان تو باران رحمت است
خاک قدوم تو همه احسان و نعمت است

جبریل تا به روی چو ماهت نظر نمود
از شوق آسمان و زمین را خبر نمود

قرآن بخوان که وقت تلاوت رسیده است
قرآن بخوان همای سعادت رسیده است 

وقت است تا به حرف تو ایمان بیاوریم
یعنی یقین به سنت و قرآن بیاوریم

مهتاب عاشقانه تماشگرت شده
خورشید محو صورت چون اخترت شده

بگشای لب بگو سخن ای یار مهربان
قرآن بخوان و دل ببر از اهل آسمان

قرآن بخوان که عاشق لحنت خود خداست
صوت رسای تو چقدر خوب و دل رباست

اصل الاصول و علت ایجاد خلقتی
تو احمد(ص) و محمد(ص) و ختم نبوتی

حالا بخوان به نام خدایت کتاب را
لطفی کن و نشان بده راه صواب را

روح الامین ز باده ی جام تو گشته مست
حق آفریده بهر تو هر آنچه را که هست

ای قبله گاه اهل یقین ایها الرسول
خورشید راه اهل زمین ایها الرسول

کمتر برای حضرت جبریل ناز کن
او را تو میهمان نوای حجاز کن

آوای توست فوق تمام تصورات
با صوت خویش،دل ببر از کل کائنات

روح الامین به شوق تماشا کند تو را
روح القدس عطیه ی زهرا(س) کند تو را

پیغمبری و معنی قرآن خود توئی
روشنگری و شمع فروزان خود توئی

ای ترجمان هرچه دعاهای مستجاب
ای مطلع تمام غزلهای شعر ناب

ای مطلع تمام غزلهای آب دار
دل برده ای ز خیل ملائک تو بی شمار

چون جبرئیل مژده رحمت به یاس گفت
حیدر(ع) به سجده رفت و خدا را سپاس گفت

تا سر به سجده برد علی(ع) انقلاب شد
از خاک پای مقدم تو بوتراب شد

قرآن بخوان که محشر عظمی بپا کنی
قرآن بخوان که دلبری از ما سوا کنی

خاندان مصطفی (ص) هستند ما را تاج سر 
روشنایی بخش راه و رهنمایان بشر 

جملگی هستند آنان سابقون السابقون
یک به یک هستند آنان صادقون الناطقون 

جملگی هستند ما را تا سعادت رهنمون 
خیمه ی اسلام را هر یک از آنان چون ستون 

چون شده واجب ز حق ما را ولای اهل بیت(ع) 
ای بشر باید روی زیر لوای اهل بیت(ع) 

راه آنان راه حق است و رسد تا کوی یار
 راه آنان را برو تا آن که باشی رستگار 

کُف پیغمبر(ص)، علی(ع) و کُف حیدر (ع) فاطمه(س) 
اهل بیت مصطفی(ص) اسلام و دین را قائمه  

فاطمه(س) صدیقه و شویش علی(ع) صدیق بود 
دشمن زهرا(س) و حیدر(ع) ملحد و زندیق بود 

خاندان مصطفی(ص) پاکند از هر نقص و عیب
 با خبر هستند آنها از همه اسرار غیب  

ساکنان عرش حقّ هستند آل مصطفی(ع) 
ترجمان آیه ی تطهیر شد آل عبا 

حجت الله و ولی الله وقتی مرتضاست
سرپرست احمد(ص) و زهرا(س) و حیدر(ع) هم خداست 

مهر زهرا(س) هست وقتی خمسی از کل زمین 
هست داماد پیمبر(ص) مالک خلد برین  

می درخشد چهره ی آل علی(ع) چون آفتاب 
حیدر(ع) از باغ بهشت آورده است عطر و گلاب 

دوستی با آل احمد(ع) فرض شد بر مسلمین 
نام شیعه ثبت شد در زمره ی اهل یقین  

شاخه ی طوبی هر آنچه داشت روی شاخسار
 از سر شوق و ارادت کرده بر زهرا(س) نثار 

چون که پاداش رسالت مهرورزی با علی(ع) است
تا نفس دارم مرا بر لب نوای یاعلی(ع) است 

حیدر(ع) و زهرا(س) و پیغمبر(ص) درختی واحدند
 بر همه اعمال انسان های عالم شاهدند

حضرت جبریل آورده است از سوی خدا
آیه ی تطهیر را در شان آل مصطفی(ص)

