بخوان کتاب خدا را کتاب عشق است این
به عشق حضرت حق ای که مبتلا هستی

تو ساده ای تو صمیمی تو پاکی و تو زلال
تو مثل آینه اما خدا نما هستی

تمام عالم هستی به ذکر حق مشغول
قسم به عشق که تو روح هر دعا هستی

خدا برای خودش کرده انتخاب تو را
ولی تو مایه ی فخر از برای ما هستی

تو جاودانه ترینی میان مخلوقات
که عاشقانه فقط در خدا فنا هستی

ره تو راه سعادت ره تو راه بهشت
به راه حق و حقیقت تو رهنما هستی

خدا چه لطف بزرگی به اهل عالم کرد
که تو به اهل جهان پیر و مقتدا هستی

تو معدنی ز تمام فضائلی آقا
تو رحمتی و تو احسان، تو با سخا هستی

بهشت بی تو همانا جهنم محض است
تو خود بهشت برینی تو با صفا هستی

تمام عمر مریض تو بوده ام آقا
اگر چه تو به همه درد من دوا هستی

تو اسوه ای تو نمونه تو الگوی بشری
هزار بار سزاوار مرحبا هستی

تا بگیرد حال و روز من صفا
شرح کوتاهی دهم بر مصطفی(ص)

