مادرش زهراست سبط حضرت پیغمبر(ص) است
در کرامت در صلابت در صداقت، حیدر(ع) است
شمس تابان هدایت، او امام جعفر(ع) است

عرش و فرش از مقدم او خرّم اند و شادمان 
تهنیت گویند بر هم مؤمنان و شیعیان

عرش حق در مقدم صادق(ع) چراغانی شده
دیده ی افلاکیان از شوق بارانی شده
جعفر(ع) است و معنی آیات قرآنی شده
بر زمینی ها ز حق این هدیه ارزانی شده 

خاک پایش توتیای دیده ی ما شیعیان
شادمان از یمن میلادش همه افلاکیان

مذهب شیعه همه مرهون قال الصّادق(ع) است
دین حق پاینده و مدیون قال الصّادق(ع) است
شیعگی، بالندگی قانون قال الصّادق(ع) است
مرکز اسلام و دین کانون قال الصّادق(ع) است

منبر و مسجد به قال الصّادق(ع) احیا می شود
وحی حق با قال صادق(ع) شرح و معنا می شود 

باز هم باران رحمت می چکد از آسمان 
واژه ای تازه رسد در شرح و معنای اذان
از خدا آید برای اهل عالم ارمغان
بهر شیعه می رسد هم تاج سر، هم سایبان

عالمان دین همه شاگرد درس مکتبش
راه حق روشن ز نور ماه و شمس و کوکبش

فخر آل الله و معنای مسلمانی رسید
باز هم از آسمان خورشید تابانی رسید
از برای حفظ دین حق، نگهبانی رسید
ای مسلمانان شما را مژده قرآنی رسید

ناشر احکام اسلام محمد(ص) باشد او
آن که گوید شرح پیغام محمد(ص) باشد او

دردهای لاعلاج از نام او گیرد شفا
نام زیبایش شده زینت به عرش کبریا
شیعه از روز ازل گشته به عشقش مبتلا
استجابت می شود با نام صادق(ع) هر دعا

نام او ورد لب و تسبیح جمله انبیاست
عالم هستی به یمن مقدم او با صفاست

پرتوی از نور روی اوست ماه و آفتاب
اوست چون مولا امیرالمؤمنین(ع) ام الکتاب
راه او باشد طریق حضرت ختمی ماب
اوست هم مولای ما هم شافع روز حساب

رحمت حق با وجود او فراوان می شود
وقت اجرای همه احکام قرآن می شود

آیه های وحی را وقتی تلاوت می کند
یا اگر با گفته ای ما را هدایت می کند
شیعه را وقتی که لبریز دیانت می کند
مقصد ما را سر کوی سعادت می کند

