همیشه آرزوی دیدنش به سر بوده
ندیدمش به خدا، اختیار یعنی چه؟

بدون دوست جهانم سراب بود سراب
به زیر شاخه ی گل، جویبار یعنی چه؟

به جز کویر ندیدم دراین جهان چیزی
بدون دوست مرا سبزه زار یعنی چه؟

تمام عمر اگر ریزه خوار یارم من
ندیدن رخ آن سفره دار یعنی چه؟

هر آنچه نغمه شنیدم ز غم خبر می داد
نوای مطرب و مرغ هزار یعنی چه؟

ز هجر یار همه عمر من به شب طی شد
برای من لغت روزگار یعنی چه؟

در آرزوی وصالش گذشت عمر افسوس
نگاه بر رخ زیبای یار یعنی چه؟

تمام ثانیه ها چون به انتظار گذشت
سئوال؟ صفحه ی ساعت شمار یعنی چه؟

بدون دوست قراری نمانده است مرا
ز من مپرس، ندانم قرار یعنی چه؟

کنار دوست فقط اعتبار دارم من
چو نیست یار مرا اعتبار یعنی چه؟

امید ماست به آن تک سوار بی همتا
ندیدن رخ آن تکسوار یعنی چه؟

بغل گرفتن قد رسای او عشق است
بغل گرفتن قد نگار یعنی چه؟

به شکر سر به سجودند خاکیان همگی
دوباره ذکر لب شیعه ربنا شده است

نوای عالمیان است ذکر یا مهدی(عج)
تمام عالم امکان پر از دعا شده است

به یمن مقدم مهدی(عج) جهان منور شد
به چشم، خاک قدمهاش توتیا شده است

تمام دار و ندارم فدای یک نفسش
که یاد او به همه درد من دوا شده است

خدا برای خودش آفرید او را بعد
برای حضرت او این جهان بنا شده است

رضای حضرت حق بسته بر رضایت اوست
خوشا کسی که ز او مهدیش رضا شده است

اگر که دست به دستش دهیم پیروزیم
فناست آن که دو دستش از او جدا شده است

تمام ملک سعادت  دهد به آدمیان
به ویژه هر که در خانه اش گدا شده است

رسید مهدی(عج) و امید زنده شد زنده
دوباره عالم و آدم پر از رجاء شده است

دمید در مس جان ها و از نسیم خوشش
مس وجود بشر شمشی از طلا شده است

خوشا کسی که مطیع است و سر به فرمانش
خوشا کسی که به او سخت مبتلا شده است

وجود من فقط از حق تو را طلب کرده
قسم به نام قشنگت پر از دعا شده ام

رضای حضرت حق چون رضای حضرت توست
هر آنچه را تو پسندی به آن رضا شده ام

من از خدا طلبیدم همیشه عشق تو را
سپاس چون که به عشق تو مبتلا شده ام

به جز طریق شما راه دیگری نروم
که از طریق شما با حق آشنا شده ام

تمام ارزش من در محبت به شماست
که بوده ام مس و از عشقتان طلا شده ام

مراست تاج شهنشاهی جهان بر سر
چو در سرای شما مدتی گدا شده ام

جهان فنا شود اما بقا از آن من است
دلیلش آن که بسی در شما فنا شده ام

مرا به جنت رضوان تو رهنمون هستی
ز نا کجا بنگر راهی کجا شده ام 

در تمام عمر خود با یاد دلبر زیستم
در تمام عمر از شوق وصالش بیقرار

گر بیاید چشم خود را فرش راهش می کنم
جان خود را هم به پیش پای او سازم نثار

فصل های سال بی رویش همه پائیز بود
پرده گر بردارد از رخ می شود فصل بهار

بی جمال روی او او دنیا شبی ظلمانی است
می رسد از راه تا روشن شود شبهای تار

زندگی کردم تمام عمر را با یاد او
بر لبم جاری است نامش روز و شب بی اختیار

من که می میرم ز هجر روی همچون ماه او
اف بر احوال من و صد شکوه از این روزگار

گر گنه کرده مرا دور از تماشای رخش
تا ابد از کرده های خود منم در اعتذار

او تمام باور من بود و خواهد بود نیز
راز دل گفتم به او اما به دور از هر شعار

لطف کن یارب بده اذن ظهورش زود تر
جان زهرا(س) کن نصیب شیعیان این افتخار

در دبستان وفا شاگرد بودم مدتی
خاطراتی مانده از آنجا برایم یادگار

از دبستان وفا من درس ها آموختم
درس اول صبر بود و درس دیگر انتظار

شرح هجرانش نمی گنجد به صد دفتر ولی
گفتم از هجران او ابیات چندی اختصار

بی روی تو دنیاست سراسر همه ظلمت
ای حضرت خورشید فروزنده کجایی

لبخند تو زیباست بخند ای سبب عشق
ای باعث عشق، ای لب پر خنده کجایی

بی روی شما هر دو جهان فانی فانی است
ای بازدم و ای دم هر زنده کجایی

با تو همه ی عالمیان خرم و شادند
ای عید همه، موسم فرخنده کجایی

آینده ی ما روشن و زیباست به عشقت
ای باعث امید به آینده کجایی

در هر نفسی قلب به عشق تو طپیده است
 ای قلب من از مهر تو آکنده کجایی

ما از غم هجران تو جان باخته گانیم
ای تا به ابد زنده و پاینده کجایی

چشم امید ما به دست توست مولا
کی می رسد مولای ما وقت ظهورت
---
آقا مثل تو مثل باران است
چشمان تو ترجمانی از قران است

