یک جهان جان است و جانان است و یک شاه چراغ

حُسن یوسف می بَرد دل از زنان مصر اگر
دلربای اهل ایمان است و یک شاه چراغ

عرشیان گِرد حریمش روز و شب پر می زنند
قدسیان و عرش رحمان است و یک شاه چراغ

نور باران از وجود اوست این ایران ما 
ماه و خورشید فروزان است و یک شاه چراغ 

دردمندان را به لطف حق شفا می بخشد او
چون طبیب دردمندان است و یک شاه چراغ

فکر و ذِکرش شرح آیات کتاب وحی بود
عامل آیات قران است و یک شاه چراغ
.
در میان جمله انسان هاست او شاه چراغ
یک جهان و هر چه انسان است و یک شاه چراغ

فضل و احسان از صفات نیکِ مردان خداست
معدن اکرام و احسان است و یک شاه چراغ

در طریق نیکبختی او چراغ راه ماست
راه میلیون ها مسلمان است و یک شاه چراغ

کم نباشد در جهان افراد خوب و نیک نام
نیکی و خیر فراوان است و یک شاه چراغ

شرح خوبی های او افزون شود از صد کتاب
کار من تالیف دیوان است و یک شاه چراغ

شفیعه ی روز جزا حضرت معصومه سلام

ای همه ی وجود تو پر از محبت رضا(ع)
زینب کبرای رضا(ع) حضرت معصومه سلام

سلاله ی کوثری و فاطمه ی مکرری
سوره کوثر خدا حضرت معصومه سلام

مایه ی فخر هفتمین امام شیعیان تویی
مایه ی فخر اولیاء حضرت معصومه سلام

گرد ضریح حرم تو انبیاء به استلام
قبله ی جمله انبیاء حضرت معصومه سلام

ای که به دربار تواند مریم و ساره خادمه
مایه ی عزّت نساء حضرت معصومه سلام

آمدی و ز مقدمت همه جهان صفا گرفت
ای گل گلشن هُدا حضرت معصومه سلام

عرش خدا ز مقدمت محفل جشن و شادی است
فرشته ی فرشته ها، حضرت معصومه سلام

ای که تمام مؤمنین زائر چشمان تواند
وی تو به شیعه مقتدا حضرت معصومه سلام

ای که تویی نمونه ی عفاف و پاکدامنی
الگو و اسوی حیا حضرت معصومه سلام

ای که توسّلِ به تو دوای دردهای ماست
به دردهای ما دوا حضرت معصومه سلام

نام تو آمّین هر دعای مستجاب ماست
علت پاسخ دعا حضرت معصومه سلام

ملک زمین ز مقدمت مهبط قدسیان شده
زینت عرش کبریا حضرت معصومه سلام

خوش آمدی خوش آمدی مقدم تو مبارک است
بر لب ماست این نوا حضرت معصومه سلام

به روی لب ز مقدمت غنچه ی گل شکغته است
نغمه ی شیعه یک صدا، حضرت معصومه سلام

خانه ی دل جای تو بود از قدیم

ای حرمت قبله ی اهل یقین
شیعه ز داغت شده ماتم نشین

رفتی و در خانه ی دل های ما
بزم عزا گشته ز داغت به پا

بر سر ما از غم تو دست غم
سینه ی ما معدن رنج و الم

ری شده گر مدفن تو یاکریم
خانه ی دل مسکن تو یاکریم

حضرت جبریل گرفتار توست
عرش خدا نیز عزادار توست

حضرت جبریل شده نوحه خوان
در غم تو ناله کنان قدسیان

گشته سیه پوش ز داغت فلک
دست عزا بر سر جنّ و ملک

گریه کند از غم تو آسمان
داغ غم توست غمی بیکران

شال عزا بر سر خورشید و ماه
بر تن انجم شده رخت سیاه

آهوی صحراست فغان در غمت
مرغ هوا ناله کنان در غمت

ماهی دریاست به داغت عجین
خاک عزا بر سر اهل زمین

مدح تو زینت به سخن می دهد
مدفن تو بوی حسن(ع) می دهد

