ز مقدم تو همه اهل آسمان شادند
زمینیان ز غم و رنج و غصه آزادند

امام و رهبر و مولای شیعیان هستی
تو تاج فخر همه اهل آسمان هستی 
به آیه های الهی تو ترجمان هستی
تو قبله گاهی و تو معنی اذان هستی

چراغ راه سعادت برای انسانی
ز مقدمت همه عالم شده چراغانی

سعادت بشریت ز قال صادق هاست
بقای دین و شریعت ز قال صادق هاست
ضیاء قلب و بصیرت ز قال صادق هاست
ظهور و جهر و حقیقت ز قال صادق هاست 

خوش آمدی به جهان جان ما به قربانت
خوشا به حال کسی که شود مسلمانت

تویی که واسطه فیض حیّ سبحانی
تویی که ترجمه ی آیه های قرآنی
به شام تار بشر اختری فروزانی
چراغ راه سعادت برای انسانی

تو آمدی و جهان غرق نور شد آقا
دل از قدوم شما پر سرور شد آقا

بقای دین الهی ز فقه جعغری است
صفات جعفر صادق(ع) صفات حیدری است
مقام و مرتبه و شان تو پیمبری است
تمام کوشش و سعی تو عدل گستری است

قنوت اهل ولا را تو ذکر نیمه شبی
به مؤمنان خداجو حدیث و ورد لبی

ز مقدم تو گلستان شده همه عالم
تو آمدی و به آلام ما شدی مرهم
دل اهالی دنیا ز مقدمت خرّم
شده است نام تو ورد لبان ما هر دم

ترنّم لب ما گشته نام نیکویت
تمام عالم هستی شده ثناگویت

به عرش حضرت روح الامین غزل خوان است
لب ملائکه از مقدم تو خندان است
به خاک شور و شعف در دل مسلمان است
فصول سال همه موسم بهاران است

ملائکه همه خرسند و شاد و خندانند
به یمن مقدمت آقا ترانه می خوانند

نشسته ایم سر سفره ی روایاتت
دو چشم ما و تو و گریه و مناجاتت
دو دست خالی ما و تو و عنایاتت
و التماس دعا موقع عباداتت

