هر قطره اشک زینب کبری (س) حکایتی است
اشکش مخوان که چون گهری آفریده شد

با دست دشمنان خدا و رسول او
بعد از غمی غم دگری آفریده شد

کم بود سیلی و کتک و ضربه های در
آتش ز بعد میخ دری آفریده شد

از بغض و کینه و حسد دشمنان دین
شمشیر بهر فرق سری آفریده شد

دشمن ولایت علوی را هدف گرفت
زهر جفای پر شرری آفریده شد

باید پسر فدایی راه پدر شود
در کربلا چنین پسری آفریده شد

شق القمر نشانه ی حق بودن ولی است
لب تشنه اینچنین قمری آفریده شد

در راه شام و بیکس و تنهاست خواهری
بالای نیزه همسفری آفریده شد

خاکستری سری به روی نیزه جلوه گر
بر گونه های او اثری آفریده شد

یک کاروان مصیبت و یک اربعین عزا
در سینه داغ دربدری آفریده شد

غم بود و غصه بود و بلا بود و خیزران
راسی میان تشت زری آفریده شد

رسوا نمود دشمن دین را سخنوری
در هر کلام او هنری آفریده شد

ایمان او به مثل علی(ع) استوار بود
بهر نماز شب سحری آفریده شد

شرح غم مصیبت او بی نهایت است
هر چند شرح مختصری آفریده شد

اربعین یعنی چهل منزل عزا
اربعین یعنی شبی بی انتها

اربعین یعنی غریبی ، بی کسی
اربعین یعنی همه دل وا پسی

اربعین یعنی چهل منزل سفر
اربعین یعنی همه خوف و خطر

اربعین یعنی که در بزم یزید
از لب شاه شهیدان خون چکید

اربعین یعنی که شامی ها بدند
طعنه بر آل پیمبر(ص) می زدند

اربعین یعنی که چوب خیزران
بار سنگین غم و رنجی گران

اربعین یعنی جفای بی شمار
اربعین یعنی کف پا پر زخار

اربعین یعنی پریشانی و درد
سینه سوزان، چشم گریان، آه سرد

اربعین یعنی سراسر حزن و غم
اربعین یعنی همه ظلم و ستم

اربعین یعنی که قران روی نی
خواهری با چشم گریانش ز پی

اربعین یعنی سیاهی تا ابد
راه دین تا بی نهایت گشته سد

اربعین یعنی رقیه(س) ، راس باب
اربعین یعنی دو بیتی های ناب

اربعین یعنی که رویی نیلگون
گوش پاره ، چشمهایی رنگ خون

در تنوری سر اگر زندان شود
عالمی زین ماجرا گریان شود

اربعین یعنی غم و درد و عزا
اربعین یعنی همه رنج و بلا

اربعین یعنی دوباره کربلا
خیمه های غم شدن از نو به پا

اربعین یعنی که ساقی آب کو
کو حسین من بگو ارباب کو

اربعین یعنی کویر کربلا
بر لب شط، تشنه سر از تن جدا

کربلا حج است و حاجی زینب است
ذکر لبیکش دمادم بر لب است

اربعین یعنی چهل شب در نماز
اشک ها و ناله های جانگداز

در غل و زنجیر زین العابدین (ع)
روز و شب بر خاک بگذارد جبین

با خدای خویش در راز و نیاز
گه دعا می خواند و گاهی نماز

اربعین یعنی امام انس و جان  
شد اسیر بند ظلم ظالمان

اربعین یعنی بلا بعد از بلا
اربعین یعنی صبوری تا خدا

اربعین یعنی که یاری  از صلات
استعانت از علی(ع) در مشکلات

اربعین یعنی که در خلد برین
هست زهرا ( س) و پیمبر(ص) دل غمین

اربعین یعنی علی مرتضی (ع)
کرده در جنت خیام غم به پا

اربعین یعنی که غم شد جاودان
رنگ شادی را نمی بیند جهان

اربعین یعنی همه کروبیان
رخت غم بر تن ، به دل آه و فغان

اربعین یعنی که تا دنیا به پاست
جای جای این جهان رنگ عزاست

اربعین یعنی که بر قبر حسین (ع)
زینب(س) غمدیده با صد شور و شین

کودکان گریان و زینب(س) نوحه خوان
دست غم بر سر دو چشم خون چکان

سینه ها لبریز حزن و ماتم است
گر بمیرد شیعه از این غم کم است

این همه ظلمی که بر آل علی(ع) است  
حاصل جور و جفای اولی است

کربلا دانی کجا آغاز شد؟
با لگد وقتی که آن در باز شد...!

