هوا سرد است و دلها گرم گرم است
شب یلدا، شب گرمای شادی است

گل لبخند می روید به لبها
به لبها نغمه و آوای شادی است

شب کرسی و آجیل و شب عشق
شب یلدا شب نجوای شادی است

شب یلدا شب شعر و شعور است
شب زیبای روح افزای شادی است

شب یلدا شبی ایرانی اما
شبی با وسعت دنیای شادی است

شب شادی و شور و مهربانی
شب پیدایش سیمای شادی است

محافل جملگی گرم و صمیمی
شب یلدا گل شبهای شادی است

همه عالم پر از شور و نشاط است
شب طولانی و پهنای شادی است

شب یلدا شب خندیدن ماست
که هر دل در سر سودای شادی است

منم شیعه، علی (ع) هم مقتدایم
علی(ع) مولای من، مولای شادی است

به نص آیه های وحی منزل
بلی فتوای من، فتوای شادی است  

رستگاری چیست؟ یاری از خدا در کارها
مقتدا و یاوری مانند حیدر(ع) داشتن

با توسل بر رسول الله(ص) و بر آل رسول(ص)
از برای روز رستاخیز یاور داشتن

رستگاری چیست؟ سرتا پا پر از نور یقین
دین و تقوا داشتن، ایمان و باور داشتن

رستگار است آن که باشد جزو اصحاب یمین
چارده شافع برای روز محشر داشتن

بر لب انهار و در جنات زیبای بهشت
از لب حور بهشتی جام و ساغر داشتن

کوزه ای پر از شراب ناب مخصوص بهشت
سایه ی آل محمد(ص)، حوض کوثر داشتن

 دم به دم با حمد و تسبیح و سلام و تهنیت
مونسی همچون علی(ع) کامی معطر داشتن

رستگاری نیست غیر از خواندن آیات نور
خانه ی دل را ز نور حق منور داشتن

کشتی حق را فقط آل محمد(ص) لنگرند
 نیست از طوفان هراسی وقت لنگر داشتن

ای خوشا روزی که با آل محمد(ص) در بهشت
نغمه سر دادن به لب الله و اکبر داشتن

می خواستم فضای قشنگی دهم به شعر
من مانده ام که از چه فضایش درست نیست

بیمار روی یار اگر شد کسی ز شوق
او را دوا مده که شفایش درست نیست

باید میان خوف و رجا زندگی کنیم
چون خوف اگر نبود رجایش درست نیست

خود را به خواب اگر زده باشد کسی شبی
تا صبح اگر کنیم صدایش درست نیست

پژمرده شد گلی اگر از دست باغبان
کوشش برای  نشو و نمایش درست نیست

تشبیه کرده ام به طلا جنس یار را
چون نور خالص است طلایش درست نیست

آن کس که کرده با تو جفا در تمام عمر
با او وفا نما که جفایش درست نیست

گر مستجاب هیچ دعایی نشد ز ما
از ماست عیب  یا که دعایش درست نیست

فرمان کردگار مطاع است گوش کن
تسلیم باش، چون و چرایش درست نیست

سر زد ز روی سهو خطایی اگر ز ما
بخشش سزاتر است جزایش درست نیست

رمز بقا ز آل محمد(ص) طلب کنم
جای دگر که رمز بقایش درست نیست

عمری ز هجر یار کشیدیم درد هجر
وصل است شرط عشق جدایش درست نیست

می خواستم غزل بسرایم ولی ببین
گفتم قصیده، حال و هوایش درست نیست

در سینه ی شان موج زند مهر علی(ع)
چونان که ز دشمنان او بیزارند

---
با خط جلی نوشته بر روی جبین
 بر گو سخنی ز روی ایمان و یقین

گفتم علی(ع) و هیچ نگفتم دیگر
هر کس که شده دشمن او هست لعین
---
پا تا به سر از حب علی(ع) سرشارم
جز مدح علی(ع) مجوی در گفتارم

