از آمدنش خنده ی شوق است به لب ها
صد جان به فدای لب خندان حسین(ع) است

آیات خدا وصف کمالات حسین(ع) است
جبریل امین قاری قران حسین(ع) است

هر متقی و مومن و دین دار و خدا جو
مدیون خداجویی و ایمان حسین(ع) است

خورشید به هر صبح زند تکیه به کوهی
مات رخ زیبا و درخشان حسین(ع) است

هر عاشق دلباخته و شیفته ی حق
شاگرد الفبای دبستان حسین(ع) است

از ظلم نماند اثری عاقبت ای دوست
این عاقبت و حاصل طوفان حسین(ع) است

هرجا که حسین(ع) است صفا نیز همان جاست
آری دو جهان روضه ی رضوان حسین(ع) است

فردوس برین گوشه ای از حسن جمالش
جنات شمیم گل بستان حسین(ع) است

در مدح حسین ابن علی(ع) من چه بگویم
وقتی که خداوند ثنا خوان حسین(ع) است

تنها نه بشر ریزه خور سفره ی او شد
ذرات جهان جمله سر خوان حسین(ع) است

آن کس که به فرمان حسین(ع) سر بسپارد
فردا به یقین همدم و مهمان حسین(ع) است

با دست حسین(ع) هر گره بسته شود باز
عاقل همه دم دست به دامان حسین(ع) است

سلطان جهان، میر عرب، حیدر کرار(ع)
دلبسته و دلداده ی زهرای حسین(ع) است

چون ماه شب چاردهم جلوه نماید
یک ذره ای از حسن دل آرای حسین(ع) است

آن سرو که در سایه ی او باغ بیاسود
آن سرو نشان از قد رعنای حسین(ع) است

کور است هر آن دیده که نادیده رخ او
بیناست هر آن دیده که بینای حسین(ع) است

آن هدیه که جبریل ز حق داد به احمد(ص)
آیات خدا بود که معنای حسین(ع) ‌است

آن بحر که سر چشمه ی الطاف الهی است
ای اهل جهان بحر تولای حسین(ع) است

تنها نه فقط برده دل از مردم دنیا
در عرش ملائک به تمنای حسین(ع) است

خوش آن که همه عمر حسینی است مرامش
یا عاشق و دلداده و شیدای حسین(ع) است

اگر که لب بگشایم سخن نخواهم گفت
مگر به مدح حسین(ع) و مگر برای حسین(ع)

محرم است و دل از داغ او پر از خون است
بریزم اشک غم این بار در عزای حسین(ع)

همیشه شکر گزارم خدای سبحان را  
 که لطف کرد و شدم یار و مبتلای حسین(ع)

بریزم از غم او خون دل ز دیده ی خود
بگریم از غم و گویم فقط رثای حسین(ع)

به غیر شور حسینی مرا نباشد شور
به سر هوای دگر نیست جز هوای حسین(ع)

چگونه شکر گزارم خدای سبحان را
که داده است مرا تاجی از ولای حسین(ع)

به پای دل بروم صبح و شب به کرب و بلا
و اشک شوق من و صحن با صفای حسین(ع)

هنوز می رسد از راس نیزه ای خونین
به گوش خلق جهان صوت دلربای حسین(ع)

چو دوخت حلق علی را سه شعبه بر دستش
بسوخت عالم هستی ز لای لای حسین(ع)

همیشه نغمه ی قران شنیدیست ولی
خوشا شنیدن این نغمه ها ز نای حسین(ع)

اگر رضای خدا را طلب کنی ای دوست
بکوش تا که بدست آوری رضای حسین(ع)

دریا بسوز درغم جانسوز آن امام
ای آسمان خراب شو اینک ز ماتمش

ای گل بپوش بر تن خود جامه ی سیاه
 هستی تو بی خبر مگر از اشک شبنمش

وقتش رسیده تا که بگرییم روز و شب
یک دیده خون بریزد و یک چشم زمزمش

پوشیده شد به قامت عالم لباس غم
ای وای من به دیده ی پر خون و مردمش

وقتی که انبیاء همه در سوز و آتشند
چون است حال حضرت حوا و آدمش

خون داد تا که زنده بماند همیشه دین
بالاست تا همیشه ی تاریخ پرچمش

لینک دانلود مستقیم از کانال تلگرام: https://telegram.me/ashkeshafagh

سلام من به محرم به خون پاک شهیدان
سلام من به محرم به اشک و آه یتیمان

سلام من به محرم به آه سینه ی زینب(س)
سلام من به محرم به اشک دیده ی زینب (س)

سلام من به محرم به خشکی لب اصغر(ع)
به اشک چشم رباب و به سوز سینه ی مادر

سلام من به محرم به آه و غصه و اندوه
سلام من به عزایی عظیم تر ز دو صد کوه

سلام من به محرم به اوج عزت و ایمان
سلام من به محرم به داغ و درد اسیران

سلام من به محرم به گریه های رقیه(س)
سلام من به محرم به ندبه های رقیه(س)