آن که حیدر(ع) را سوی مسجد کشید
کرد امضا نامه ی ظلم یزید

آن که سیلی زد به روی فاطمه (س)
کشت او عباس(ع) را در علقمه

کشته شد محسن(ع) اگر از میخ در
میخ در شمشیر شد بار دگر ...

چون ندارد این مصیبت التیام
این سخن کوتاه کردم والسلام

---
دختر شیر خدا ناله کنان آمده است
از غم او همه عالم به فغان آمده است
بر سر قبر برادر بدهد شرح فراق
به یقین محشر کبراست عیان آمده است
---
آن یک بزند به سر که بابا را کو
وان یک به غم و غصه که سقا را کو
خون دل خود ز دیده ها می ریزند
آن مایه ی آرامش دلها را کو
---
یک عده ز غصه و بلا رنجیده
با قلب کباب و صورت تفتیده
جمعند کنار خاک پاک شهدا
ریزند ز غصه خون دل از دیده
---
با قد کمان قافله سالار آمد
در بند غم و غصه گرفتار آمد
بار غم بی برادری بر دوشش
با آه و فغان و دیده ی زار آمد
---
دلها همه خون و دیده ها چون دریاست
آوای تمام کودکان واویلاست
یک بار دگر کرببلا شد تکرار
این غصه و غم تا به ابد پا برجاست
---
منزل به منزل آمده این کاروان غم
با درد و غم عجین شده در بند صد ستم
چشمانشان ز غصه شده چشمه سار خون
دامانشان ز اشک دو دیده به مثل یم
---
با کوله باری از غم و غصه رسیده اند
جز غصه و بلا و مصیبت ندیده اند
از داغشان همه عالم به غم نشست
دیگر مپرس از چه سبب قد خمیده اند
---
آن روز از آسمان عزا می بارید
رنج و محن و درد و بلا می بارید
انگار نداشت هیچکس قصد وفا
پیوسته به غافله جفا می بارید
---
آنان که چهل روز غم و درد کشیدند
غیر از غم و اندوه و بلا هیچ ندیدند
حالا همه با سینه ی لبریز غم و درد
بالای سر قبر شهیدان برسیدند
---
بر خیز که کاروان غم ز شام آمده است
بهر ادب و عرض سلام آمده است
دیدند چهل روز غم و درد فراق
بر خیز که وقت احترام آمده است
---
از شام بلا به کربلا آمده اند
با بار مصیبت و عزا آمده اند
از چشمه ی چشمشان روان خونابه
چون بر سر قبر شهدا آمده اند
---
با رنج و غم و درد و بلا می گریند
با سینه ی لبریز عزا می گریند
در بند غم و غصه اسیرند همه
از داغ شهید سر جدا می گریند

