-----

یا علی(ع) ای تو امیرمومنان
سایه ی تو بر سر ما سایبان
پهلوانی شد عجین با نام تو
ای که هستی اسوه ی هر پهلوان

-----

یا علی(ع) ای مقتدای مومنان
ما همه جسمیم و تو مانند جان
پهلوانی با تو معنا دار شد
اقتدا کرده به تو هر پهلوان

-----

تا سایه و سایبانمان شد حیدر(ع)
تاج سر و افتخارمان شد حیدر(ع)
معنای فتوت و جوانمردی اوست
آری یل و پهلوانمان شد حیدر(ع)

------

پهلوانم مقتدای من علی(ع) است
رهبر و فرمانروای من علی(ع) است
قلب من با نام حیدر(ع) می تپد
ورد لب ، ذکر دعای من علی (ع) است

می خواست ورد لب بشود نام نیکشان
با نام اهل بیت(ع) اذان آفریده شد

عهد شباب،دوره عشق است و عاشقی
با عشق اهل بیت(ع) جوان آفریده شد

شد ذکرشان عبادت و اندر دهان ما
با یاد اهل بیت(ع) زبان آفریده شد

اول بهار بود تمام فصول سال
بعد از سقیفه فصل خزان آفریده شد

جان گر به راه آل محمد(ص) دهی خوش است
ما سرخوشیم چون سر و جان آفریده شد

جز وصف اهل بیت(ع) نگویم دمی سخن
با این عقیده فن بیان آفریده شد

در روز حشر دیده ی ما بر دو دستشان
یا رب سپاس خط امان آفریده شد

چون که اشعارم همه توصیف آل احمد(ص) است
جای واژه از لبم قند و عسل جاری شده

هست شعرم چون فقط، دعوت به راه مستقیم
از لبم حی علی خیر العمل جاری شده

گاه مشهد گاه در کرببلا، گاهی بقیع
مصرعی شیرین که در چندین محل جاری شده

از زمانی که شدم من شاعر آل علی(ع)
بیت های ناب، چون ضرب المثل جاری شده

شیر مادر در دل من حب حیدر(ع) را نهاد
گر چه عشقش در دل از روز ازل جاری شده

چون که من با دشمنان آل حیدر(ع) دشمنم
لحظه لحظه در دلم جنگ جمل جاری شده

تار و پود من همه لبریز عشق حیدر(ع) است
ننگ بر آن کس که در عشقش خلل جاری شده

در خیبر کند از جای با دستی یداللهی
ببین مردی خدایی را، و زور بازوانش را

گرفته از خدای خود همیشه نمره ی ممتاز
و در هر امتحانی خوب داده امتحانش را

یدالله و ولی الله و حبل اله صفات اوست
کشیده بر سر شیعه دو دست مهربانش را

خدا داده به او هدیه تمام کهکشان ها را
و حتی داده بر او اختیار آسمانش را

به زیر سایه ی عدلش جهان را چون گلستان کرد
چه خوشبختم که دارم گوشه ای از سایبانش را

گهر می ریزد از کنج لبانش چون سخن گوید
و باید گفت صدها آفرین فن بیانش را

یکی از شافعان در روز رستاخیز بی شک اوست
خوشا آنکس که بگرفته از او خط امانش را

اگر خواهی بهشت جاودان را شیعه ی او باش
که یاری می کند در راه جنت شیعیانش را 

معنی «مشکات» یعنی فاطمه (س) دخت رسول
او که شد انگشتر ختم رسالت را نگین

 معنی «مصباح» باشد مجتبی باشد حسن(ع)
او که مانند علی(ع) شد قبله ی اهل یقین

هست «المصباح» معنای حسین ابن علی(ع)
نور چشم و میوه ی قلب ختام المرسلین

«الزجاجه» معنی زهرای اطهر فاطمه(س) است
آن که کوثر خوانده شد با نص قران مبین

«کوکب دریّ» که معنای امام غایب است
حضرت صاحب زمان(عج) است و امام آخرین

چارده خورشید تابان، چارده رنگین کمان
رهنما و روشنی بخش مسیر مسلمین

غیر از این انوار در عالم نشاید جست نور
روشنی بخش جهانند و امام راستین

چون خدا می خواست تا خود را نشان ما دهد  
آفرید این چارده نور و به خود گفت آفرین

هر یکی «نور علی نورند» این انوار پاک
روشنی بخش طریق جمله ی اهل یقین

هر کسی شد شیعه ی آل محمد(ص) بی گمان
در میان کل مخلوقات شد از بهترین

جز طریق آل احمد(ص) راه جنّت را مجوی
روز رستاخیز، شور و شوق اصحاب یمین

با مدد از حی سبحان و غفور
شرح خواهم گفت بر آیات «نور»

آیه های «نور» یعنی مصطفی( ص)
انتخابی ناب بی چون و چرا

«نور» یعنی هادی اهل زمین
معنی مولا امیر المومنین(ع)

«نور» یعنی هادی اهل سما
حیدر کرار(ع) آن روح دعا

«نور» یعنی فاطمه(س) دخت رسول(ص)
حضرت زهرای مرضیه بتول(س)

ترجمان «نور» یعنی یا حسن(ع)
پیشوا و رهنما و ممتحن

زینت عرش برین یعنی حسین(ع)
«نور» را کرده خدا معنی حسین(ع)

پنج خورشیدند زیر یک عبا
دیده بگشا و ببین نور خدا

معنی «مشکات» زهرای بتول(س)
همسر شیر خدا(ع)، دخت رسول(ص)

