این کیست کاینچنین سر نی جلوه گر شده
وان پای نیزه کیست که خونین جگر شده

الحان او درست شبیه پیمبر(ص) است  
این نغمه ها تمام نواهای حیدر(ع) است

حیدر(ع) اگر به چاه بگوید کلام خود
یا آن که درد دل بکند با غلام خود

اما حسین(ع) بر سر نی نغمه سر کند
اتمام حجتی است که او با بشر کند

گوید منم حقیقت قران، منم علی(ع)
هر کس که با من است فقط اوست با ولی

هستم حسین و زاده ی زهرای اطهرم
من حجت خدا و عزیز پیمبرم
***

ای حجت خدا تو بخوان نغمه های ناب
احیا نما به کار خودت راه بوتراب

قران بخوان که معنی قران و احمدی
تو حیدری و فاطمه ای و محمدی

قران بخوان که نور دو چشم پیمبری
قران بخوان که زاده ی زهرای اطهری

قران بخوان که معنی قران تویی تویی
بعد از خدا امید یتیمان تویی تویی

قران بخوان که عید غدیر آفریده ای
با کار خویش خیر کثیر آفریده ای

قران بخوان به صوت حزینت که محشری
با خواندنت دل از همه ابرار می بری

قران بخوان که زینب کبری(س) کنار توست
دار و ندار زینب کبری(س) نثار توست

قران بخوان که مجری احکام دین تویی
بالای نیزه مالک ملک زمین تویی

احیاگر دوباره اسلام و مکتبی
بالای نیزه حافظ اطفال و زینبی

در چهره ی تو نور خدا جلوه گر شده
قران بخوان کنار تو شق القمر شده

قران بخوان که فاطمه (س) باشد نظاره گر
قران بخوان که می زند از غصه او به سر

قران بخوان که کار تو اعجاز می کند
راه بهشت را به بشر باز می کند

فیض حضور توست که آرامش دل است
کنج تنور از چه سبب بر تو منزل است

ای سر بگو که پیکر خونین تو کجاست
گه در تنور جای تو، گه روی نیزه هاست

با من سخن بگو که گناهت چه بوده است
شاید گناه توست که حقت، ستوده است

شاید گناه توست که فرزند حیدری
شاید گناه توست که معنای کوثری

شاید گناه توست که پاک و مطهری
واز جمله ی خلایق عالم تو برتری

قران بخوان و دیده ی ما را پر آب کن
اینک تو با تلاوت خود انقلاب کن

قران بخوان که زینت این انجمن تویی
قران بخوان که قاری خونین بدن تویی

عالم اگر بپاست همه از نوای توست
تا هست این جهان همه زیر لوای توست

قران بخوان تو با سر از پیکرت جدا
ما عاشقانه در ره تو یک به یک فدا...

از آن زمان به بعد جهان روز خوش ندید
هر روز روز غصه و هر دم زمان غم

شد از جنوب تا به شمال و ز شرق و غرب
از پای تا به سر همه عالم جهان غم

از ظهر روز حادثه تا صبح روز حشر
گوید فراز ماذنه قاری اذان غم

سنگینی عزا قد غم را شکسته است
بنگر به حال و روز و به قد کمان غم

هر جا که بگذری سخن از غصه و غم است
انگار گشته جمله زبانها زبان غم

از قعر آب تا به اوج فلک غم گرفته است
بر چهره ی تمامی عالم نشان غم

شد دوخته به قامت عالم لباس غم
خون می چکد ز دیده ی هفت آسمان غم

از لب به غیر غصه و غم مطلبی مخواه
هر حرف حرف غصه به هر گفتمان غم

از کربلا به شام و سپس تا به روز حشر
مائیم همسفر همه با کاروان غم

ای دیده خون ببار که در مجلس یزید
دندان شکست و خرد شد از خیزران غم

جسم حسین(ع)سوخت اگر زیر آفتاب
از داغ اوست بر سر ما سایبان غم

داغ حسین(ع) در دل ما کرده آشیان
ما سربلند آمده از امتحان غم

زینب(س) که بار غصه و غم را به دوش داشت
شد در جهان غصه و غم قهرمان غم

ای بار غصه با دل زینب(س) چه کرده ای؟
بادا خراب خانه ی تو، آشیان غم

تا که بشد از قفا، راس تو از تن جدا
شد به غمت مبتلا، پیر و جوان، یا حسین (ع)

