جاری شـــــده خــدایا ، از چشـــم چشـــــــمه ی خون
از اشــک چشـــــــمها شــد دامـــــان خلــــق چـون یم

یارب ز بس که این غم ، داغی است سخت و سنگین
در زیر بار این غـــــــــــم ، شــــــد قامت جـــــــهان خم

افلاکــــــــــیان پریــــــشان ، در دام غــــــــــــم اسیرند
بال ملک شکــــــــــسته ، قلب جــــــــــهانــــــیان هم

جاری ز ابر دیده ســـــــیلی است بـــــــس خروشـــان
چونــــــــان که آب دریا ، در پیــــــــــش آن بـــــــود نم

مولا عـــــلی (ع) و زهـرا (س) ای وای دلغـــمیــــنــــند
جاری ز چشـــــــم آنها شــد چشــــــمه ســــار زمزم

بر تن کــــــــفن نمـــوده چـــون خـــاتم رســــولان (ص)
دنـــــــــــیا اگــــــــر ز داغــــــش ویران شـــود بود کم

شعر : علی اسماعیلی