من برای سرودن شعر، سیر در هفت آسمان کردم
عاقبت آمدم به روی زمین، آی هفت آسمان خداحافظ

گفتم ازعشق و عاشقی ها و از غم و درد و رنج ها بسیار
عاشقم پای تا سرم عشق است، ولی ای عاشقان خداحافظ

نه قصیده سرایم و نه غزل، نه رباعی نه شعر نو دیگر
مثنوی های من تمام شده، میکده، می خوران خدا حافظ

گل و گلزار و گلشن و باغ، تا ابد خرمی از آن شما
پس از این چون غزل نخواهم گفت، گلشن و بوستان خداحافظ

مصرع و بیت و قافیه و ردیف، کار من  با شما تمام شده
سرتان تا ابد سلامت باد، آری ای دوستان خداحافظ

شعر من شعر شور بود و امید، نا امیدی نبود در شعرم
قهر بودم اگر چه با پائیز، فصل باد خزان خداحافظ

گر چه نایی نمانده در تن من، قد کمانم اگر ز درد فراق
مثل یک مرد قهرمانم من، مثل یک پهلوان خداحافظ

غیر مدح رسول و آل رسول(ص)، نسرودم سروده ای هرگز
نسرودن به مدحشان سخت است، ولی ای مومنان خداحافظ

نه، مرا طاقت جدایی نیست، زنده ام من به مدح آل رسول(ص)
می سرایم به مدحشان شب و روز، این خط، این هم نشان، خداحافظ 

دوباره وقت عزا شد دوباره موسم غم شد
لباس غم به تن آسمان و لوح و قلم شد

عزای کیست؟ عزای امید حضرت موسی(ع)
عزای کیست؟ عزای عزیز حضرت زهرا(س)

عزای دختر موسی(ع) عزای خواهر قران
عزای معنی تقوا عزای گوهر ایمان

عزای وارث عز و شرافت است و کرامت
 عزای اسوه ی زهد و نجابت است و طهارت

عزای آن که پدرهم به او سلام نموده است
امام رضا(ع) به بانو صد احترام نموده است

عزای دخت پیمبر(ص) به پا شده است دوباره
لباس غم به تن انبیا شده است دوباره

عزای آن که حریمش حریم شور و شعور است
همان که مرقد پاکش حریم نور و حضور است

حریم او حرم یازده امام شهید است
برای ما حرم او حریم صبح امید است

عزای زینب ثانی عزای دخت بتول(س) است
عزای میوه ای از میوه های قلب رسول(ص) است

عزای آنکه زیارت کنند انبیا حرمش را
خریده اند ملایک به جان خویش غمش را

عزا عزاست، عزای تجلی گل زهرا ست
عزای حضرت معصومه(س)است، ماتم عظماست

تمام اهل سماوات ز غصه سر به گریبان
تمام اهل زمین در غمش به ناله و افغان

به سر زنید عزیزان ز داغ عمه ی سادات
همان که خاک مزارش همیشه قبله ی حاجات

زنند درغم او قدسیان به سینه و بر سر
نشسته است به غم در بهشت دخت پیمبر

به شام زینبیون راهیان بزم شرابند
ولی اهالی قم  غصه دار و دیده پر آبند

عزای حضرت معصومه(س) است، موسم غم شد
دلم دوباره روان سوی قم، کنار حرم شد

گفت با آن سید والا مقام
در پیامی پیشوای خاص وعام

شمس طوس و پیشوای هشتمین
در پیام خود بفرمود اینچنین

شیعیانم را رسان از من سلام
بعد با آنها بگو با احترام

تو بگو با شیعه ای مرد کریم
در کمین بنشسته شیطان رجیم

راه را بر مکر شیطان سد کنید
پیروی از حیدر(ع) و احمد(ص) کنید

راستگو باشید و رهپوی علی(ع)
بال بگشائید در کوی علی (ع)