معنی «مصباح» هم یعنی حسن(ع)
ما همه جسمیم و او چون جان به تن

هست «المصباح» معنای حسین(ع)
آن حسین ابن علی(ع) نور دو عین

«الزجاجه» ترجمان کوثر است
فاطمه(س) زیبا گل پیغمبر است

معنی «نور علی نور» اهل بیت(ع)
هر کجا «نور» است منظور اهل بیت(ع)

شد هدایت هر که با نور خدا
هرچه نیکی هست شد بر او عطا

هرکس از نور «ولا» بی بهره شد
یعنی از نور خدا بی بهره شد

«نور» یعنی هدیه ی علم نبی(ص)
بر وصی و جانشین خود علی(ع)

معنی «مشکات» قلب احمد(ص) است
قلب او لبریز علم سرمد است

وحی با ختم رسل(ص) پایان گرفت
دین ولی با آل حیدر(ع) جان گرفت

نور الله الصمد نور هداست
چارده نوری که بر ما رهنماست

هر که محبوب خداوند جلی است
شک ندارم شیعه ی مولا علی(ع) است

سروده های من ار چه تمامشان علنی است
یکی دو بیت ولی محرمانه می گویم

چو مومنان همگی زیرکند و با هوشند
به عشق یار، سخن زیرکانه می گویم

بهانه داده به دستم اگر چه صدها بار
به عشق او غزلی بی بهانه می گویم

تمام روز و شبان فکر و ذکر من یار است
اگر چه من غزلم را شبانه می گویم

عبادت است چو ذکر علی (ع) ,ولی خدا
به مدح آل علی (ع) جاودانه می گویم

اگر که دم زدن از حیدر(ع) است جرم و گناه
علی(ع) علی(ع) همه جا مجرمانه می گویم

تمام عمر به لطف خدا، علی(ع) گفتم
و تا ابد همه دم، زان یگانه می گویم

تمام هستی من در علی(ع) خلاصه شده
علی(ع) علی(ع) به خدا عاشقانه می گویم

همه شهد بود و شکر، غزلی که می سرودم
به لبم ترانه ی عشق، قلمم ز نیشکر بود

غزلم که شرح حال من و دلربای من بود
سخنی سلیس و ساده، به بیان مختصر بود

دل بی قرار من شد به هوای او به پرواز
و از آن زمان همیشه دل و دیده در سفر بود

به کسی نمی دهم دل که خودش نشسته در گل
دل من ربوده زلفی، که بهای صد قمر بود

دل و دلربا علی(ع) بود، همه هست ما علی(ع) بود
و علی(ع) علی(ع) کلام لب شیعه تا سحر بود

به درون سینه ی او همه رمز و راز هستی  
به خدا قسم ز حال دل و دیده با خبر بود

رخ او به مثل ماه و دل او به مثل دریا
چو که می گشود لب را سخنان او گهر بود

به خدا که شیعه بودن هنر است و غیر از این نیست
و خوشا به حال آن که علوی و باهنر بود

چو به وصف آل احمد(ص) بسرودم این غزل را
ز گل جمال احمد(ص)، غزلی معطّر است این

همه بیت های شعرم به مدیح اهل بیت(ع) است
چه زلال و پاک و روشن، چقدر مطهّر است این

همه فکر و ذکر و هوشم به بهشت عدن معطوف
چه تعجبی اگر که همه مشک و عنبر است این

ز علی(ع) مدد گرفتم و سرودم این غزل را
به خدای او قسم که همه کار حیدر(ع) است این

دمی از علی(ع) زدم دم، دو جهان کجا و این دم
که چو دم زدم ز حیدر(ع)، به خدا که بهتر است این

شوم ار اسیر طوفان، به هراس از غم جان
ز علی(ع) زنم دم آن دم ، که همیشه یاور است این

کلمات شعرم امروز، همه رنگ عشق دارد
جملات عاشقانه، غزلی مصوّر است این

به دلم هوای دلبر، به لبم ترانه ی عشق
تو غزل مگو به این شعر، به خدا که زیور است این

و دلیل عاشقی را ز پدر سئوال کردم
پدرم به من بفرمود همه کار مادر است این

همه عمر دم زدم من، ز ولای آل حیدر(ع)
و علی(ع) کلام اول و کلام آخر است این

علی(ع) توصیف ذات کردگار است
صفات الله در او آشکار است

علی(ع) آئینه ی حق و حقیقت
سراپای وجود او فضیلت

علی(ع) میزان و معیار عدالت
یگانه حافظ امر رسالت

امیر پادشاهان جهان اوست
دلیل خلقت هفت آسمان اوست 

علی(ع) ذکر مناجات رسول است
عبادت با ولای او قبول است

علی(ع) مصداق آیات اله است
گدای در گه او پادشاه است 

چراغ رهنمای مومنان اوست
به جسم شیعیان مانند جان اوست 

حرم بر گرد او در استلام است
به لب نام علی (ع) خیرالکلام است 

 علی(ع) داده بها بر درّ و گوهر
علی (ع) مانند زهرا(س) هست کوثر 

علی(ع) نور دو چشم شیعیان است
علی(ع) فرمانروای مومنان است  

علی(ع) غمخوار ایتام و فقیران
 دوای درد دلهای پریشان

تمام تار و پود ما تولاست
همه هستی ما مدیون مولاست  

ولایت شرط اصلی در نماز است
تولّی را تبرّی هم نیاز  است