بگذار قدم به چشم ما آقا جان
که از دوری تو دیده ما گریان است
---
مهمان هر سجاده هستی، تو دعایی
مرهم تویی بر دردهای ما دوایی

ما در کویر بیکسی دنبال آبیم
آقای من سرچشمه ی آب بقایی

دیشب به یاد رویش شب تا سحر نخفتم
ابیات ناب خود را شب تا سحر سرودم

تصویر روی ماهش افتاده بود در آب
دیدم جمال او را، وصف قمر سرودم

سرمایه ی دوگیتی توصیف روی یار است
شرح مفصلی از درّ و گهر سرودم

از نور حیّ داور شد آفریده یارم
توصیف او برای فهم بشر سرودم

من بی نیازم از خلق، چون یار و یاورم اوست
وقتی ز دوست گفتم، از سیم و زر سرودم

مرغ دلم همیشه پر می زند به سویش
ابیات این غزل را من در سفر سرودم

فرزند حیدر(ع) است و تفسیر کوثر است او
شرح پدر شنیدم، وصف پسر سرودم

توصیف او نمودن آسان نبود اما
 وصف جمال او را من مختصر سرودم  

گفتم چو من دارم تو را، دارا ترین عالمم
بین همه دلدادگان، داراتر از من را مجو

من از رقیب و از رفیق سنگ ملامت خورده ام
حالا میان عاشقان، رسواتر از من را مجو

هر کس در این عالم دل خود را به زلفی بسته است
دل بسته ام بر زلف تو، داناتر از من را مجو

 چشمان زیبای تو  چون آیات قران من است
بهر قرائت کردنش، شیواتر از من را مجو

از دوری روی مهت، هر چشم من یک رود خون
دامان من دریا شده، دریاتر از من را مجو

گفتم که بی تو این جهان ، غیر از کویری خشک نیست
اما تو ای جان جهان، صحراتر از من را مجو

بلبل به روی شاخ گل، ذکر تو را دارد به لب
ای زینت هر گلشنی، میناتر از من را مجو

گفتا چنین پاسخ مرا، آن دلبر و آن دلربا
هرجا که باشی با توام، پیداتر از من را مجو

وقت مناجات و دعا، هر جا که داری التجا
هر لحظه هستم با شما، آقاتر از من را مجو

معنا و مفهوم همه آیات قرانی منم  
بر آیه های وحی حق، معناتر از من را مجو

جویی اگر راه خدا، دائم به دنبالم بیا
راه سعادت راه من، مولاتر از من را مجو  

او ریشه کن کند ستم و ظلم و جور را
زیرا که ذوالفقار علی(ع) ذوالفقار اوست

دوران شادمانی و شور و نشاط ما
دوران حکمرانی او، روزگار اوست

یاران او سر آمد مردان عالمند
ای خوش به حال آن که وفادار و یار اوست

او هست مرد کوشش و مرد تلاش و سعی
آسایش و سعادت انسان شعار اوست

آن کس که حب آل علی(ع) هست در دلش
جان را فدای او کند و دل دچار اوست

گر رنگ صلح و مهر و وفا دید این جهان
از ایده های ناب وی و ابتکار اوست

گر پا گذارد او به روی دیدگان ما
تقدیم او کنیم سر و جان نثار اوست

چون می رسد ز راه، جهان گلستان شود
خوشبخت آن که صبح و مسا در کنار اوست

در انتظار  روی تو شد عمر  ما تمام
آقا بیا که این دل ما را قرار نیست

ما در تمام عمر ندیدیم جز خزان
آقا بدون تو خبری از بهار نیست

تازند دشمنان شیعه به اسلام بی امان 
جز در نیام حضرت تو، ذوالفقار نیست

هر صبح و شام آمدنت را طلب کنیم  
آقا بیا که حرف دل است این، شعار نیست

ما سجده می کنیم به خاک قدوم تو
این افتخار ماست، بلی ننگ و عار نیست

دار و ندار ماست محبت به اهل بیت (ع)
غیر از محبت به شما اعتبار نیست

یابن الحسن(عج) که تاج سر ماست سایه ات
غیر از لوای تو به جهان افتخار نیست

نام تو را که می شنوم مست می شوم
آقا قسم به عشق مرا اختیار نیست

ترسم بمیرم و نشود دیدنت نصیب
هرکس تو را ندید که او رستگار نیست