گلی قشنگ به گلزار دین قدم بگذاشت
به یمن مقدم گل، گلستان چراغانی است

به شاخسار ولایت پرنده ای عاشق
گهی به نغمه سرایی ، گهی غزلخوانی است

زمان شادی و عیش و سرور و سرمستی است
به عیش و نوش به سر کن که غصه زندانی است

به روی دامن مادر نشسته دخت  نبی
به حال ذکر و مناجاتِ حیّ سبحانی است

متاع عالم فانی قلیل و ناچیز است
ولی گل خدیجه گل پر بهای قرانی است

گلی که بوی خوشش روح را جلا بدهد
گل محمدی ناب و فیض رحمانی است

نبود جنت و کوثر اگر نبود این گل
به عشق او به بشر مهر و ماه ارزانی است

تمام عالم هستی فدای مقدم او
که اوست کوثر قران و خیر ربّانی است