زهر جفا شرر زده بر جان حضرتش
پوشیده رخت غم به تن خود جهان ما

شد طاق طاقت همه ی ما در این عزا
رفته ز کف قرار و چنین شد توان ما

دوران شادمانی شیعه به سر رسید
شام سیاه غصه و غم شد زمان ما

اوج حجاز با غم ما سازگار نیست
حزن صبا گزیده شده در اذان ما

دنیا ز داغ حضرت صادق(ع) پر از غم است    
پاشیده بذر غصه مگر باغبان ما

بنشسته ایم در غم صادق(ع) به خاک غم
حزن و عزا و غصه و غم سایبان ما

دل های ما به سوی بقیع است رهسپار
دریای غصه گشته دل ساربان ما

فصل عزای حضرت صادق(ع) رسیده است
فصل شکوه غصه و فصل خزان ما

یارای صبر در غم او نیست شیعه را
قد کمان و اشک دو دیده نشان ما