هر آن که جامه ی تقوا و زهد پوشیده
ز چشمه سار روایات تو بنوشیده

مالک روز جزا و هادی اهل یقین

او که  باشد برتر از هر وصف و هر وهم و گمان

او که سبحان است و می باشد بهارش بی خزان

نیست جز او هیچکس شایسته حمد و ثنا

آن که نه فرزند دارد نه شریک و اقربا

آن خداوندی که از او ذلت و خواری است دور

آن که نازل کرده او قرآن و انجیل و زبور

آن خداوندی که از وصف و بیان ها برتر است

واحد است و بی شریک است و خدای اکبر است

ای خدایی که فرو ریزنده ی هر نعمتی

خالق جان دارها و دافع هر نقمتی

نور می بخشی به هر هفت آسمان و بر زمین

ظاهری و باطنی و اولین و آخرین

همتت باشد بلند ای صاحب جود و کرم

هست در توصیف تو قاصر زبان ها و قلم

بر طرف می سازی از ما تو زیان ها و الم

مونس مایی تو در هنگام ترس و در ظُلَم

درس نا آموخته دانای کل عالمی

تو همان تفسیر و شرح آیه های محکمی

از خدا بر احمد(ص) و بر خاندان او درود

نیست در عالم نوای خوشتری از این سرود

هست نام تو دوا و یاد تو باشد شفا

ای خدا با من چنان کن که تو را باشد سزا

 مشکلات اهل عالم را  تو هستی چاره ساز

از عبادت ها و طاعت های مردم بی نیاز

رحم کن بر هر که شد سرمایه اش تنها امید

ساز و برگش گریه شد امید او صبح سپید 

نیست معبودی به جز تو ای خداوند کریم

ای که پاکی و منزه، ای تو رحمن و رحیم

ای که حنّانی و منّانی و بخشایشگری

خالق ملک زمین و آسمان و کوثری

ای سراپا حشمت و مجد و شکوه و کبریا

بندگانت سوی تو دارند دست التجا

رخت غم پوشیده بر تن خاک تا عرش خدا

در غم صادق(ع) همه عالم نشسته در عزا

حضرت روح الامین در عرش گشته نوحه خوان

سیل خون جاری است از چشمان اهل آسمان

شیعیان خاک عزا ریزند بر سرهای خویش

از غم صادق(ع) شده دل های آن ها ریش ریش 

گر چه جای غصه و غم نیست فردوس برین

اهل جنت از غم صادق(ع) همه زار و غمین

آهوی صحرا و مرغ آسمان، ماهی به یم

از غم صادق(ع) شده دل هایشان لبریز غم

از زمین تا آسمان یک باره رنگ غم گرفت

یک جهان لبریز غم شد یک جهان ماتم گرفت

این عزای جان گزا هرگز ندارد التیام

قصه ی پر غصه و اندوه و دردی نا تمام

ای باعث آرامش جان حضرت صادق(ع)

ای مکتب تو مدرسه ی فقه و فقاهت
ای راه تو منهاج و گذرگاه سعادت 

ای تک تک آیات خدا شرح وجودت
ای آنکه خداوند فرستاده درودت

از مقدم تو اهل زمین خرّم و شادند
از شکر سر خویش به سجاده نهادند

از مقدم تو گشته مصفا همه عالم
اسباب رسیدن به خدا گشته فراهم

تو جلوه ای از ذات خداوند کریمی
تو صادقی و در دل هر شیعه مقیمی

دین داری ما را سببی حضرت صادق(ع)
تاج سر و فخر عربی حضرت صادق(ع)

ای علت بیداری ما حضرت صادق(ع)
ای روح مناجات و دعا حضرت صادق(ع)

ای آن که کلامت همه قرآن مبین است
شاگرد دبستان تو جبریل امین است

ای از دم روحانی تو زنده صداقت
ای صاحب فضل و کَرَم و جود و سخاوت

از مقدم تو گلشن دین خُرّم و آباد
لب ها همه خندان و دل اهل جهان شاد

ای آیه ی تطهیر تو را معنی و مفهوم
اجداد شریف تو یکایک همه معصوم

ای اختر تابنده و خورشید هدایت
دارد به تو هم عالِم و هم علم ارادت

سر تا به قدم باور و ایمان و یقینی
مانند علی(ع) ترجمه ی ساده ی دینی

میلاد تو عید همه ی مردم دنیاست
شادی و نشاط از قدمت ساکن دل هاست

لبریز خدایی و پر از معرفتی تو
از حق به همه عالمیان موهبتی تو

هر درس تو و بحث تو توحید و نبوّت 
هر نکته ی تو عدل و معاد است و امامت

تو کعبه ای و ما همه در حال طوافیم
از پرتو حُسن تو چنین ساده و صافیم

ای مکتب تو مکتب پیغمبر اسلام(ص)
ای دست تو یاری گر بیچاره و ایتام

علم تو  همه چشمه ی انوار الهی است
هر راه دگر جز ره تو راه تباهی است

در عرش خدا جشن ولادت شده بر پا
گویند ملائک همه تبریک به زهرا(س)

از مقدم تو جنّ و ملائک همه مسرور
از قلب بشر غصه و اندوه و عزا دور

خرّم شده از مقدم تو باغ و گلستان
احیا شده با آمدنت مصحف قرآن

ای بر همه آلام بشر دارو و درمان
فرش ره تو دیده ی هر فرد مسلمان

شرح و تفسیر وحی هستی تو، معنی آیه های قرآنی

ترجمان حدیث لولاکی، هست مدیون تو همه افلاک
خرٌمی بخش باغ و بستان و زینت افزای هر گلستانی

معدن جمله ی کراماتی، از بدی ها ولی به دوری تو
پاک و طاهر چو آیه ی تطهیر، تو به هر کار نیک بنیانی