زینب(س) که قامتش ز مصیبت خمیده است
زانو کشان به قبر برادر رسیده است

چون کشتی نجات بشر واژگون شده
از خون دل دو دیده ی او رود خون شده

اعضای کاروان همه هستند نوحه گر
آن یک زند به سینه و آن دیگری به سر

حالا دوباره واقعه تکرار می شود
زینب(س) به کوه غصه گرفتار می شود

کشتی شکست و غافله شد غرق بحر غم
هر دیده زین مصیبت عظماست همچو یم

این کاروان ز گریه ی خود محشر آفرید
از بهر حفظ دین همه جا لشگر آفرید

از ناله های غافله سالار کاروان
اسلام منتشر شده در کل این جهان

زینب(س) به ناله عالمیان را خطاب کرد
شرحی به آیه آیه ی ام الکتاب کرد

معنای آیه آیه ی قران حسین(ع) اوست
تفسیر آیه ها همه اشک دو عین اوست

با اشک دیده ترجمه ی وحی می کند
امر به نیکی و ز بدی نهی می کند

با اشک دیده باعث احیای دین شده
علم الیقین ما همه حق الیقین شده

با اشک زینب(س)است که اسلام زنده است
از ناله های اوست که احکام زنده است

فتح المبین نموده به اشک چکیده اش
سیراب باغ دین شده از آب دیده اش

احیاگر ولای علی(ع) اشک و آه اوست
هر شیعه مفتخر که یکی از سپاه اوست

برگشته زینب(س) از سفری پر مخاطره
با قلب پر مصیبت و لبریز خاطره

زینب(س) کنار قبر برادر عزا گرفت
آهی کشید و غم همه جا را فرا گرفت

باران اشک و سیل غم و رعد و صاعقه
شد کربلا دوباره همان ظهر واقعه

زینب(س) تمام خاطره ها را بیان نمود
غم را برای عالمیان جاودان نمود

زینب(س) کنار قبر برادر نشسته بود
طوفان غصه بال و پرش را شکسته بود

می گفت با برادر خود شرح ماجرا
یک اربعین مصیبت و یک کاروان عزا

آمد کنار قبر حسینش به چشم تر
خاک غم برادر خود ریزد او به سر

یک کاروان مصیبت و یک اربعین ستم
بند اسارت و کتک و صد بلا و غم

می خورد چونکه بر لب تو چوب خیزران
جان شد برون ز جسم من خسته بی گمان

شد چون سر تو همسفر کاروان غم
قلبم سرای غصه شد و دیده ام چو یم

راس کسی که پاک و مطهر چو نور بود
گاهی به نیزه بود و گهی در تنور بود

یک اربعین اسیر ستم بوده خواهرت
بالای نیزه دیده سر پاک و اطهرت

دیدم سر مطهر و دارالاماره را
طشت طلا محل طواف ستاره را

در گوشه ای ز محفل ظلمانی یزید
خون از دو چشم دختر تو بر زمین چکید

پای برهنه دختر تو روی خارها
بر من زدند طعنه بسی نیزه دارها

دیدم سر بریده و رگهای پاره را
دیدم دو گوش پاره ی بی گوشواره را

دیدم رقیه(س) را که زمرکب فتاده بود
از ترس و غصه سر به گریبان نهاده بود

دیدم اسیر بند ستم زین العابدین(ع)
خون از دو دیده اش ز غمت ریخت بر زمین

از روی بام بر سر تو سنگ می زدند
در کوچه ها به دختر تو سنگ می زدند

وقت سحر چو با سر تو گفتگو نمود
با اشک دیده دخترت آن شب  وضو نمود

حالا کنار قبر تو با یاد دخترت
شویم به اشک دیده ی خود قبر اطهرت

قدم خمیده گشته به تعظیم و احترام
خوش آمدی پدر به خرابه به شهر شام

اما بگو چرا سرت از تن جدا شده ؟
اصلا چرا که عمه به غم مبتلا شده ؟

بنشین به دامنم که کنم مادری تو را
با دست و پای بسته کنم یاوری تو را

خاکستری چرا شده این روی ماه تو؟
بنگر به من که دلخوشم از یک نگاه تو

بنشین که شرح قصه ی خود بازگویمت
با لحن کودکانه ی خود راز گویمت

آب از سرم اگر چه که در کربلا گذشت!
دانی در این سفر به رقیه چها گذشت ؟

رنگ رخم خبر دهد از سر باطنم
خوش آمدی پدر به سر جان سپردنم

گرچه نداشتم فدک اما مرا زدند
شد قامتم شکسته چو آنها مرا زدند

وقتی کشید گوش من و گوشواره را
سیلی ربود از من دلخسته چاره را

