خوبرویان جهان محو رخ زیبای او
می زند رخسار او طعنه به هر رنگین کمان

او به نص وحی آگاه است از علم الکتاب
بوده است او شاهد خلق همه هفت آسمان

کنده با یاری حق او درب خیبر را ز جا
او به اذن الله سازد خلق حتی کهکشان

مصطفی(ص) و مرتضی(ع) هستند با هم همنشین
در کنار نام حق شد نامشان جزو اذان

عشق او جاری است در رگهای ما از کودکی
مهرش از روز ازل در قلب ما دارد مکان

خلق کرد او را خدا از نور مخصوص خودش
هست قاصر وقت توصیف کمالاتش زبان

هست ذکر او عبادت طبق گفتار نبی(ص)
نام او اوراد تسبیح همه صاحب دلان 

اوست با اذن خدا حلال مشکل های ما
حل کند او مشکلات مرد و زن؛ پیر و جوان

در جوانمردی ندارد هیچ همتایی علی(ع)
اوست الگوی جوانمردی به هر عصر و زمان

بر سرم دارم اگر تاج تولای علی(ع)
هست در صحرای محشر بر سرِ ما سایبان

هر کسی شد شیعه ی او بُرد سود بی حساب
دشمن او دیده در دنیا و در عُقبا زیان

در تمام آزمون های خدا گشته قبول
از خدا بگرفته است او بیست در هر امتحان

راه حیدر(ع) هست مصداق صراط المستقیم
می رسد این راه بی شک تا خدای مهربان

نیست تا کوی سعادت هیچ راه دیگری
وعده در صحرای محشر این خط و این هم نشان

بنده را گر خدای او کافی است
از چه شد خلق عالم هستی
کهکشان ها و آسمان ها، بعد
باغ و صحرا؛ بلندی و پستی

گفت: اَلَیسَ ..‌. بِکافٍ عَبدَه
نکته ای که صریح قرآن است
گفتم این آیه نقل قول خدا 
از عدوی امیر ایمان است

این سخن را به گوش خود آویز
که هدایت وسیله می خواهد
در عوض راه دشمنان خدا
مکر و نیرنگ و حیله می خواهد

مقصد ما اگر چه الله(جل جلاله) است
اهل بیت اند نور راه اله
بی وجود ائمه گم می شد
به خداوندی خدا این راه

آفریده شده چرا خورشید؟
خلقت کوکب و قمر از چیست؟
و من الماء کل شی حی
هیچ فردی بدون آب نزیست

همه ی آفریده های خدا
هست در خدمت تو ای انسان
تا به یاری این همه نعمت
بشود قلب تو پر از ایمان

شده بر قلب مصطفی(ص) نازل
آیه های کتاب حق قرآن
روشنی بخش راه خوشبختی است
این چراغ هدایت انسان

گشته واجب اطاعت از حیدر(ع)
چون اطاعت ز مصطفی(ص) و خدا
ما  همه بنده ی خدا هستیم
احمد(ص) و آل او به ما مولا

همه عالم قلیل خوانده شده
اهل بیتند کوثر قرآن
می شود پس به یاری الله(جل جلاله)
مرتضی(ع) شرح سوره ی فرقان

چارده نور آفریده خدا
که چراغ هدایت بشرند
تا ابد این چهارده خورشید
شرط خیر و سعادت بشرند

به خداوندی خدا سوگند
مدد از غیر او خطایی نیست
هدف است او و دیگران ابزار
به خدا جز «خدا» خدایی نیست

من خدا را گواه می گیرم
این سخن نکته ی خلافی نیست
چون تقرّب وسیله می خواهد
دم زدن از اله کافی نیست