شکر یارب شیعه ی خاص امام جعفریم
پای تا سر عشق و ایمان و یقین و باوریم

تمام عالمیان رخت غم به تن دارند
به هر کجا نگرم خیمه ی عزا برپاست

دلم گرفته و لبریز غصه و دردم
مگر که ماه محرم مگر که عاشوراست

عزا عزای بزرگی است خون ببار ای چشم
غم مصیبت نور دو دیده ی زهراست

شهید راه خدا گشته جعفر صادق(ع)
درون سینه ی شیعه از این عزا غوغاست

چه آتشی به دل افتاده است در غم او
بسوز دل که عزا و مصیبت مولاست

دوباره خانه ی دل چون بقیع ویران است
دوباره ورد لب شیعه آه و واویلاست

تعجب است! چرا آسمان نشد ویران
که در مصیبت صادق(ع) قیامت کبراست

ز چشمه سار دو چشمم دو رود خون جاری است
دوباره دامنم از اشک دیدگان دریاست

مگر به دخت پیمبر(ص) کسی زده سیلی
مگر عزای جگر گوشه ی رسول خداست

سر حسین(ع) مگر رفته بر سر نیزه
مگر مدینه همان قتلگاه کرب و بلاست

چرا تمامی عالم نشسته است به غم؟
چرا به عرش خدا جبرئیل نوحه سراست؟

روئیده نوگلی به گلستان ملک دین
بوی خوشش ربوده دل از کلّ مؤمنین

بگشود چشم و عالم هستی صفا گرفت
شور و نشاط جان بشر را فرا گرفت

با پای دل به محضر ایشان رسیده ام
این است آنچه گفتم و از او شنیده ام

آقا سلام بر تو که ایمان ما تویی
تفسیر آیه آیه ی قرآن ما تویی

ای وارث تمام علوم پیمبران
تفسیر و شرح و ترجمه و زینت اذان 

ای اوج فضل و حکمت و آقائی و کمال
معنای آیه های خداوند ذوالجلال

تو باب فیض و رحمت خلاق سرمدی
مولای ما و صادق آل محمدی

در سینه ی تو جای گرفته تمام علم
بنیان گزار فقه توئی ای امام علم

گشته بنا سرای تو در کوی عاشقی
جان ها فدای نام تو آقا که صادقی

ای گشته خاک پای توام توتیای چشم
دیدار روی ماه تو ما را صفای چشم

گنجینه ی فضائلی و حجت خدا
هر «قال صادق(ع)» است گرانقدر چون طلا

دین زیر دِیْن مکتب آل محمد(ع) است
راه شما طریق رسیدن به ایزد است

از فقه جعفری است که دین زنده مانده است
ایمان و شور و شوق و یقین زنده مانده است

امروز اگر که شیعه و رهپوی احمدیم
مدیون «قال صادق(ع)» آل محمدیم

مولای ما که عالم هستی فدای تو
خوشبخت آن که آمده زیر لوای تو

ای تک تک کلام تو توحید باوری
تنها چراغ راه بشر فقه جعفری

بیت الحرامِ علم فقط سینه ی شماست
طوف حریم توست که بر درد ما دواست

بحرالعلوم هستی و کوه صداقتی
قرآن ناطقی و سراپا هدایتی

ای ترجمان «نور» رخ انور شما
آوای «تُفلِحُوا» رسد از منبر شما

تا «دیده» زیر پای شما جا گذاشتیم
بر بال جبرئیل امین پا گذاشتیم

دریای نور تشنه ی یک جرعه نور توست
عیسی غلام درگه و موسی به طور توست

ای سینه ی تو بحر گهر بار معرفت
سر تا به پا فضلیت و ایمان و منقبت

ما مست جام باده ی دستان صادقیم
مستیم و سرخوشیم و خداجو و عاشقیم

تا شیعیان زاده ی خیرالنساء(س) شدیم
ما سرخوشان باده ی قالوا بلی شدیم

میلاد باشکوه تو بر ما مبارک است
عید ولادت گل زهراء(س) مبارک است 

اما جواب او به من این یک کلام بود
یک جمله ای که عزّت هر خاص و عام بود

تقوا و زهد و کوشش و عفت تو را سزاست
عقبا طلب که خیر و سعادت در آن سراست

استواری دین ز قامت توست، تو ستون بنای اسلامی
بانی فقه شیعه هستی تو، شیعه را تو اساس و بنیانی

پرورش داده ای چهار هزار عالم دین شناس آقا جان
بی تو و مکتب تو گم می شد به یقین شیوه ی مسلمانی

دستهای تو را ز کین بستند، بین کوچه کشیده اند تو را
جرم تو چیست ای امام همام، تو که سرمشق بی گناهانی

باز هم یک عبا و عمامه بر روی خاک کوچه افتاده
بازهم دشمنان اسلام و باز هم نقشه های شیطانی

می کشد هی طناب را دشمن تا تو را بیشتر دهد آزار
 غافل از این که تو اولی الامری، انتخاب خدای سبحانی

می زند با لگد به پهلویت، تا که همدرد مادرت باشی
تا که همچون علی(ع) کنی ناله، نیمه شب ها غریب و پنهانی 

احترامت که پیشکش آقا، این همه ناسزا به تو گفتند
کور بودند آن جماعت پست، که ندیدند ماه تابانی

چون گرفتند جعد گیسویت، یاد زلف رقیه(ع) افتادی
یاد شام و خرابه نیمه ی شب، سر بابا زمان مهمانی