مثل حسن(ع) چون که تو هستی کریم
مثل حسن(ع) شأن تو باشد عظیم

ای که تویی شیعه ی آل عبا
هست دو چشمان تو مشکل گشا

ای که تویی عاشق پروردگار
در غم تو شیعه شده داغدار

ای حرمت کرب و بلای حسین(ع)
آل عبا(ع) را تو شدی نور عین

دور مزار تو ملائک غمین
در غم تو عالَم و آدم حزین

صحن و سرای تو دیار غم است
بر سر ما گَرد و غبار غم است

دلبر ما حضرت عبدالعظیم
زائر چشمان توایم از قدیم

هر که تو را داد سلام ای زعیم
ریزه خور خوان تو شد ای کریم

داغ تو آتش زده بر جان ما
در غم تو ناله کُنان انبیاء 

در غمت ای تاج سر شهر ری
می چکد اشک از بصر شهر ری

در غم تو هر که به غم مبتلاست
زائر دلخسته ی کرب و بلاست

جنگ حتی با خدای حیّ سبحان می کنند

کشتی دینی که ما را سوی ساحل می برد
منحرف کرده اسیر موج طوفان می کنند 

با جفا و ظلم بر آل محمد(ص) روز و شب
جاری از چشمان شیعه سیل باران می کنند

فصل سر سبز بهار گلشن اسلام را
مثل پائیز و زمان برگ ریزان می کنند

آنقدر در ظلمت شب خویش را گم می کنند
تا که انکار مَه و خورشید تابان می کنند

غرق در دریای بی دینی و کفر و ظلمتند
دعوی فرمانبری از امر رحمان می کنند

خنجر آنان سر از اسلام و قرآن می بُرد
تا قیامت ننگ را تقدیم انسان می کنند

چون سپاه ابرهه بر کعبه یورش می برند
مرقد آل علی(ع) را نیز ویران می کنند

کشتی دین را اسیر فتنه و شر می کنند 
ظلم بر کشتی سوار اهل ایمان می کنند

سلب آرامش کنند از جای جای این جهان
 آتش کینه به پا در باغ و بستان می کنند

گر به ظاهر با خدا پیمان یاری بسته اند
در عمل اما همیشه نقض پیمان می کنند

ریزه خوار سفره دینند در هر روز و شب
نعمت حق را ولی پیوسته کفران می کنند

گر چه هر گز عامل آیات قرآن نیستند
عمر خود را صرف صدها ختم قرآن می کنند

هست سر تا پایشان لبریز کفر و ارتداد
با وقاحت از چه تکفیر مسلمان می کنند

ای خدا بشکن تو دست دشمنان اهل بیت(ع) 
دست آنهایی که تخریب گلستان می کنند

ما میهمان سفره ی احسان داوریم

شکرانه ی ضیافت یک ماه ی خدا
محفل نشین محفل الله اکبریم
****
ماه مبارک رمضان رفت، حیف شد 
آن حال ناب وقت اذان رفت، حیف شد

عید سعید فطر رسیده  هزار شکر 
ماه خدای عالمیان رفت، حیف شد
****
عید شکر خدای سبحان است
عید ختم کتاب قرآن است

عید یک ماه بندگی خداست
وقت شادی اهل ایمان است
****
عید فطر است، مؤمنان تبریک
عید عشق است، عاشقان تبریک

عید پیروزی و سر افرازیست
سر بلندان امتحان تبریک
****
عید ماه ضیافت است این عید
عید خیر و سعادت است این عید

عید حمد خدای سبحان است
عید شکر عبادت است این عید

شرمنده از کردار خود، تا صبح زاری می کنم

در این شب قدر ای خدا، آمد به سویت بنده ای
آمد به سویت بنده ی افسرده و شرمنده ای

در این شب قدر ای خدا، ورد لب من نام توست
امشب انیسم تا سحر، قرآن تو، پیغام توست

در این شب قدر ای خدا، من با تو گویم راز دل
لبریزم از جرم و خطا، از کرده های خود خجل