شد عمه بارها سپر صد بلا مرا
می خورد دم بدم کتک از اشقیا چرا؟

زیرا که عمه  دختر شیر خدا علی(ع) است
این جرم کافی است که او پیرو ولی است

از پشت بام چون که به راس تو سنگ خورد
عمه ز غصه سر به گریبان گرفت و مرد

زخم زبان شنیده ام از دشمنان بسی
یاری گرم نبود به جز عمه ام کسی

بار جفا و ظلم و ستم ها کشیده ام
از بار غصه است اگر قد خمیده ام

با سر تو آمدی و سر افراز گشته ام
از شوق دیدن تو چنین ناز گشته ام

بابا همیشه بر سر من شانه می زدی
بر سر مرا تو شانه چه شاهانه می زدی

بنشین به دامنم که تلافی کنم کمی
گر دست من به زخم سرت هست مرهمی

بابای مهربان به سرایم تو آمدی
می خواستم که من به سر، آیم تو آمدی

یک عمر ناز دختر خود را خریده ای 
حالا کنار او تو به راس بریده ای 

برخیز تا به جنت رضوان سفر کنیم
شام سیاه غصه و غم را سحر کنیم

می شود سر سبز و خرم باغ دل در آن زمان
بسکه می بارد بر آن دل روز و شب باران ناب

هست ایمن از گزند گرگهای روزگار
زانکه دارد در کنار خویشتن چوپان ناب

دیگر آن را دل مخوان، کانجاست باغ زندگی
باغ زیبا را نمیخوانند جز بستان ناب

می رسد از شاخسارش نغمه ی قمری به گوش
مست مستت می کند آن نغمه و الحان ناب

نیست آنجا دل، که آنجا هست فردوس برین
چون فراوان است آنجا حوری و غلمان ناب

دل مگو بر او بخوان او را تو دریای گهر
بسکه پیدا می شود بیحد در آن مرجان ناب

ساحل دریای آن دل مملو از آرامش است
گر چه مواج است و دارد دمبدم طوفان ناب

هر که را باشد چنین دل، بنده ی خاص خداست
بنده ی خاص خداوند است و یک انسان ناب

سیرت زیبا بسی ارزنده تر از صورت است
سیرتت نیکو نما، ای یوسف کنعان ناب

معنی و مفهوم قران چون که نام حیدر(ع) است
هم مطیع حیدرم هم شیعه ی قران ناب

چون کاروان نیزه ها شد راهی شام بلا
دل های لبریز عزا، با کاروان همراه شد

از منبر نی می رسد صوت خوش قران به گوش
کنج خرابه کودکی عمرش چو گل کوتاه شد

چون خیزران می خورد بر دندان و لبهای حسین(ع)
یک بار دیگر محشری چون محشر الله شد

با خطبه های آتشین، زینب(س) کند روشنگری
بر اهل عالم  خطبه ها، خط و نشان و راه شد

سوز مناجات و دعا ، آن شب کنار قتلگاه
یاد آور حرف دل مولا علی (ع) با چاه شد

همراه با این کاروان ریزم دمادم اشک غم
شاید یکی زین قطره ها مقبول آن درگاه شد  

ای دل گدای خانه ی این خاندان باشی اگر
صد افتخار آید تو را، گر یک نصیب شاه شد

من با چه حالی ببینم، از کف شد ایمان و دینم
ای یاور کربلایی، از من چرا دل بریدی؟

ای خفته در خاک و درخون، من از غمت زار و مجنون
دیدی مگر بی وفایی، از من چرا دل بریدی؟

ای هستی من ز هستت، عالم همه زیر دستت
ای آن که روح دعایی، از من چرا دل بریدی؟

ای معنی دین و ایمان، معنا و مفهوم قران
درد مرا تو دوایی، از من چرا دل بریدی؟

نور خدا در دل توست، اوج فلک منزل توست
مصداق حمد و ثنایی، از من چرا دل بریدی؟

تو ترجمان نمازی، معنای راز و نیازی
هم راضی و هم رضایی، از من چرا دل بریدی؟

ای نامت آرامش جان، ای روح تقوا و ایمان
ای آن که دارالشفایی، از من چرا دل بریدی؟

ای یاور آسمانی، شد قامت من کمانی
از چه سر از تن جدایی، از من چرا دل بریدی؟

عالم سراسر عزا شد، ارض و سما کربلا شد
ای آن که خون خدایی، از من چرا دل بریدی؟  

تو حجت کبرایی، فرزند شیر خدایی
ببریده سر از قفایی، از من چرا دل بریدی؟

ای کشته تیغ و خنجر،از خون دل دیده شد تر
چون نی شدم نی نوایی،از من چرا دل بریدی؟