تو سراپا فضیلتی آقا، تو چراغ هدایتی آقا
بی تو گم می شد ای چراغ هدی، در جهان شیوه ی مسلمانی

دستهای تو بسته اند چرا؟ می کِشندت چرا توی کوچه؟
از چه بی احترامیت کردند؟ چون که هستی تو حیدر(ع) ثانی

بر روی خاک کوچه افتاده از چه عمامه  و عبای تو؟
دشمنان خدا و قرآن و طرح این نقشه های شیطانی

دشمنت می دهد تو را آزار، ناسزا گویدت عدو بسیار
جرم تو بی گناهیت باشد، تو بَری از همه گناهانی

کوه ایمان و معدن صبری، معنی آیه ی اولوالامری 
طاعت از تو اطاعت حق است، تو ولیّ خدای سبحانی

مثل زهرا(س) تو هم کتک خوردی، مثل مادر شکست پهلویت
مثل حیدر(ع) به نیمه ی شب ها، با خدا گفتگوی پنهانی

احترامی ندیده ای اما، هتک حرمت شدی هزاران بار
هتک حرمت نشد در این عالم، هیچ کس با چنین فراوانی

دست های تو را که می بستند، یاد غم های زینب(س) افتادی
یاد بند اسارت و ره شام، یاد بزم شراب و مهمانی

پاره می شد تو را چو پیراهن، یاد آن کهنه پیرهن بودی
یاد راس حسین(ع) بر سر نی، زلف خونین و مو پریشانی

روضه ی کوچه را که می خواندی چشم تو چشمه سار خون می شد
روضه ی کوچه می شود تکرار، در همین لحظه های پایانی

مادرش زهراست سبط حضرت پیغمبر(ص) است
در کرامت در صلابت در صداقت، حیدر(ع) است
شمس تابان هدایت، او امام جعفر(ع) است

عرش و فرش از مقدم او خرّم اند و شادمان 
تهنیت گویند بر هم مؤمنان و شیعیان

عرش حق در مقدم صادق(ع) چراغانی شده
دیده ی افلاکیان از شوق بارانی شده
جعفر(ع) است و معنی آیات قرآنی شده
بر زمینی ها ز حق این هدیه ارزانی شده 

خاک پایش توتیای دیده ی ما شیعیان
شادمان از یمن میلادش همه افلاکیان

مذهب شیعه همه مرهون قال الصّادق(ع) است
دین حق پاینده و مدیون قال الصّادق(ع) است
شیعگی، بالندگی قانون قال الصّادق(ع) است
مرکز اسلام و دین کانون قال الصّادق(ع) است

منبر و مسجد به قال الصّادق(ع) احیا می شود
وحی حق با قال صادق(ع) شرح و معنا می شود 

باز هم باران رحمت می چکد از آسمان 
واژه ای تازه رسد در شرح و معنای اذان
از خدا آید برای اهل عالم ارمغان
بهر شیعه می رسد هم تاج سر، هم سایبان

عالمان دین همه شاگرد درس مکتبش
راه حق روشن ز نور ماه و شمس و کوکبش

فخر آل الله و معنای مسلمانی رسید
باز هم از آسمان خورشید تابانی رسید
از برای حفظ دین حق، نگهبانی رسید
ای مسلمانان شما را مژده قرآنی رسید

ناشر احکام اسلام محمد(ص) باشد او
آن که گوید شرح پیغام محمد(ص) باشد او

دردهای لاعلاج از نام او گیرد شفا
نام زیبایش شده زینت به عرش کبریا
شیعه از روز ازل گشته به عشقش مبتلا
استجابت می شود با نام صادق(ع) هر دعا

نام او ورد لب و تسبیح جمله انبیاست
عالم هستی به یمن مقدم او با صفاست

پرتوی از نور روی اوست ماه و آفتاب
اوست چون مولا امیرالمؤمنین(ع) ام الکتاب
راه او باشد طریق حضرت ختمی ماب
اوست هم مولای ما هم شافع روز حساب