پیر این شهر نیستی تو مگر، بی عصا و عمامه ای از چه؟ 
خاکی و پاره پاره پیراهن، پس چرا این همه پریشانی

قلب تو گشته است پر آشوب، نکند یاد زینب (س) افتادی
غصه داری تو در دم آخر، سینه پر درد و دیده گریانی

در مدینه همیشه می خواندی روضه ی کوچه و  در و دیوار
گشته تکرار روضه کوچه در همین روزهای پایانی

دست های تو چو دستان علی(ع) بسته شده است
غصه ها در دل زهراست، گل باغ بهشت

در غمت سوخته جان همه ی اهل سما
غم تو چون غم مولاست، گل باغ بهشت

وای من طعنه و دشنام شنیدی ز عدو
در دل شیعه چه غوغاست، گل باغ بهشت

با زمین خوردن تو کوچه ی غم شد تکرار
این همان ماتم عظماست، گل باغ بهشت

تو گل سر سبد باغ ولایت بودی
ظلمها بر گل طاهاست، گل باغ بهشت

ناسزاها به تو گفتند خدانشناسان
این همان شیوه اعداست، گل باغ بهشت

چون کشاندند تو را پای برهنه سوی قصر
خیمه ی غصه مهیاست، گل باغ بهشت

انبیا بر سر خود دست عزا می کوبند
داغدار تو مسیحاست، گل باغ بهشت

تو حسین(ع) دگری بودی و از داغ غمت
خونجگر زینب کبراست، گل باغ بهشت

از راه لطف و مرحمت و مهربانی اش
ما را به مهر روی شما شایق آفرید

شایستگی است لازمه ی جعفری شدن
ما را ز روی لطف، خدا لایق آفرید

ما شیعه ایم و شاکر خلاق سرمدیم
زیرا که رهبری چو شما، خالق آفرید

تو صادقی و نطق تو آرامش دل است
با ما سخن بگو که تو را ناطق آفرید

ما ازل به عشق شما مبتلا شدیم
حالا نه بلکه عشق تو را سابق آفرید

مدیون توست شیعه الی یوم یبعثون
زیرا برای شیعه تو را صادق آفرید

ای گل باغ ولا و معنی ام الکتاب
جوشد از دریای علم بیکرانت درّ ناب

از نفس هایت خدا علم الیقین را آفرید
عاشقی کردی خدا آداب دین را آفرید

هر کجا گفتی سخن، بر تو ارادت داشت علم
در کلام نافذت رنگ هدایت داشت علم

عید میلادت برای شیعه عید اسعد است
روز میلاد تو روز جشن آل احمد(ص) است

ای سراپای تو نورانی ز علم و معرفت
تو سراپا فضلی و جود و کمال و منزلت

علم و دانش از شما پیوسته در قد قامت است
گفته های تو خدا را معجزات و آیت است

ای صفات تو صفات حضرت رب رحیم
ترجمان تک تک آیات قران کریم

آمدی تا آبرو بخشی به ایمان و یقین
شرح و تفسیری تو بر آیات قران مبین

درس توحید و نبوت را به ما آموختی
عدل را درس عدالت را به ما آموختی

قبله گاه و مقتدای شیعیانی ای امام
کعبه باشد روز و شب گرد شما در استلام

آشنا وقتی که ما با معنی عاشق شدیم
 از سر شوق و رضا ما شیعه ی صادق(ع) شدیم

مکتب تو مکتب اسلام و شیعه پروری است
راه و رسم و شیوه ی تو شیوه ی پیغمبری است

علم تو سرچشمه اش علم خدای کبریاست
راه تو راه محمد(ص) راه و رسم انبیاست

دین و قران را حیات و زندگی بخشیده ای
شیعیان را عزت و بالندگی بخشیده ای

از دم گرم شما آیات قران جان گرفت
حضرت حق با شما از آدمی پیمان گرفت

رهنما و رهبر و مصباح راه شیعیان
شیعیان مانند جسمند و شما مانند جان

مومنان درس بصیرت از شما آموختند
رهروان حق، طریقت از شما آموختند

ای چراغ روشن راه سعادت پیشگان
ای مرام تو مرام ما ولایت پیشگان

صادقی و نام تو شیرین تر از شهد و عسل
روی قلبم حک شده نام تو از روز ازل

شیعه ی آل علی(ع) هستیم از عهد کهن
شکر حق گوئیم تا وقتی رود بر تن کفن

هستند شیعیان جهان مبتلای تو
بود و نبود و دار و ندارم فدای تو
"نگذاشتند دستـه‌ گل آرم بـرای تو
از اشک بر مزار تو گل چیده‌ام ز دور"