کرده به تن رخت غم، حضرت خیر الامم
خون دل از دیده اش گشته روان، یا حسین (ع)

حضرت روح الامین، هست ز داغت غمین
در غم تو قدسیان، سینه زنان، یا حسین (ع)

بر سر نی راوی غصه و ماتم تویی
برای زینب (س) کمی روضه بخوان، یا حسین (ع)

ای گل باغ جنان،ترجمه ای بر اذان
با سر از تن جدا، بگو اذان، یا حسین (ع)

دخترکی خوش زبان، با قد همچون کمان
اشک زچشمش روان، دل نگران، یا حسین (ع)

شب شده و می وزد باد به گیسوی تو
از کف زینب(س) ولی رفته عنان، یا حسین (ع)

از غم تو چشمها ، چشمه ی خون گشته است
ز آتش داغت همه سوخته جان، یا حسین (ع)

بزم عزای تو در عرش معلی به پاست
حضرت روح الامین مرثیه خوان، یا حسین (ع)

عالم و آدم همه سوخته از داغ تو
سوخته حتی همه باغ جنان، یا حسین (ع)

در همه دم دم زدم من ز تولای تو
گاه عیان گفته ام، گاه نهان، یا حسین (ع)

مست سبوی توام، گدای کوی توام
به جان اصغر(ع) مرا ز در مران، یا حسین (ع)

از زمین تا آسمان لبریز اندوه است و آه
جای اشک از دیده ی کروبیان خون می چکد

گوئیا سر از تن زینب(س)جدا کرده است شمر
چون که بر دامان زینب(س) بی امان خون می چکد