رحمت حق با وجود او فراوان می شود
وقت اجرای همه احکام قرآن می شود

آیه های وحی را وقتی تلاوت می کند
یا اگر با گفته ای ما را هدایت می کند
شیعه را وقتی که لبریز دیانت می کند
مقصد ما را سر کوی سعادت می کند

شکر یارب شیعه ی خاص امام جعفریم
پای تا سر عشق و ایمان و یقین و باوریم

تمام عالمیان رخت غم به تن دارند
به هر کجا نگرم خیمه ی عزا برپاست

دلم گرفته و لبریز غصه و دردم
مگر که ماه محرم مگر که عاشوراست

عزا عزای بزرگی است خون ببار ای چشم
غم مصیبت نور دو دیده ی زهراست

شهید راه خدا گشته جعفر صادق(ع)
درون سینه ی شیعه از این عزا غوغاست

چه آتشی به دل افتاده است در غم او
بسوز دل که عزا و مصیبت مولاست

دوباره خانه ی دل چون بقیع ویران است
دوباره ورد لب شیعه آه و واویلاست

تعجب است! چرا آسمان نشد ویران
که در مصیبت صادق(ع) قیامت کبراست

ز چشمه سار دو چشمم دو رود خون جاری است
دوباره دامنم از اشک دیدگان دریاست

مگر به دخت پیمبر(ص) کسی زده سیلی
مگر عزای جگر گوشه ی رسول خداست

سر حسین(ع) مگر رفته بر سر نیزه
مگر مدینه همان قتلگاه کرب و بلاست

چرا تمامی عالم نشسته است به غم؟
چرا به عرش خدا جبرئیل نوحه سراست؟

روئیده نوگلی به گلستان ملک دین
بوی خوشش ربوده دل از کلّ مؤمنین

بگشود چشم و عالم هستی صفا گرفت
شور و نشاط جان بشر را فرا گرفت

با پای دل به محضر ایشان رسیده ام
این است آنچه گفتم و از او شنیده ام

آقا سلام بر تو که ایمان ما تویی
تفسیر آیه آیه ی قرآن ما تویی

ای وارث تمام علوم پیمبران
تفسیر و شرح و ترجمه و زینت اذان 

ای اوج فضل و حکمت و آقائی و کمال
معنای آیه های خداوند ذوالجلال

تو باب فیض و رحمت خلاق سرمدی
مولای ما و صادق آل محمدی

در سینه ی تو جای گرفته تمام علم
بنیان گزار فقه توئی ای امام علم

گشته بنا سرای تو در کوی عاشقی
جان ها فدای نام تو آقا که صادقی

ای گشته خاک پای توام توتیای چشم
دیدار روی ماه تو ما را صفای چشم

گنجینه ی فضائلی و حجت خدا
هر «قال صادق(ع)» است گرانقدر چون طلا

دین زیر دِیْن مکتب آل محمد(ع) است
راه شما طریق رسیدن به ایزد است

از فقه جعفری است که دین زنده مانده است
ایمان و شور و شوق و یقین زنده مانده است

امروز اگر که شیعه و رهپوی احمدیم
مدیون «قال صادق(ع)» آل محمدیم

مولای ما که عالم هستی فدای تو
خوشبخت آن که آمده زیر لوای تو

ای تک تک کلام تو توحید باوری
تنها چراغ راه بشر فقه جعفری

بیت الحرامِ علم فقط سینه ی شماست
طوف حریم توست که بر درد ما دواست

بحرالعلوم هستی و کوه صداقتی
قرآن ناطقی و سراپا هدایتی

ای ترجمان «نور» رخ انور شما
آوای «تُفلِحُوا» رسد از منبر شما

تا «دیده» زیر پای شما جا گذاشتیم
بر بال جبرئیل امین پا گذاشتیم

دریای نور تشنه ی یک جرعه نور توست
عیسی غلام درگه و موسی به طور توست

ای سینه ی تو بحر گهر بار معرفت
سر تا به پا فضلیت و ایمان و منقبت

