اولین جمعه، انتظاری نو

باز هم فصل دل سپردن شد

دل سپردن به گلعذاری نو

ذکر یا مهدی(عج)، ورد لبهامان

در کنار هر جویباری نو

بارها مُردیم از غم هجران

جسم ما شد خاک،در مزاری نو

فصل هجرانت کی به سر آید

تا بیایی با ذوالفقاری نو

آتش هجران جان ما را سوخت

در غم سرو و سایه ساری نو

گرد غم بر شهر سایه افکنده

از غم هجر شهریاری نو

از وفا بگذار پا به چشم ما

تا دهی بر ما، افتخاری نو

بی تو ما هیچیم، با تو بسیاریم

تو به ما دادی، اعتباری نو

چشم ما عمری بوده بر راهت

تا بیایی در روزگاری نو

رخ نمایان کن، جان ما بستان

سال نو شد ما جان نثاری نو

با ظهورت بر ما کرم بنما

تا نگیرد دلها غباری نو

چشمان ما به ظلمت شبها گرفته انس
دیگر کسی در آرزوی نور ماه نیست

لبریز خواب گشت اگر چشم در شبی
در انتظار صبح سپید و پگاه نیست

راهی که رفته ایم به جز گمرهی نبود
راهی که منتهی به جز از قعر چاه نیست

گشتیم دور و دورتر از یار دم به دم
هجری که غیر حاصل یک اشتباه نیست

تو سالهاست منتظر یار و یاوری
اما کسی به عضویت این سپاه نیست

پرونده های ما که شود عرضه بر شما
شرمنده ایم چون که به غیر از سیاه نیست

کس دل نبسته بر سر زلفت در این جهان
فکر کسی به جز زر و سیم و رفاه نیست

عمری که بی نگاه تو بگذشت مردگی است
سرمایه ای که حاصل آن جز تباه نیست

عالم به یک نگاه تو چون گلستان شود
آقا سلام، موقع آن یک نگاه نیست؟

بود همواره امیدم که شما یار منید
و شما قطع نمودید امیدم باشد

همه جا در طلب یار گذر کردم من
و از همه خلق شما را بگزیدم باشد

بر لبت نام من اما به دلت جایم نیست
دست اما ز شما من نکشیدم باشد

دستگیر همه ی عالمیان هستم من
بارها نیز به داد تو رسیدم باشد

کربلا گفتی و خون شد دلم از داغ حسین(ع)
روضه های شب و روز تو شنیدم باشد

ای که داری طلب دیدن رخسار مرا
من همان معنی قران مجیدم باشد

به انتظار نشستیم سالها و نیامد
بیا و رحم به ما کن خدا، رحیم تو هستی

به چشم دل نگرم تا که جلوه اش بینم
ورای دیدن ما ای خدا، عظیم تو هستی

چه می شود که گذارد دو پای بر دیده
بگو کرم کند آقا به ما، کریم تو هستی

دلیل غیبت او در من است، می دانم
که گفته بود به من هاتفی، رجیم تو هستی

دلیل غیبت اگر من، دلیل آمدنش تو
گشایشی بنما جان من، حلیم تو هستی

رضای ماست رضای تو، صبر ما به بلایت
که صاحب بهشت تویی، مالک جحیم تو هستی

خدای من ، تو بده اذن آمدنش را
که امر امر تو باشد بلی، حکیم تو هستی

مراست آل علی(ع) رهنمای راه سعادت
یگانه راه سعادت، که مستقیم تو هستی

کنده می شد ریشه الحاد و کفر از بیخ و بن
هرچه کافر پیشه ، از دستانش ایمان می گرفت

فصل رویش می شد و شاداب می شد این زمین
این زمین از آسمان پیوسته باران می گرفت

در جهان دینی به غیر از دین حق باقی نبود
عالم هستی صفا مانند بستان می گرفت

نغمه ای غیر از نوای یا علی جایی نبود
پای تا سر این جهان آوای قران می گرفت

مردم دنیا همه با هم برادر می شدند
هر دلی در آن زمان رنگ گلستان می گرفت

شب فراری می شد و عالم به رنگ روز بود