سلام من به محرم به اشک مادر اصغر(ع)
سلام من به محرم به دیده ی تر اصغر(ع)

سلام من به محرم به کربلای معلی
سلام من به محرم به خاک تربت اعلی

سلام من به محرم به کربلا و فراتش
سلام من به حسین(ع) به وقت ظهر و صلاتش

سلام من به محرم به تشنه ی لب دریا
سلام به قد و قامت خمیده ی زهرا(س)

سلام من به محرم به کوه غصه و ماتم
به آه سینه ی زینب(س) به درد و داغ دمادم

سلام گفتم و دیده ز غصه چشمه ی خون شد
سلام گفتم کوهی به کوه غصه فزون شد

این سری که روی نی قاری قران شده است
تا قیامت به تمام شهدا سالار است

او به دانشگه ایثار به ما درس آموخت
درس او شیوه جانباختن و ایثار است

درس آزادگی آموخت به ما آن مولا
که حسین ابن علی(ع) تاج سر احرار است

به تن اهل جهان در غم او رخت غم است
دل پر از خون و دو دیده به عزایش زار است

به لبم صبح ومسا ورد حسین ابن علی (ع) است
ای خوشا آن که به مولای دو عالم یار است

طالب جنت و رضوان برود راه حسین(ع)
 راه او گر نروم مقصد من تا نار است

ما مست جام باده ی قالوا بلی شدیم
اینجا بیا کرامت انگورمان ببین

نام حسین (ع) ورد لب ماست صبح و شام
صبح و مسا زیارت عاشورمان ببین

ما از بلا و حادثه ها در امان شدیم
موسای ما و معجزه ی طورمان ببین

بر روی قبر ما شده حک عاشق حسین(ع)
بگشای دیده خرمی گورمان ببین

ما همنشین حضرت عشقیم در بهشت
نزدیکتر بیا، افق دورمان ببین

ما شهره ایم در همه عالم به شیعگی
تاج سر و کرامت مشهورمان ببین

منظور ما ز آینه ها، پاکی دل است
 در خیمه گاه و تکیه تو منظورمان ببین

امروز اگر چه سینه ی شیعه پر از غم است
فردا ولی تو خرم و  مسرورمان ببین

به یمن مقدم گلهای ناب باغ بهشت
ز شوق مرغ سحر در پی غزلخوانی است

دوباره خانه ی دل میزبان خوبان شد
دوباره خنده به لبهای شیعه مهمانی است

دوباره فصل بهاران باغ دین آمد
دوباره فصل گل و رونق مسلمانی است

دوباره بار سفر بسته غصه های بشر
دوباره فصل گل و رقص و دست افشانی است

سه گل رسید و جهان را بهار باران کرد
برای شیعه بهاران، بهار ایمانی است

دوباره سوره الحمد ورد لبها شد
دوباره ذکر بشر آیه های قرانی است

حسین(ع) و حضرت عباس(ع) و حضرت سجاد(ع)
رسیده از ره و عالم دوباره نورانی است

گشوده گشته در رحمت خداوندی
دوباره موسم آسایش و فراوانی است

من از ازل به لبم یا حسین(ع) بوده مدام
به وقت دادن جان هم کلام پایانی است است

روی قبرم بنویسید که این خفته به خاک
در همه عمر، فقط بود گرفتار حسین(ع)

من که جز مدح حسین(ع) هیچ نگفتم همه عمر
روی قبرم بنویسید هوادار حسین(ع)

چشم من در غم او چشمه ی جوشان شده بود
سینه ام سوخته ی سینه ی خونبار حسین (ع)

بنویسید که زد بر سر خود دست عزا
چون جدا شد ز بدن دست علمدار حسین(ع)

به لبم ذکر حسین(ع) بود به هر صبح و مساء
گوش من هم شنوا بود به گفتار حسین(ع)

گرد شمع رخ او در همه دم چرخیدم
بدویدم همه دم بر خط پرگار حسین(ع)

روی قبرم بنویسید که او تاجر بود
بنویسید که او بود خریدار حسین(ع)

بنویسید که او مثل همه عالمیان
بود حیران به همه عمر ز ایثار حسین(ع)

بنویسید که یک عمر بکوشید مدام
تا کند خادمی خادم دربار حسین (ع)

در تب عشق حسین ابن علی(ع) سوخته ام
بنویسید مرا عاشق و بیمار حسین(ع)  

چشم من در غم او چشمه ی خون بود مدام
در سر من هوس دیدن رخسار حسین(ع)

داده توفیق خدا تا بشوم نوکر او
روی قبرم بنویسید بدهکار حسین(ع)