با صوت جلی بگویم ای اهل جهان
از دشمن مرتضی علی(ع) بیزارم
---
در ظلمت شب چراغ راهی حیدر(ع)
سرگشته ام و توام پناهی حیدر(ع)

یک عمر نگفته ام به جز مدح تو را
شاهد تویی و خودت گواهی حیدر(ع)
---
باید که پای تا به سر خود یقین شویم
تا ما یکی ز قاطبه ی مومنین شویم

خواهی اگر بهشت نصیبت شود بیا
با دشمنان فاطمه(س) دشمن ترین شویم

اوست معنای صراط المستقیم
ناجی هر شیعه از نار و جحیم

معنی تقوا و ایمان است او
حجت الله است و برهان است او

کیست او؟ معنای حبل الله اوست
از همه اسرار حق آگاه اوست

جود و احسان از صفات حیدر(ع) است
در رکوعش بخشش انگشتر است

کیست حیدر(ع)؟ امن بالله اوست
از همه اسرار حق آگاه اوست

کیست او؟ یعسوب الایمان است او
معنی آیات قران است او

در شباهت حضرت پیغمبر(ص) است
سوره ی طه و یاسین حیدر(ع) است

زائر اویند اهل آسمان
جای دارد او به قلب مومنان

انبیا پروانگان کوی او
قاب قوسین است چون ابروی او

دست نیرومند پیغمبر(ص) علی(ع) است
نور حق از چهره ی او منجلی است

چشم بینا و یدالله است او
روز ها خورشید و شب ماه است او

سر به فرمان رسول الله اوست
رهبری فرزانه و آگاه اوست

کیست حیدر؟ عالمی ربانی است
پای تا سر قامتش نورانی است

هازم الاحزاب جز حیدر(ع) مجو
لب گشا و مدح حیدر(ع) را بگو

هاجرالذات مولایم علی(ع) است
تارک الشهوات مولایم علی(ع) است

او ولی الاولیاء عالم است
اهل عالم چون نم و او چون یم است

او ولی امر احکام خداست
اهل عالم را به جنت رهنماست

اوست تسلیم خداوند احد
مشکند او عهد خود را تا ابد

باعث فیض خداوند است او
شیعیان دارند از او آبرو

آبرومند است نزد کردگار
حیدر(ع) است و مومنان را افتخار

اویدالله است و اسم الله اوست
نقطه زیر باء بسم الله اوست

تشنه ی عشقیم و او دریای ماست
شیعه هستیم و علی(ع) مولای ماست

وقتی رسول(ص) دم ز اولوالامر می زند
حیدر(ع) به جمله هاش ضمیر است دوستان

دست علی(ع) بلند به دست رسول(ع) شد
یعنی علی(ع) وصی و وزیر است دوستان

هرکس مطیع امر خدا و رسول(ع) اوست
او را علی(ع) امام و امیر است دوستان

خرم نشد دلی اگر از نور مرتضی(ع)
آن دل چو شوره زار و کویر است دوستان

ما در تمام عمر دم از مهر او زدیم
در دام زلف او دل اسیر است دوستان

ما را به جز ولای علی(ع) نیست مایه ای
هر کس که این نداشت فقیر است دوستان

تفسیر آیه های خدا نام حیدر(ع) است
کوثر علی (ع) و خیر کثیر است دوستان

زیر لوای حیدر کرار(ع) زنده ایم
سرچشمه ی حیات، غدیر است دوستان

وقتی امام متقیان حضرت علی (ع) است
اینجا غدیر نیست، محل یقین ماست

ما جملگی به گرد علی(ع) حلقه بسته ایم
انگشتریم ما همه، حیدر(ع) نگین ماست  

ما راهیان کوی بهشت و سعادتیم
عهد غدیر هادی و نور مبین ماست