آن زمان فصل خزان رنگ بهاران می گرفت

همگی منتظر یوسف زهرا(س) هستیم
در دل ماست ولی وهم و گمانی دیگر

بر لب ماست اگر زمزمه ی یا مهدی (عج)
در سر ما هوس سرو چمانی دیگر

شمع او سوزد و بخشد به بشر نور ولی
گرد او پر بزند شاپرکانی دیگر

عمر طی گشت و ندیدیم رخ چون گل او
بس که دل بود پی ماهوشانی دیگر

در دل پیر تمنای وصالش کی بود
چه رسد بر دوسه تا تازه جوانی دیگر

غافلانیم که دل بسته به غیر از اوئیم
سود ناکرده زیان بعد زیانی دیگر

گنه از ماست که غافل شده ایم از مهدی(عج)
باغ ما گشته خزان بعد خزانی دیگر  

همچو شعبان رمضان رفت و نیامد مهدی(عج)
وعده ی دیدن او تا رمضانی دیگر

ای خوشا از لب او زمزمه ی یا الله
ذکر الله الصمد بعد اذانی دیگر

یار پیداست ولی دیده ی ما نابیناست
که نداریم از او هیچ نشانی دیگر

بی پناهیم و نداریم جز او ماوایی
نیست ما را به جز او خط امانی دیگر

چه خوشا وعده ی دیدار همین جمعه ی بعد
نه که این وعده بیافتد به جهانی دیگر

دل چون شکست از غم هجران روی یار
آنگاه با دو دیده ی تر منتظر بمان

گاهی اگر رسید تو را رنج و محنتی
با اشک و آه و خون جگر منتظر بمان

فرزند من بکوش که صاحب خبر شوی
تا وقت پخش اصل خبر منتظر بمان

شام فراق می رود و صبح می رسد
تا بامداد صبح ظفر منتظر بمان

آبستن حوادث اگر بود روزگار
ترسی به دل مده ز خطر منتظر بمان

گفتا پدر اگر که برفتم من ازجهان
گشتی تو نیز چون که پدر منتظر بمان

بی روی یار تلخ شده روزگار ما
با او شود به مثل شکر منتظر بمان

روزی طلوع می کند از مشرق زمین
خورشید پر فروغ بشر منتظر بمان

چون بعد صبر نوبت ظفر آید بدون شک
آید نگار ما ز سفر منتظر بمان

جان پدر به حرف پدر گوش جان سپار
عمر عزیز خود مده به هدر منتظر بمان

با حب آل حیدر کرار(ع) روز و شب
در انتظار قرص قمر منتظر بمان

در جوانی شده ام پیر زمین گیر آقا
زیر بار غمت از بس کمرم تا شده است

با تو آقا همه ی عالم هستی از ماست
بی تو تن با همه تن ها و چه تنها شده است

تو بهشت منی اما چه کنم آقا جان
سرنوشتم همه چون آدم و حوا شده است

من ز هجران تو امروز گرفتم آتش
وعده ی آمدنت از چه به فردا شده است

آمدم کوچه به کوچه همه جا در طلبت
گاه هم مرغ دلم راهی صحرا شده است

دست هایم همه شب سوی خدا تا به سحر
دیده هم ملتمس عالم بالا شده است

وصف روی تو شنیدیم و ندیدیم تو را
یوسف فاطمه(س) دیدار تو رویا شده است

دست ما گرچه تهی، در دل ما مهر شماست
دل از این روی گلستان مصفا شده است

سجده ی شکر خدا را که محب تو شدیم
دل ما شیفته ی یوسف زهرا(س) شده است

دستم برای آمدن توست بر دعا
چشمم برای دیدنت اما امیدوار

چشمان ماست فرش رهت یابن العسکری
یک شب به روی دیده ما نیز پاگذار

هستم به زیر سایه لطف تو در جهان
پس پادشاهم و تو مرا تاج افتخار

هر صبح جمعه منتظر دیدن توایم
از بس شمرده ایم جمعه گذشتست از شمار

نقاش لحظه های جدایی است چشم من
از بس کشیده است همه عمر انتظار

آقا بیا که خوب تماشا کنم تو را
بینم رخ تو را و شوم محو روی یار