ما مست جام باده ی دستان صادقیم
مستیم و سرخوشیم و خداجو و عاشقیم

تا شیعیان زاده ی خیرالنساء(س) شدیم
ما سرخوشان باده ی قالوا بلی شدیم

میلاد باشکوه تو بر ما مبارک است
عید ولادت گل زهراء(س) مبارک است 

اما جواب او به من این یک کلام بود
یک جمله ای که عزّت هر خاص و عام بود

تقوا و زهد و کوشش و عفت تو را سزاست
عقبا طلب که خیر و سعادت در آن سراست

استواری دین ز قامت توست، تو ستون بنای اسلامی
بانی فقه شیعه هستی تو، شیعه را تو اساس و بنیانی

پرورش داده ای چهار هزار عالم دین شناس آقا جان
بی تو و مکتب تو گم می شد به یقین شیوه ی مسلمانی

دستهای تو را ز کین بستند، بین کوچه کشیده اند تو را
جرم تو چیست ای امام همام، تو که سرمشق بی گناهانی

باز هم یک عبا و عمامه بر روی خاک کوچه افتاده
بازهم دشمنان اسلام و باز هم نقشه های شیطانی

می کشد هی طناب را دشمن تا تو را بیشتر دهد آزار
 غافل از این که تو اولی الامری، انتخاب خدای سبحانی

می زند با لگد به پهلویت، تا که همدرد مادرت باشی
تا که همچون علی(ع) کنی ناله، نیمه شب ها غریب و پنهانی 

احترامت که پیشکش آقا، این همه ناسزا به تو گفتند
کور بودند آن جماعت پست، که ندیدند ماه تابانی

چون گرفتند جعد گیسویت، یاد زلف رقیه(ع) افتادی
یاد شام و خرابه نیمه ی شب، سر بابا زمان مهمانی

پیر این شهر نیستی تو مگر، بی عصا و عمامه ای از چه؟ 
خاکی و پاره پاره پیراهن، پس چرا این همه پریشانی

قلب تو گشته است پر آشوب، نکند یاد زینب (س) افتادی
غصه داری تو در دم آخر، سینه پر درد و دیده گریانی

در مدینه همیشه می خواندی روضه ی کوچه و  در و دیوار
گشته تکرار روضه کوچه در همین روزهای پایانی

دست های تو چو دستان علی(ع) بسته شده است
غصه ها در دل زهراست، گل باغ بهشت

در غمت سوخته جان همه ی اهل سما
غم تو چون غم مولاست، گل باغ بهشت

وای من طعنه و دشنام شنیدی ز عدو
در دل شیعه چه غوغاست، گل باغ بهشت

با زمین خوردن تو کوچه ی غم شد تکرار
این همان ماتم عظماست، گل باغ بهشت

تو گل سر سبد باغ ولایت بودی
ظلمها بر گل طاهاست، گل باغ بهشت

ناسزاها به تو گفتند خدانشناسان
این همان شیوه اعداست، گل باغ بهشت

چون کشاندند تو را پای برهنه سوی قصر
خیمه ی غصه مهیاست، گل باغ بهشت

انبیا بر سر خود دست عزا می کوبند
داغدار تو مسیحاست، گل باغ بهشت

تو حسین(ع) دگری بودی و از داغ غمت
خونجگر زینب کبراست، گل باغ بهشت

از راه لطف و مرحمت و مهربانی اش
ما را به مهر روی شما شایق آفرید

شایستگی است لازمه ی جعفری شدن
ما را ز روی لطف، خدا لایق آفرید

ما شیعه ایم و شاکر خلاق سرمدیم
زیرا که رهبری چو شما، خالق آفرید

تو صادقی و نطق تو آرامش دل است
با ما سخن بگو که تو را ناطق آفرید

ما ازل به عشق شما مبتلا شدیم
حالا نه بلکه عشق تو را سابق آفرید

مدیون توست شیعه الی یوم یبعثون
زیرا برای شیعه تو را صادق آفرید