نام آل مصطفی(ص) زینت به عرش کبریاست
عرش می بالد به خود چون مسکن آل عباست

شرح آیات خدا هستند آل مصطفی(ص)
معنی شوق و رضا هستند آل مصطفی(ص)

جملگی هستند معنای صراط المستقیم
تا سعادت می رسد این راه از عهد قدیم 

بر شب تاریک ما هستند آنها همچو ماه
نور آنها ظلمت شب را کند همچون پگاه

شافع روز جزا هستند چون این خاندان
آفرین بر انتخاب نابتان ای شیعیان

شکر یارب بر لبم جاریست نام اهل بیت(ع)
کاش بودم خادم قنبر غلام اهل بیت(ع)

اشک شوق از دیده ام در روز میلاد تو جاری است
آب یاری می کنم گل های گلدانت محمد(ص)

 شد ربیع الاول از یمن قدومت ماه رحمت
خنده ها گل کرد در فصل بهارانت محمد(ص)

با تبسم های خود دل می بری از اهل عالم
جان این عالم فدای روی خندانت محمد(ص)

عقل کل هستی و مدهوش تو باهوشان عالم 
یوسف کنعان شده مبهوت و حیرانت محمد(ص)

از شعاع نور رویت هر دو عالم گشته روشن
هر دو عالم وامدار شمس تابانت محمد(ص)

ابر رحمت هستی و خرّم شد عالم از وجودت
شد کویر جان ما خرّم ز بارانت محمد(ص)

آیه های وحی و عترت یادگاران تو هستند
اهل و بیت(ع) تو همه معنای قرآنت محمد(ص)

پای تا سر معنی ایمان و تقوا و یقینی
الگوی هر مؤمنی تقوا و ایمانت محمد(ص)

مقصد تو کوی یار و راه تو راه سعادت
ای خوشا آن شیعه ای که شد مسلمانت محمد(ص)

جلوه گر شد نور تو در صادق آل محمد(ص)
جعفری مذهب شدیم از لطف و احسانت محمد(ص)

بسته ام عهد مودّت با شما از روز اوّل 
بر ندارم دست از این عهد و پیمانت محمد(ص)

امر فرما تا که تقدیمت کنم جان و سرم را
سر به فرمان توام ای جان به قربانت محمد(ص)

ریزه خوار سفره ی احسان تو بودم همه عمر
 کاشکی باشم به جنّت بر سر خوانت محمد(ص)

محمد(ص) آمد و فخر تمام اهل دنیا شد
به اوج آسمان جبریل سرگرم تماشا شد
چو خورشیدی فروزان تا جمال او هویدا شد
ز نور روی احمد(ص) جان و قلب عاشقان پرشد

ندیده هیچکس رویی بدین خوبی و زیبایی
چو ماه چارده رویش قشنگ است و تماشایی
«گریبان چاک کرد از مقدم او طاق کسرایی
زمان خالی شد و دریاچه های باستان پر شد»

زمینی بود اما آسمانی تر ز صد خورشید
ز نور روی او بر هر دو عالم نور می تابید
پر از عشق و صفا بود و لبالب چشمه ی امید
همه عالم به وصف چهره ی آن مهربان پر شد 

خبر دادند انسان را که هنگام نماز آمد
بخوان آوای خوشبختی که خورشید حجاز آمد
«خبر دادند سیمرغی ز کوه طور باز آمد
که از آوای سرشارش تمام آشیان پر شد»