بوسه باران می کند زینب(س) رگ ببریده را
زین مصیبت از دوچشم قدسیان خون می چکد

گریه ها و ناله ها و غصه ها و اشک ها
همنوا با کودکان از آسمان خون می چکد

یک قیامت گریه در راه است و یک محشر عزا
چون به روی گونه های کودکان خون می چکد

ظهر عاشوراست بعد از این اذان تا روز حشر
بی گمان از بند بند هر اذان خون می چکد

می چکد از گوش طفلی بی فدک پیوسته خون
وز دوچشم دختری قامت کمان خون می چکد

صورت اطفال نیلی، پایشان پر آبله
وای از دستان دهها ساربان خون می چکد

می درخشد بر سر هر نیزه یک ماه تمام
پای هر نیزه هزاران کاروان خون می چکد

مجلس بزم یزید و قاری قران شدن
حال زینب(س) را مپرس، از خیزران خون می چکد

هر زمانی هست عاشورا و هر جا کربلاست
تا ابد از دیدگان شیعیان خون می چکد

بارها هم گر بمیرد شیعه از این غم کم است
چون ز چشم حضرت صاحب زمان خون می چکد

مدحی به جز از حمد خدا بر لب ما نیست
زیبنده ی ما شیوه ی گفتار حسین(ع) است

سرمایه ی جان در ره مقصود ببخشیم
چون اسوه ی ما نحوه ی ایثار حسین(ع) است

راهی به جز از راه خدا را نشناسیم
چون مقصد ما دیدن رخسار حسین(ع) است

گر خلق جهان طالب گلزار بهشتند
ما را دل و جان سخت خریدار حسین(ع) است

از عطر خوش گلشن او سر خوش و مستیم
دل سایه نشین گل گلزار حسین(ع) است

دانی که چرا بر تن ما جامه ی فخر است
زیرا که همه عمر هوادار حسین(ع) است

جز نام حسین (ع) بر لب ما نیست کلامی
دل نیز دمادم سر بازار حسین(ع) است

گر عرش الهی شده زیبنده نامش
آری دل و جان نیز سزاوار حسین(ع) است

چون ماه غم و شیون و اندوه و عزا شد
جن و ملک و انس عزادار حسین(ع) است

مدیون حسین(ع) است همه عالم و آدم
شرمنده ی دستان علمدار حسین(ع) است

از زخم تنش گر دل و جان مسکن غمهاست
سر در طلب ایده و افکار حسین(ع) است

در راه خدا داد همه هستی خود را
عالم همه مدیون و بدهکار حسین(ع) است

زیر صد نیزه و شمشیر، تنی غرقه به خون
سر خورشید جدا گشته ز پیکر ز قفا

سر سروی به سر نیزه تماشایی بود
می چکید از سر آن سرو سهی خون خدا

ساقی تشنه لبان، تشنه لب افتاده به خاک
به گمانم شده سیراب خود از آب بقا

بر سر نی سر هفتاد و دو قربانی عشق
بر زمین بود ولی پیکر پاک شهدا

بسکه بر اهل حرم سنگ بلا می بارید
کربلا بود و بلا بود و بلا بود و بلا

طعنه ها ، سنگ زدن ها و بسی زخم زبان
هدیه ی مردم شام است برای اسرا

پا پرهنه ، لب تشنه و غم بی پدری
مرغکی خسته و بشکسته پر از سنگ جفا

دختران معجر خود را همه محکم بستند
چون که دشمن نه شرف داشت، نه شرم و نه حیا

بر تن ارض و سما رخت سیه پوشیده شد
در همه عالم عزا بر پاست می دانی چرا؟

قحطی آب آمده در خیمه ی آل عبا
آب آنجا حرف بی معناست می دانی چرا؟

شیر مردان یک به یک در خاک و خون افتاده اند
خون از این غم در دل مولاست می دانی چرا؟

حضرت عباس(ع) در نزدیکی شط فرات
در میان لشکر اعداست می دانی چرا؟

اشک چشم کودکان از تشنگی خشکیده است
کام آنان نیز چون صحراست می دانی چرا؟

زیر تیغ دشمنان مولا حسین ابن علی(ع)
در میان قتلگه تنهاست می دانی چرا؟

در میان لشکر دشمن هیاهویی شده
بر سر انگشتری دعواست می دانی چرا؟

می کشد آتش زبانه از خیام کربلا
واز درون قتلگه پیداست می دانی چرا؟

غم فراوان است اما غصه این ماجرا
مثل کوهی سخت پا بر جاست می دانی چرا؟

هر زمینی تا قیامت سر زمین کربلاست
هر زمانی نیز عاشوراست می دانی چرا؟

لباس غم به تن پوشیده عرش کبریایی هم
بلی صاحب عزا پروردگار حی سبحان است

تمام عرشیان زانوی غصه در بغل دارند
و جبریل امین هم روضه خوان بزم ایشان است

رسول الله اعظم(ص) اشک غم می بارد از دیده
درون سینه ی او آتشی از غم فروزان است

به جنت حضرت زهرای اطهر(س)می زند بر سر
ز غصه حیدر کرار(ع) هم در آه و افغان است

دوباره موسم روییدن پی در پی غمهاست
به آل مصطفی(ص) این فصل، فصل برگ ریزان است

دوباره فصل غم شد آب شد بسته بر آل الله
دوباره خشک و تفتیده لب اطفال عطشان است

دوباره فصل غم شد، شد جدا دست ابوفاضل(ع)
دوباره بر گلوی اصغر شش ماهه پیکان است

به روی خاک افتاده است جسم قاسم(ع) و جعفر(ع)
و قدری آن طرف تر پیکر حر پشیمان است

دوباره ظهر عاشورا شد و هنگام شیون شد
دوباره موسم غم شد، شب شام غریبان است

دوباره سر زند بر چوب محمل حضرت زینب(س)
برای خواهر از بس سخت و سنگین داغ هجران است

دوباره ظهر شد خورشید آتش بار می تابد
به روی خاک اما پیکری مجروح و عریان است

دوباره شد محرم داغ زینب(س) تازه گردیده
دوباره بر سر نیزه سر پاک شهیدان است

دوباره خیمه ها از آتش بیداد می سوزد
دوباره کودکانی پای بر خار مغیلان است

دوباره فصل غم شد پیکری افتاده در خون است
سری از تن جدا بالای نی قاری قران است

دوباره کاروان غم به سوی شام می آید
دوباره راس خونینی به مطبخ خانه مهمان است

دوباره کاروانی داغ هفتاد و دو تن دیده
غل و زنجیر دشمن نیز بر پای اسیران است

تمام خاک ها کرببلا، هر روز عاشوراست
دمادم در دل اهل حقیقت موج طوفان است