چون آمدن کنار تو ممنوع بود و هست
روبیدن غبار تو ممنوع بود  و هست
"بوسیدن مـزار تـو ممنـوع بود و هست
قبر تـو را ستـادم و بوسیده‌ام ز دور"

می خواستم  ز اشک دو چشمم  وضو  کنم
از خاک قبر تو طلب آبرو کنم
"می‌خواستم مزار تو را شستشو کنم
کردم نثار، خون دل از دیده‌ام ز دور"

آورده باد جلوه ای از آن شمیم را
صدها سپاس حضرت رب کریم  را
 "سازد خموش روز قیامت جحیم را
اشکی که بر مزار تو پاشیده‌ام ز دور"

آقا تویی به روز  قیامت مرا شفیع
ای آن که هست نزد خدا جای تو رفیع
"تا کسب آبرو کنم از روضه بقیع
صورت ز خاک قبر تو پوشیده‌ام ز دور"

من در غم شهادت تو گریه کرده ام
یک عمر در زیارت تو گریه کرده ام
"هر روز بهر غربت تـو گریه کرده‌ام
هر شب ز درد و داغ تو نالیده ام  ز دور"

بر لوح و حجر و فرش و قلم مانده داغ تو
بر پاره‌پاره ی جگرم مـانده داغ تو
 "باشد بهشت مـن حرم بی‌چراغ تو
یک عمر دور قبر تو گردیده ام ز دور"

قصه ات خاطره ی بستن دستان علی(ع) است
باز هم غم به دل حضرت زهرا(س) شده است

تو همان حیدری و کوچه همان کوچه غم
مرغ دل پر زده و راهی آنجا شده است

وای من دشمن دین داد تو را دشنامت
مُرد باید ز غم آنچه به مولا شده است

بارها دشمن دین بر تو تهاجم آورد
وای من ظلم و ستم  بر گل طا ها شده است

ناسزا ها به لب دشمن تو جاری بود
هتک حرمت به تو از جانب اعدا شده است

پا برهنه به سوی قصر تو را می بردند 
باز هم قصه کوچه است که معنا شده است

بکشیدند طناب و به زمین خوردی تو
زین عمل دشمن اسلام چه رسوا شده است

قصه ی کوچه اگر بود معمای بشر
 با زمین خوردن تو حل معما شده است

گر چه در کرب و بلا دید مصیبت زینب(س)
 باز خونین بصر زینب کبری(س) شده است

باز هم سیلی و فحاشی و هتاکی و ظلم      
جبت ظاهر شد و طاغوت هویدا شده است

در زمین از غم تو خاک عزا بر سر ماست
 و سیه پوش غمت عالم بالا شده است

روضه خوان غم تو حضرت جبریل امین
داغدار غم تو نوح و مسیحا شده است

این روایت از امام صادق(ص) است
گفته های او کلام خالق است

گفت با یاران خود مولای ما
تا ببخشد روشنی فردای ما

« انّ فوق عبادهٍ عبادهً
و حبنا اهل البیت افضل عباده »

فوق هر عبادتی، عبادتی است
این سخن را نکته و لطافتی است

نیست بالاتر ولی از حب ما
هیچ عبادتی در نزد خدا

هر عبادت هست محدود ای بشر
حب ما اما همیشه مستمر

گر که می جوئید پس راه صواب
یا اگر خواهید از ایزد ثواب

دوست دار آل پیغمبر(ص) شوید
شیعه باشید و ره حیدر(ع) روید

آن که در دل حب آل الله(ص) کاشت
پرتو انوار شمس و ماه داشت

هر کسی که او شیعه ی آل عباست
قلب او لبریز انوار خداست