در این شب قدر ای خدا، با من مدارا می کنی؟
درد من دلخسته را، یارب مداوا می کنی؟

در این شب قدر ای خدا، چشم امیدم سوی توست
تنها دوای درد من، ای مهربان داروی توست

در این شب قدر ای خدا، با حال غمگین آمدم
با کوله باری از گناه، با جرم سنگین آمدم 

در این شب قدر ای خدا، با دیده ای تر آمدم
با قلب لبریز عزا، از داغ حیدر(ع) آمدم

در این شب قدر ای خدا، قرآن بگیرم روی سر
من با تو نجوا می کنم ای دوست تا وقت سحر

در این شب قدر ای خدا، بی آبرویم پیش تو
تو مالک الملکی و من، بیچاره و درویش تو

در این شب قدر ای خدا، من با تو دارم گفتگو
گر چه گنه آلوده ام، دارم من از تو آبرو

در این شب قدر ای خدا، هستی تو غفّار الذّنوب
من پای تا سر عیبم و هستی تو ستّار العیوب

در این شب قدر ای خدا، ای مالک روز جزا
بین من و تو واسطه باشد علی مرتضی(ع)

در این شب قدر ای خدا، من با حدیث اشک و آه
دارم امید آن که تو بر من نمایی یک نگاه

در این شب قدر ای خدا، عبدی خطا کار آمده
چون سیل اشک چشم او بر روی رخسار آمده

در این شب قدر ای خدا، ممنونم از مهمانیت
از لطف و احسان تو و از رحمت رحمانیت

در این شب قدر ای خدا، ورد لبم یا مصطفاست
گر من گنه آلوده ام، او شافع روز جزاست

در این شب قدر ای خدا، زهرا(س) مددکار من است
زینب(س) ز راه مرحمت پیوسته غمخوار من است

در این شب قدر ای خدا، باشد شفیع من حسن(ع)
ماه بنی هاشم(ع) دهد عز و شرافت را به من

در این شب قدر ای خدا، دستم به دامان حسین(ع)
با عابدین(ع) همناله ام، از داغ او در شور و شین 

در این شب قدر ای خدا، با یاری آل عبا(ع)
یارب به حق باقر(ع) و صادق(ع) مدد فرما مرا

در این شب قدر ای خدا، در این شب ذکر و دعا
یارب به حق کاظم(ع) و حق علی موسی الرضا(ع)

در این شب قدر ای خدا، حق امام دین جواد(ع)
حق علی ابن الجواد(ع)، آن شافع روز معاد

در این شب قدر ای خدا، حق امام عسکری(ع)
حق امام مهدی(عج) و آن ذوالفقار حیدری

در این شب قدر ای خدا، ای مالک روز حساب
خواهم ز تو امر فرج، فرما دعایم مستجاب

از غم بانوی خوبی ها همه دل ها شکست

دختر موسی ابن جعفر(ع) بست تا چشم از جهان
چشمه سار خون شده از غصه چشم شیعیان

کیست این بانو که داغ او زده آتش به جان
و از غم او شد خزان فصل بهار مؤمنان

اوست معصومه(ی)ولی زینب(س) خطابش می کنم
جانشین حضرت زهرا(س) حسابش می کنم

دختری از جنس نور است و پر از شور و شعور
مظهر پاکی و عفت، از پلیدی ها به دور

الگوی پاکی و تقوا و عفاف و عفت است
مرقد پاکش یکی از غرفه های جنّت است

اشک چشمش پاکتر از چشمه سار سلسبیل
مثل مریم مثل حوا، او به خوبی ها دلیل

سرو باغ جنت است و عبد چشمش انبیاء
زائران مضجع پاکش تمام اولیاء

بال پروازش به سوی حق پَر روح الامین
بهر تشییعش روانه قدسیان سوی زمین

شیعیان را مرقدش باشد بهشت جاودان
بارگاهش قبله گاه خاکیان و قدسیان

کشتی وحی خدا را حضرت او لنگر است
مادرش زهرای مرضیه(س) گل پیغمبر(ص) است

شد رضا(ع) از داغ خواهر در خراسان روضه خوان
در عزایش دست غم دارند بر سر قدسیان

یاد او دل های ما را راهی قم می کند
داغ ایشان سینه را پر از تلاطم می کند

رفت و ‌روز شیعیان شد از غم او شام تار
داغ او باشد برای اهل عالم ناگوار

موج اندوه و عزا جاری شده با رفتنش
کار شیعه گریه و زاری شده با رفتنش

خون دل از دیده می ریزد به روی گونه ها
اشگ ها روی زمین پیوسته می ریزد عزا

کوچه ها، پس کوچه ها رخت سیه پوشیده اند
مردم از جام غم و رنج و عزا نوشیده اند

بر تن معصومه ی قم چون کفن پوشیده شد
جامه ی غم بر تن هر مرد و زن پوشیده شد

زائرانش ندبه می خوانند با اندوه و آه
چشم آنان چشمه سار خون، به تن رخت سیاه

بهر یاری برادر، کرده زینب(س) جان فدا
می زند دست عزا بر سر ز داغ او رضا(ع)

