در آرزوی وصل تو یا صاحب الزمان(عج)
ما بارها به جمکران تو خود را رسانده ایم

ما در غم جدائی تو یابن العسکری(ع)
دریای خون ز دیده دمادم فشانده ایم

ما از هزار مانع و صد سد گذشته ایم
تا این تن نحیف به کویت کشانده ایم

جز قید بند تو که اسیر است دل به آن
دل از قیود دیگر عالم رهانده ایم

کردیم شستشو به آب دو دیده فضای دل
این خانه را ز هر چه تعلق تکانده ایم

دیگر بیا که ظلم جهان را فرا گرفت
آقا بیا که چشم به راه تو مانده ایم

ما همه چون قطره و مانند دریایی تو آقا
جمعمان جمع است چون می دانم اینجایی تو آقا

خوب می دانم که اینجا در کنارم هستی آقا
دیده ی ما سخت نابیناست، پیدایی تو آقا

لنگر هستی تویی، بی تو جهان وارونه می شد
علت آرامش امروز و فردایی تو آقا

مقتدا و رهبر و فرمانروای ما تو هستی
ما همه عبدیم و بر ما جمله مولایی تو آقا

خانه ی دلهای ما شد مسکن و ماوایت ای دوست
دین ما ، ایمان ما ، محبوب دلهایی تو آقا

خلقت تو چون ز نور حضرت خالق رقم خورد
هر کجا نام خدا باشد، همانجایی تو آقا

من چگونه وصف رویت را کنم ای حجت حق
صد هزاران بار روءیاتر ز روءیایی تو آقا

ای خوشا روزی که با امر مطاع حق تعالی
بشنوم تنها خبر هر جای دنیایی تو آقا

اگر چه نام تو ورد زبان ماست صبح و شام
ولی این غیر عادت نیست، می دانم که میدانی

سیاست بازی و دنیا پرستی کار هر روز است
  ولی وقت عبادت نیست، می دانم که میدانی

گروهی فکر کسب شهرت و جمعی زر اندوزی
و اینها جز حسادت نیست، می دانم که میدانی

شهادت شد پسندیده نه بر من بلکه همسایه
که توفیق شهادت نیست، می دانم که میدانی

اگر چه آرزویم هست باشم در رکاب تو
ولی ما را رشادت نیست، می دانم که میدانی

نصیب هر کسی دیدار رویت شد سعادت داشت
و ما را آن سعادت نیست، می دانم که میدانی

سر یاری ندارد هیچکس اینجا ترا آقا
کسی دیگر به یادت نیست، می دانم که میدانی

گر نبینم رخ تو را یکدم
کارم آندم عزاست مدتهاست

خانه ی دل فقط سرای شماست
زین سبب پر بهاست مدتهاست

روشن از نور روی تو دل من
نور تو از خداست مدتهاست

باغ دل خرم است از رخ تو
چقدر با صفاست مدتهاست

دیده نادیده شد خریدارت
و به تو مبتلاست مدتهاست

ذکر یا مرتضی(ع) و یا حیدر(ع)
بر لب شیعه هاست مدتهاست

چهارده نور، چارده خورشید
شیعه را رهنماست مدتهاست

از علی(ع) صبح و شب مدد جستن
کار هر روز ماست مدتهاست

دیدن روی توست آرزویم
دست من بر دعاست مدتهاست

مرغ دل می رود به سوی بقیع
یا که در سامراست مدتهاست

گاه در کاظمین و گه مشهد
گاه در کربلاست مدتهاست

گاه پر می زند به سوی نجف
شیعه ی مرتضاست مدتهاست

روز میلاد حضرت مهدی(عج) است
و به ما مقتداست مدتهاست

اغیار همه گرد من غمزده جمعند
ای مونس و ای یار وفادار کجایی؟

بی روی تو گلزار جهان همچو کویر است
ای سرو روان زینت گلزار، کجایی؟

عمریست ز هجران تو ای یار بسوزم
آتش به من خسته مددکار، کجایی؟

بی تاب و توانم مددی کن به من زار
من گشته ام از هجر تو بیمار،کجایی؟

من چشم به راه خبر آمدن تو
کافی است دگر وعده دیدار، کجایی؟

تو رخ بنما جان بستان از من مسکین
ای یوسف زهرا (س) گل بی خار، کجایی؟

ما را برهان از شب ظلمانی هجران
ای ماه شب هفت و سه و چار، کجایی؟

یک عمر سر کوچه نشستم که بیایی
آزرده ام از طعنه انظار،کجایی؟

یک عمر دو دستم به دعا در طلب تو
پاسخ ز تو انگار نه انگار،کجایی؟

جان می دهمت گر که به من رخ بنمایی
گر نیست مرا درهم و دینار،کجایی؟

از دیده ی من خون ز غم هجر تو جاری است
کن رحم بر این دیده ی خونیار،کجایی؟

هستیم خریدار تو ای یوسف زهرا(س)
سر گشته به هر گوشه ی بازار،کجایی؟

ای دلخوشی روز و شب من مددی کن
هستم به غم و غصه گرفتار،کجایی؟

بعد از هزار سال غصه و اندوه و انتظار
غصه به سر رسید خدایا ترا سپاس

دیگر خبر ز تلخی زهر فراق نیست
زیرا شکر رسید خدایا ترا سپاس

از پشت ابر تیره برون آمده است ماه
قرص قمر رسید خدایا ترا سپاس

روشن شده است دیده ز نور جمال او
نور بصر رسید خدایا ترا سپاس

مس وجود ماست پس از این طلای ناب
در و گهر رسید خدایا ترا سپاس

شد انتظار ها به سر و منتظر رسید
چون منتظر رسید خدایا ترا سپاس

مردی حضور داشت و حالا ظهور کرد
جان در نظر رسید خدایا ترا سپاس

نادیده دلبری که دل از ما ربوده بود
چون از سفر رسید خدایا ترا سپاس

دل برده اند آل محمد (ص) ز شیعیان
فخر بشر رسید خدایا ترا سپاس

مخور غم عاقبت طی می شود فصل خزان ای دوست
و آنگه می رسد فصل بهار مهربانی ها

من جور و جفا دیده اگر مهر و وفا بینم
یقینا می کنم جان را نثار مهربانی ها

اگر جویا شوی از من عیار مهربانی را
فقط آل علی (ع) باشد عیار مهربانی ها

قرارم شد ز کف از شوق دیدار گل زهرا(س)
به پای سر دویدم تا قرار مهربانی ها

به هر جایی نظر کردم به جز رویش ندیدم من
همه جای جهان دیدم دیار مهربانی ها

زمانه محوری دارد که می گردد به حول آن
و آن محور نباشد جز مدار مهربانی ها

گلی روییده در عالم به نام یوسف زهرا (س)
و با آن گل بهار ما بهار مهربانی ها

انتظاری بدون کوشش و سعی!
دل بدست نگار اما بعد

عمرمان در خزان غم طی شد
با امید بهار اما بعد

سینه لبریز عشق دلبر بود
دل ما بیقرار اما بعد

همه تقصیر ها به گردن دهر
اف بر این روزگار اما بعد

عشق بود و امید بود و دگر
گریه بی اختیار اما بعد

بگذرد نیمه های شعبانها
بارها بیشمار اما بعد

صبح صادق چقدر نزدیک است؟
چند لیل و نهار اما بعد

عاقبت یار می رسد از راه
یار سیمین عذار اما بعد

شیعه ام جان فدای دوست کنم
شیعه ی هشت و چار اما بعد

فخر ما پیروی ز آل علی(ع) است
با تمام عیار اما بعد