مصطفی(ص) یعنی سراپا اعتدال
بنده حق تا به سر حد کمال

مصطفی(ص) یعنی که اوج برتری
حسن خلق و شیوه ی پیغمبری

انتخاب ناب الله است او
بر شب تاریک ما، ماه است او

مصطفی (ص) یعنی که مردی با شکوه
در طریق وحی ثابت همچو کوه

مصطفی (ص) یعنی که آگاه و بصیر
در میان بهترین ها، بی نظیر

در بلاغت مرد بی همتاست او
جمله هایش، جملگی شیواست او

مصطفی(ص) یعنی تکامل تا خدا
تاج فخر انبیا و اولیا

مصطفی(ص) یعنی حکیم حاکمان
مصطفی(ص) یعنی علیم عالمان

اسوه ی تقوا و پاکی هاست او
آیه ی تطهیر را معناست او

مصطفی(ص) یعنی که اخلاقی عظیم
معنی آیات قران کریم

زهد را معنا و مفهوم است او
با خدا دارد همیشه گفتگو

در شجاعت پهلوانی بی نظیر
مرد میدان است او مانند شیر

معنی صدق و شرافت، مصطفاست
بر تمام اهل عالم رهنماست

سر فرازی را ز کوه آموخته
درس خود را با شکوه آموخته

مصطفی (ص) یعنی که انسان عفیف
رهنمای رهرو راه حنیف

در میان عاقلان عاقلترین
دین او، ایمان او ، کاملترین

افصح الناس است بین فاصحان
مصطفی(ص) معنا و مفهوم اذان

مصطفی(ص) سر تا به پا نور است نور
از سیاهی ها همه دور است دور

هادی اهل زمین و آسمان
پیشوای متقین و موءمنان

قبله گاه اهل ایمان، احمد(ص) است
انتخاب حیّ سبحان، احمد(ص) است

چون قدم بگذاشت بر روی زمین
شاد شد قلب همه اهل یقین

از سر شوق و ارادت جبرئیل
نغمه می خواند به الحانی جمیل

تهنیت گویند بر هم متقین
دست افشان، پای کوبان موءمنین

عید میلاد رسول اعظم(ص) است
شور و شادی در تمام عالم است

یا محمد(ص)، ورد تسبیح من است
بر لبم این ذکر تا جان در تن است

آئینه ی تمام نمای خدا تویی
پاک و زلالتر تویی از قطره های آب

ای رهنما، هر آن که به راه تو زد قدم
پیموده است راه سعادت، ره صواب

ای بهترین نمونه ی تقوا و بندگی
محبوب کردگاری و زهرا و بوتراب

راه سعادت بشریت، طریق توست
جز راه توست هر ره دیگر سوی سراب

ای برگزیده از طرف ذات ذوالجلال
بالد به خویش هر که ترا کرده انتخاب

نام تو را به خط چلیپا نوشته ام
دل هم به این نوشته ی زیباست همچو قاب

شرح فضائل تو نگنجد در این مقال
حتی اگر تمام درختان شود کتاب

از من سلام بر تو و بر خاندان تو
خوش بو کنم دهان خودم را از این گلاب

دستان او به سوی خدا شد بلند، بعد
گلواژه های ذکر و دعا آفریده شد

سر را به سجده برد به تسبیح کردگار
تسبیح و ورد و شکر خدا آفریده شد

بهر هدایت بشریت به لطف حق
در خاک مکه راهنما آفریده شد

پیغمبر خدا(ص) به زمین پا نهاد و بعد
در سینه عشق و مهر و وفا آفریده شد

درمان دردها همه در دست مهر اوست
دردی نماند، چون که دوا آفریده شد

بوی بهشت او بنوازد مشام ما
یا رب سپاس باد صبا آفریده شد

گفتیم یا محمد(ص) و ما جاودان شدیم
دیگر فنا، فناست، بقا آفریده شد

در سایه ی ولایت او زنده ایم ما
یارب تو را سپاس ولا آفریده شد  

علت عالم هستی به روی بستر مرگ
حضرت فاطمه(س) در حال مناجات و دعاست

بسته بار سفر و سوی جنان می رود او
ناله ی اهل زمین در غم او تا به سماست

آسمان اشک غم از دیده ی خود می ریزد
عرشیان بر تنشان تا به ابد رخت سیاست

هست جبریل امین نوحه گر از داغ رسول(ص)
مجلس ختم رسول است که در عرش خداست

ماهی و مرغ و ملائک همگی نوحه گرند
از زمین تا به سما مجلس اندوه به پاست

خلق آشفته و محزون و غم آلوده همه
زانوی غم به بغل ، دیده ی آنها دریاست

سوختیم از غم او در همه ی عمر بسی
چشم امید به لطف و کرمش روز جزاست

مردی ز جنس نور و مناجات نیمه شب
 اشک دوچشم و گوشه ی غار حرا و بعد  

لطف خدا و مرحمتی تازه بر بشر
خیرالبشر به خلق جهان رهنما و بعد

آمد ندا بخوان تو به نام خدای خود
لبخند و شادمانی و اوج رضا و بعد

اهل جهان به خاک نهادند سر به شکر
تابید نور وحی به ام القرا و بعد

یک باره جام خنده به لبهای ما شکفت
ما مست جام باده ی قالوا بلی و بعد

طعن ابی لهب، نشود سد راه دین
زیرا ابی لهب شده « تبّت یدا » و بعد

پیغمبر است احمد(ص) و حیدر(ع) وصی اوست
تا روز حشر بر همگان مقتدا و بعد

احمد(ص) تویی و چون که شدی آفریده تو
گفتا خدای تو به خودش مرحبا و بعد

عید سعید مبعث خیرالبشر رسید
عیش و سرور و غنچه ی لبخند ما و بعد

عمری به جز طریق محمد(ص) نرفته ایم
ما را چه غم ز سختی روز جزا و بعد

سرسبزی این عالم مدیون قدوم اوست
فردوس برین یکسر، بستان محمّد(ص) شد

در کوی خدا جویان، عشق است رسول الله(ص)
ایمان و یقین محو ایمان محمّد(ص) شد

آمد به جهان بسیار سلمان و ابوذر ها
خوش آن که ابوذر وار سلمان محمّد(ص) شد

خورشید جهان افروز مدهوش جمال اوست
هر اختر تابنده، حیران محمّد(ص) شد

آبادی این عالم خشتی است ز ایوانش
آباد شد آنکس کو، ویران محمّد(ص) شد

یک حرف ز قرانش خواندیم و شدیم عالم
چون مرجع هر عالم، قران محمّد (ص) شد

ای طالب خوشبختی سر در قدمش بگذار
خوشبختی انسان در پیمان محمّد(ص) شد

کردم به همه عمرم توصیف جمال او
خوش آن که غزلخوان دیوان محمّد(ص) شد

برای بار ششم بعد از احمد(ص) و زهرا(س)
کتاب وحی خدای کریم معنا شد

به یمن مقدم او شام ظلم و تاریکی
به سر رسید و سحر گاه و صبح فردا شد

گلی قشنگ بروئید و گلشن علوی
دوباره خرم و شاداب گشت و زیبا شد

درون سینه ی هر کس به عشق ایمان داشت
دوباره بزم سرور و نشاط برپا شد

بهشتیان همه خرسند و شادمان گشتند
دوباره شاد دل مرتضی(ع) و زهرا(س) شد

زعرش حجت و میزان دیگری آمد
هر آن که بود منافق دوباره رسوا شد

دل ملائکه آن روز غرق شادی بود
و شادمان دل ما ساکنان دنیا شد

زمین ز رحمت پروردگار بی همتا
به یمن مقدم صادق(ع) بهشت سیما شد

دوباره بر لب ما ذکر یاعلی (ع) گل کرد
چرا که بار دگر حیدری هویدا شد

به دست حضرت پروردگار از این مولود
برات جنت و رضوان شیعه امضا شد

خواست تا روشن شود هر دو جهان از نور تو
نور خود را هدیه داد و آفتابت کرده است

خاندانت معنی و مفهوم آیات خدا
حضرت سبحان تو را ام الکتابت کرده است

آفریدت گر چه در ظاهر ز جنس آدمی
پاک و طاهر مثل یک دریای آبت کرده است

ای خوشا آن کس که در طول حیات خویشتن
لحظه لحظه با تو احساس قرابت کرده است

خانه ی دل مسکن و ماوای آل احمد(ص) است
تیر عشقت خوب بر قلبم اصابت کرده است

از همان روز ازل پیغام آور بوده ای
روز اول حضرت حق انتصابت کرده است

هر که پیغام تو را بشنید مستت می شود
خالق هستی تو را جام شرابت کرده است

ای که هستی اولین مصراع در شعر خدا
اوج زیبایی تویی، شاعر چه نابت کرده است

جنت و رضوان ز عطر ناب تو  خوشبو شده
حیّ سبحان علت بوی گلابت کرده است

رحمه للعالمینی پس به جان ما ببار
بهر باریدن تو را ایزد سحابت کرده است

روز و شب دست توسل می زنم بر دامنت
شکر، ایزد شافع روز حسابت کرده است