درد و داغ او ندارد تا قیامت التیام
شیعه می سوزد ز داغ او به روز و شب مدام

مرقد او تا قیامت قبله گاه شیعیان 
یاد و نامش در دل هر شیعه ای دارد مکان

مثل زهرا(س) بانویی بی مثل و بی همتاست او
شکر یارب چون شفیعه در صف فرداست او

من نخواهم گفت غیر از مدح این بانو سخن
تا که خون جاریست در رگ، تا که جان دارم به تن

ملک ری را بارگاه تو نگین

بنده ی حق حضرت عبدالعظیم
ای کریم ابن الکریم، ابن الکریم

جایگاه تو به عرش کبریاست
زائر تو زائر کرب و بلاست

شیعه بودن را تو معنا کرده ای
شرح و تفسیر «تولّا» کرده ای

ای وجود تو پر از نور یقین
پای تا سر عامل احکام دین

ای «بَری?» از دشمنان اهل بیت(ع)
جان تو بسته به جان اهل بیت(ع)

ای پر از تقوا و ایمان و یقین
شیعه ی خاص امیرالمؤمنین(ع)

سر بلند از آزمون بندگی
مستفید از لحظه های زندگی

مانده بر پیمان یاری با خدا
ذِکر تو آیات قران و دعا

عمر خود را در ره حق کرده طی 
افتخار مردمان شهر ری

خاک کوی توست خاک کربلا
رنگ و بویش رنگ و بوی نینوا

ای نگار و یار دیرین حسین(ع)
تو به هر دلداده هستی نور عین

ای که هستی رهرو راه علی(ع)
تو قرار و راحت جان و دلی

ای حریمت قبله گاه مؤمنین
از خدا بر تو هزاران آفرین

ای که هستی پیر مردی از حجاز
کرده ای از هر گناهی احتراز

السّلام ای حضرت عبدالعظیم
ای که هستی بنده ی ربّ رحیم

ای که هستی افتخار شیعیان
وصف تو هرگز نگنجد در بیان

آسمانی هستی و مهمان ما
پیش پایت جان ناقابل فدا

سیرت تو سیرت آل عبا(ع)
راه و رسمت راه و رسم انبیا

چون که در دل داشتی حبِّ علی(ع)
در نگاهت نور ایزد منجلی

بود جاری بر لبت حمد خدا
از خدا هرگز نگردیدی جدا

ای فقیه و زاهد شب زنده دار
باعث هر عزّت و هر افتخار

ای سراپا فضل و احسان و کرم 
معرفت پیش تو آورده است کم 

ما تهی دست و گدائیم و فقیر
جان حیدر(ع) دست ما را هم بگیر

به خود اگر چه مسلمان خطاب می کردند

به جز طریق سقیفه رهی نمی رفتند
و راه و رسم سعادت حساب می کردند

به روی آل پیمبر(ص) که آب را بستند
جفا به رود فرات و به آب می کردند

علیِّ اصغر(ع) شش ماهه را که می کشتند
روانه سیل ز چشم رباب می کردند

هدف بریدن سر بود از تن اسلام
جدا سر از پسر بوتراب می کردند

هزار ضربه به جسم امام دین زده اند
از این عمل همه قصد ثواب می کردند

کتاب وحی خدا را ورق ورق کردند
به نیزه هم، سر ام الکتاب می کردند

اگر که آل علی(ع) را خرابه می بردند
ره سعادت خود را خراب می کردند

ز آتشی که خیام حسین(ع) را سوزاند
قلوب اهل جهان را کباب می کردند

قلوبشان پُر تاریکی و جهالت بود
جدال با قمر و آفتاب می کردند

امام و رهبرشان دو بت قریشی بود
نزاع بر سر اسلام ناب می کردند

اگر چه دل به جهان بسته داشتند امّا
برای آتش دوزخ شتاب می کردند