گو امانت دار باشند و امین
یار هم باشند جمله متقین

گو که خاموشی همانند طلاست
در جدل اما دو صد ظلم و بلاست

شیعیان باید که یار هم شوند
مثل گلها سایه سار هم شوند

عاشق دیدار یکدیگر شوند
سامع گفتار یکدیگر شوند

هر که باشد شیعه ی آل رسول(ص)
می کند شرط ولایت را قبول

هرکسی افتد به جان دیگری
کرده او با دشمنان هم سنگری

خشمگین هرکس کند یاران ما
گوئیا پژمرده او بستان ما

هر کسی پژمرد بستان ولا
ریزدش بر سر دو صد سنگ بلا

او در این دنیا کشد صدها عذاب
در قیامت هم  برایش صد عقاب

می وزد بر باغ او باد خزان
در قیامت هم ندارد جز زیان

هر که نیکو کار شد بخشوده شد
از غم و درد جهان آسوده شد

هر که مشرک شد به غم شد مبتلا
در دو عالم بر سرش سنگ بلا

هر که قصد بد برای شیعه داشت
یا اگر تخم نفاق و کینه کاشت

نیست ایزد بی گمان راضی از او
توبه، توبه ، توبه اش کاری نکو

هر که باشد او گرفتار گناه
نامه ی اعمال او گردد سیاه

روح ایمان از دلش بیرون شود
کافر و ملحد شده ملعون شود

دوستی با ما نخواهد داشت او
گر چه او باشد همیشه با وضو

روز رستاخیز و هنگام حساب
رو سیاه و نامه خالی از ثواب

یکه و تنها و بی یار و حبیب
از ولای ما ندارد او نصیب

می برم بر حق پناه از این عمل
فکر عقبا باش پس قبل از اجل

شیعه باید پیروی از ما کند
اقتدا بر حیدر(ع) و زهرا(س) کند

پای بگذارد به جای پای ما
گوش بسپارد به حرف رهنما

هر که در حرف و عمل شد یار ما
دست او گیریم در روز جزا

شیعه ای که رهرو مولا شود
آبروی حضرت زهرا(س) شود

بذل و بخشش می کند در راه دین
دست یاری می دهد با موءمنین

در سرش شوق لقای دوستان
با همه همسایگانش مهربان

رهرو راه امام صادق(ع) است
روز و شب فکر رضای خالق است

هر که راضی شد ز کردارش خدا
می چشد از چشمه ی آب بقا

در بین تمام شهر های عالم
شیراز فقط شاه چراغی دارد
---
بی شاه چراغ راه گم خواهد شد
وقت سحر و پگاه گم خواهد شد

ترسم نرسی به کعبه ای رهرو حق
در ظلمت شب اله گم خواهد شد
---
ای قبله ی بارگاه تو عرش برین
وی صحن تو با صفاترین ملک زمین

توفیق که شد یار و شدم زائر تو
از شکر گذارم به روی خاک، جبین
---
ای صحن و سرای تو سراسر گوهر
 از مشک ختن خاک دیارت بر تر

هر تشنه لبی که می شود زائر تو
نوشد ز می جام طهور کوثر
---
ای نگین حلقه شیراز یا شاه چراغ
در میان مومنین ممتاز یا شاه چراغ

دل کبوتر وار گرد کوی تو
می کند هر صبح و شب پرواز یا شاه چراغ  

پروانه وار گرد ضریح کریمه ای
شوریده حال در طلب آب و دانه ایم
---
با پای دل روانه سوی قم اگر شدیم
ما زائر بهشت خدا زین سفر شدیم

طوف ضریح حضرت معصومه(س) گشته ایم
صد شکر که از زیارت او مفتخر شدیم
---
معصومه ای و مایه ی فخر بشری
خورشید رضا(ع)، تو نیز همچون قمری

ما در شب میلاد تو شادیم همه
ای تاج سر شیعه ی اثنی عشری
---
معصومه ای و کریمه ی آل الله
در شام سیاه ما تویی همچون ماه

هرکس که ترا شناخت گمراه نگشت
ای سوی بهشت راه تو تنها راه
---
ای حرمت باغ بهشت خدا
ای که تویی منبع جود و سخا

ما همه هستیم گدایان تو
لطف کن و دست بگیر از گدا
----
بانوی کریمه ای خدا یارت باد
دستان خداوند نگهدارت باد

باشد حرمت نمونه ی باغ بهشت
سرسبز همه گلشن و گلزارت باد

به روزه دار، خدا داده وعده ی جنت
برای اهل سعادت رسید عید سعید
---
گذشت ماه صیام و رسید موسم عید
دلم هنوز به دام و رسید موسم عید

بهار رویش قران گذشت صد افسوس
شمیم خوش به مشام و رسید موسم عید
---
ای ماه صیام برو اما برگرد
امروز برو دوباره فردا برگرد

ما منتظر آمدنت می مانیم
تنها نه، تو با یوسف زهرا (عج) برگرد
---
یک ماه به چشم خود خدا را دیدم
شب تا به سحر حمد و ثنا را دیدم

یک ماه مطیع امر حق بودم من
عید آمد و از خدا رضا را دیدم
---
می خواست که شیعه ای مصمم بشویم
تاج سر مردمان عالم بشویم

نوشیم ز چشمه سار ماه رمضان
مستانه به دوست یار و همدم بشویم
----
عید سعید ماه ضیافت خوش آمدی
ای از خدا به ما تو عنایت خوش آمدی