دار و ندار ما همه تقدیم حیدر(ع) است
بعد از رسول(ص) آل محمد(ص) امین ماست

چون شد علی(ع) وزیر و وصی رسول(ص) حق
بر خاک شکر تا به قیامت جبین ماست

میزان علی(ع) است ،جز به طریقش قدم مزن
چون هر که راه کج نرود، بهترین ماست

  مهر علی(ع) به شیعه ی او می دهد بها
هیچیم ما، محبت حیدر(ع) ثمین ماست

هر صبح ما به ورد علی(ع) لب گشوده ایم
ورد علی(ع) کلام دم واپسین ماست  

گفتا رسول ذکر علی(ع) هم عبادت است
ورد لبم به شام و سحر گاه یا علی(ع) است
---
ما شیعه ایم و ورد لب ما علی(ع) علی(ع) است
تفسیر وحی و اوج تمنا علی(ع) علی(ع) است

جنات عدن بی رخ حیدر(ع) صفا نداشت
پیوسته ذکر حضرت زهرا(س) علی(ع) علی(ع) است
---
ورد لبم به صبح و مسا ذکر یا علی(ع) است
درد مرا همیشه دوا ذکر یا علی(ع) است

خواهی اگر رضا بشود حق ز دست تو
راه رضای حق ز شما ذکر یا علی(ع) است
---
عاشقی آغاز شد وقتی که گفتم یاعلی(ع)
نمره ام ممتاز شد وقتی که گفتم یاعلی(ع)

در تمام عمر خود بودم اسیر مشکلات
ناگهان اعجاز شد وقتی که گفتم یاعلی(ع)

گفتم که شب شهادت شیر خداست
از داغ علی(ع) غصه به دل مهمان است
---
از داغ علی(ع) زیب کبری(س) می سوخت
گلزار بهشت و قلب زهرا(س) می سوخت

می سوخت همه عالم هستی ز غمش
حتی جگر حضرت دریا می سوخت
---
 از داغ علی ارض و سما می گرید
جبریل به عرش کبریا می گرید

از چشم فلک اشک عزا جاری شد
از غصه و غم باد صبا می گرید
---
از غم رسول خاتم خون گریه کرد آن شب
هفت آسمان از این غم خون گریه کرد آن شب

خون علی(ع) که پاشید آن شب درون محراب
شمشیر ابن ملجم خون گریه کرد آن شب

تمام شیعیان خاک عزا ریزند بر سرها
و سنگ غصه بشکسته تمام قلب و سرها را

تمام قدسیان زانوی غصه در بغل دارند
بلرزانیده موج غصه و غم عرش اعلی را

از این پس خشک سالی ها در این دنیا فراوان است
که خشکانیده اند اهل خلاف این بار دریا را

اگر خون می چکد امروز از فرق امیر عشق
کند گلگون ز خون سر حسینش دشت و صحرا را  

هر آن کس کرده منشق فرق حیدر(ع) را ز ضرب کین
هم او تغییر داده از کتاب وحی معنا را

اگر چه باغ رضوان، نیست جای غصه و اندوه
ز داغ حضرت مولا ببین احوال زهرا(ع) را

مگر گرد عزا پاشیده شد دیشب به نخلستان
 که رخت غم به تن بینیم نخلستان و خرما را

از آن شامی که زهرا(ع) را روی تابوت می بردند
علی(ع) هم رفته از دنیا، مزن حرف مداوا را

اگر چه زخم شمشیر است بر پیشانی مولا
به روی قلب او اما ببین زخم زبان ها را

اگر چه دامن زینب(س) ز خون دیده شد دریا
نموده غرق بوسه صورت خونین بابا را

ز چشمم اشک غم ریزم که نابینا شود امروز
که بی مولا نمی خواهم ببینم صبح فردا را

ز داغ حضرت مولا بزن دست عزا بر سر
که در روز جزا مولا بگیرد دستی از ما را