تمام  عاقلان یک باره گردیدند مجنونش
تمام آهوان سرگشته ی صحرا و هامونش
«چنان مضمون صفت بود آن دو چشمان غزل گونش
که تا یک پلک زد دیوان جان شاعران پرشد»

لبش شیرین تر از قند و عسل بود و چشیدن داشت 
گل زیبای روی حضرت احمد(ص) خریدن داشت
«طواف لاله گرد کعبه ی آیینه دیدن داشت
شبی که مکه از نام محمد(ص) ناگهان پرشد»

چون غریبانه سفر کرد و برفت از دنیا
شد عزادار پدر ام ابیها زهرا(س)

مثل یک سایه گذشت از سر ما پیغمبر(ص)
در غمش دست عزا زد به سر خود حیدر(ع)

چشم را بست و سفر کرد به سوی عقبی
سوخت از غم جگر فاطمه اش واویلا

زینب(س) از غصه و غم ناله برآورد ز جان
قد او در غم پیغمبر اسلام(ص) کمان

حسن(ع) از داغ رسول دو سرا(ص) می گرید
همنوا با همه ی اهل سما می گرید

شد حسین ابن علی(ع) چشمه ی خون چشمانش
تا قیامت شده اندوه و عزا مهمانش

آن که بودی دو جهان هدیه و ارزانی او
بود بر زانوی حیدر(ع) سر نورانی او

او غم انگیز ترین لحظه ی رفتن را داشت
او غریبانه ترین حالت مردن را داشت

غربت لحظه ی تشییع زمین را لرزاند
همه ارکان و ستون های یقین را لرزاند

شهر در حیله و نیرنگ و علی(ع) تنها بود
موسم کشمکش و جنگ و علی(ع) تنها بود 

نقشه ی غصب ولایت عملی شد آن روز
تا به مسند بنشیند خود شیطان آن روز

تا علی(ع) آب روی پیکر اطهر می ریخت
آن جماعت به سر سوره ی کوثر می ریخت

بر در خانه ی زهرا(س) شده از هیزم ، پُر
می زند آتش بیداد و جفا هردم گُر

شعله پیچید به در، نوبت زهرا(س) آمد
پشت در دخت نبی ام ابیها(س) آمد

منکسر پهلوی او بین در و دیوار است
سینه ی فاطمه(س) مجروح از آن مسمار است

نا گهان خورد زمین او و به زحمت افتاد
همسر شیر خدا بین جماعت افتاد

او که می سوخت ز هجران پدر واویلا
محسنش سقط شد از ضربه ی در واویلا

تا که برخاست ز جا خورد ز رذلی سیلی
صورت او شده از ضربه ی سیلی نیلی

تا کفن کرد علی(ع) پیکر پیغمبر(ص) را
بستری شد ز غم و درد و مصیبت زهرا(س)

مرغ دل هایی که پر زد در حریم اهل بیت(ع)
طایر قدسیِ در بار خدا هم می شوند

مرتضی(ع) و فاطمه(س) همراه فرزندان خویش
نور چشم و دیده ی بینای خاتم می شوند

نزد حق از بس که محبوبند اصحاب کساء(ع)
شرط استقبالِ استغفار آدم می شوند

هر چه در عالم پدید آمد به اذن کردگار
از برای آل پیغمبر(ص) منظم می شوند

گل به شوق رویشان نازک بدن، نرم و لطیف
کوه ها از عشق ایشان سخت و محکم می شوند

با مداوم خواندن شرح حدیث اهل بیت(ع)
جمله غم داران عالم فارغ از غم می شوند

آرزومندان عالم با مدد از اهل بیت(ع)
از برای رفع حاجت ها مقدّم می شوند

اشک چشم شیعیان چون ژاله روی گونه هاست
لاله گون این چهره ها با شوق شبنم می شوند

آل پیغمبر(ص) همه آرام جان شیعه اند
دردهای شیعه را این قوم مرهم می شوند

شیعیان زیر لوای اهل بیت مصطفی(ص)
جملگی در روز محشر شاد و خرّم می شوند