یک ماه آیه های خدا بود ورد لب
عید سعید شکر تلاوت خوش آمدی

بانو نخورده ضربه ای از در ولی ز غم
مانند فاطمه(س)، کمرش درد می کند

از آتشی که سوخت در خانه ی علی(ع)
این خانه سالهاست درش درد می کند

این خانه بوی فاطمه(س) دارد الی الابد
تا روز حشر، بوم و برش درد می کند

با یاد ظهر حادثه و کربلای خون
همدرد باحسین(ع)،سرش درد می کند

یک ماه داشت ماهتر از ماه آسمان
قلبش ز داغ آن قمرش درد می کند

با پای دل به کرببلا می کند سفر
از رنج زینبش(س) جگرش درد می کند

دیگر توان ندارد و پایان عمر اوست
این نیمه جان مختصرش درد می کند

او در عزای فاطمه(س) و خاندان وحی
از بس گریست چشم ترش درد می کند

اَلْقُدّوُسْ

اَلْسَّلام

اَلْمُؤْمِنْ

اَلْمُهَیْمِنْ

اَلْعَزیزْ

اَلْجَبّارْ

اَلْمُتَکَبِّرْ

اَلْخالِقْ

اَلْبارِئْ

اَلْمُصَّوِّرْ

اَلْغَفّارْ

اَلْقَهّارْ

اَلْوَهّابْ

اَلْکَریمُ

ذُوالطَّوْلْ

اَلْرَزّاقْ

اَلْفَتّاحْ

اَلْعَلیمْ

اَلْحَکیمُ

اَلْباسِطْ

اَلْمُعِزّْ

عالِمُ الْغَیْبْ

اَلْخافِضْ

الرّافِعْ

اَلْمُعِزّْ

اَلْمُذِلّْ

اَلسَّمیعْ

اَلْبَصیرْ

اَلْحَکَمُ

الْعَدْلْ

اَللَّطیفْ

اَلْهادِی

الْخَبیرِ

الْمُبینْ

اَلْحَلیمِ

الرَّئوُفِ

الْمَنّانْ

اَلْحَکیمْ

اَلْغَفُورْ

اَلْشَّکُورْ

اَلْعَلیّْ

اَلْحَفیظْ

اَلْحَسیبْ

اَلْجَلیلْ

اَلْکَریمْ

الْقَریبُ

الْمُجیبُ

اَلْواسِعْ

اَلْوَدُودْ

اَلْمَجیدْ

اَلْباعِثْ

اَلْشَّهیدُ

الْحَقْ

اَلْوَکیلْ

اَلْقَویّ

اَلْمُعیدْ

اَلْمُحِی

الْمُمیتْ

اَلْحَیّْ

اَلْقَیُّومْ

اَلْواجِدْ

اَلْماجِدْ

اَلأحَدْ

اَلْصَّمَدْ

اَلْقادِرْ

اَلْبِرّْ

اَلْتَّوّابْ

اَلْمُنْتَقِمْ

اَلْرَّؤُوفْ

اَلْسُّبُوُحْ

مالِکُ

الْمُلْکْ

اَلْغَنِیُّ

الْمُغْنی

اَلْمُعْطی

اَلْمانِعْ

اَلْنُّورْ

اَلْهادی

اَلْبَدیعْ

اَلْوارِثْ

اَلْصَّبُورْ

آری آری
عشق بازی با خدا عشق حقیقی است
عشقی حقیقی است ...

وصی و جانشین مصطفی(ص) شد حیدر کرار(ع)
خدا را شکر شیعه تاج فخر و حیدری دارد

به دل حب علی(ع) و آل حیدر(ع) دارم از اول
خدا را شکر شیعه مثل حیدر(ع) دلبری دارد

امام عسکری(ع) آمد که عالم را کند گلشن
خدا را شاکرم شیعه امام عسکری(ع) دارد

همه عالم اگر چه در پی نابودی دینند
هنوز از لطف حق، دین محمد(ص) مشتری دارد

اگر موج حوادث در مسیر کشتی دین است
چه غم وقتی که کشتی ناخدا و لنگری دارد

به می ما را چه حاجت، مست جام باده ی عشقیم
خوشا آنکس که از پیمانه ی دین ساغری دارد

علی(ع) یعنی کتاب و معنی قران علی(ع) باشد
بنازم شیعه را، به به، چه زیبا باوری دارد

من از آل علی(ع) دم می زنم تا جان به تن دارم
که باید توشه بردارد هر آنکس محشری دارد

ندارم در دلم تشویش و خوف از روز رستاخیز
چه غم آن را که در صحرای محشر یاوری دارد

خدا یک لحظه هم از بندگان خویش غافل نیست
خطا ممنوع، دنیا دادگاه و داوری دارد

یا سید الکریم تویی تاج فخر ما
ای باعث غرور همه، افتخار ری

با اهل بیت (ع) گشته عجین نامت ای کریم
یا سید الکریم تو ای اعتبار ری

شد با صفا ز مقدم تو گلشن وجود
ای باعث طراوت باغ و بهار ری

ری شهره شد ز نام تو سرتاسر جهان
یا سید الکریم ، تو ای شهریار ری

عازم شدم برای زیارت به کوی تو
ما را هوای کوی تو کرده دچار ری

 شد زائر تو زائر کرببلای عشق
ما را برات جنت رضوان غبار ری