در عزای حضرت هادی(ع) امام عاشقان
شیعه از غم ناله ها کرد و گریبان پاره شد
---
مادری آزرده شد از ضربه ی در ناگهان
زیر پا افتاده شد آیات کوثر ناگهان

شیعیان اشک عزا ریزید از چشمان خود
در غم هادی جهان گردید محشر ناگهان
---
در خطر افتاد روزی جان مولایم علی(ع)
بسته شد با ظلم و جور آن روز دستان ولی

دست های حجت اللهی دگر هم بسته شد
چون سوی بزم شراب آورده شد مولا نقی(ع)
---
بشکند پهلو چو ضرب از ازدحامی می خورد
بشکند سر چون که سنگ از پشت بامی می خورد

چون که هادی را سوی بزم شرابش می برند
دم به دم دشنام ها جای سلامی می خورد
---
عده ای پیمان شکن هستند و پیمان بشکنند
می خورند آنها نمک اما نمکدان بشکنند

گر چه بودی هادی و روشنگر راه بشر
 می تواند زهر کین خورشید تابان بشکند

تو شب قدری، شب قدر جواد ابن الرضایی
هادی امت به سوی خالق سبحان تویی تو

حجت حق هستی و آئینه ی ایزد نمایی
 مایه ی آرامش و خوشبختی انسان تویی تو

با قدوم خود صفا بخشیده ای ملک جهان را
زینت هفت آسمان و رونق بستان تویی تو

اختران آسمان محو تماشای تو آقا
علت تعظیم خورشید و مه تابان تویی تو

تک تک آیات قران را تویی معنا و مفهوم
روز رستاخیز بر اعمال ما میزان تویی تو

تو فراتر از تفکرها و از اندیشه هایی
هادی و ابن الجواد و کعبه ی احسان تویی تو

آسمانی ها به یمن مقدمت خوشحال و خرّم
تاج فخر عرشیان و عالم امکان تویی تو

دشمنانت جملگی هستند در جهل مرکب
از خدا بر اهل عالم حجت و برهان تویی تو

خاک پایت توتیای چشم حق جویان عالم
بر شب تاریک رنج و غصه ها پایان تویی تو

تو نقی (ع) و ابوالحسن(ع) هستی
همه درد و غم و محن هستی

تو امامی، امام مظلومان
تو امیدی برای محرومان

گر چه  تو غصه دار و پر شرری
تو چراغ هدایت بشری

ای دو صد رنج و درد و غم دیده
در همه عمر خود ستم دیده

ای که بر درد ما دوایی تو
شیعه را یار و مقتدایی تو

تو علی(ع) مکرری آقا
تو نقی (ع) و مطهری آقا

تو که بی یار و بی معین هستی
یاور و یار مومنین هستی

شب ودرد و تب و غم و اندوه
غصه های تو بود همچون کوه

ای جمالت ز نور چون خورشید
موی تو شد زدرد و غصه سپید

جای تو در دل محبان است
در غمت شیعه زار و گریان است

در عزای تو آسمان نالید
مادرت با قدی کمان نالید

ناله ی شیعه در غم  مولاست
موسم اشک و آه و واویلاست

شام غربت دوباره سر زده است
بر دل شیعیان شرر زده است

پر کشید از دیار ما هادی(ع)
برده از تن قرار ما هادی(ع)

تا به مولا اجل هجوم آورد
لشکر غم به دل هجوم آورد

می سوزم از مصیبت جانکاهت ای امام
آتش گرفته سینه ز حال مکدّرت  

در مجلس عزای تو آقای سامرا
دست عزا زند به سر خویش مادرت

شد سیل خون روانه ز چشمان فاطمه (س)
وقتی که دید حال نفس های آخرت

راز و نیاز نیمه  شبت با خدای خویش
ترسیم عشق و شور و یقین بود و باورت

این روزهای آخر عمرت چه سخت بود
وقت رکوع و سجده و آن جسم لاغرت

با دست بسته برد اگر دشمنت ترا
اما به پشت در که نمانده است همسرت

دادی برای باور خود گر چه جان خویش
بسته نشد به بند اسارت که خواهرت

از جام  زهر گشته شهادت نصیب تو
وارد نشد به بزم شرابی که دخترت

از داغ تو تمام جهان رنگ غم گرفت
اما به خاک و خون که ندیدی برادرت

تا زنده ام ز داغ غمت گریه می کنم
شویم ز اشک دیده ی خود قبر اطهرت

گم کردگان ره را راه آشنا و رهبر
بر مشکلات عالم حلّال و راه چاره

برگی اضافه شد بر اوراق شادمانی
اوراق غصه و غم گشتند پاره پاره

آن دلربا و دلبر ، آن رهنما و هادی
هر لحظه می کند براحوال دل نظاره

هر جا نظاره کردم نور هدایتش بود
باشد شعاع نورِ او خارج از شماره

قران صفت هدایت بر متقین عالم
شد کار حضرت او، ای دوستان هماره

تبریک و تهنیت باد بر شیعیان عالم
میلادت ای ستاره، جاناهزارباره

هـــــمه جای جهان چراغانی است

از ســـــما بر زمــــــین بــــــتابد نور

که زمین همـــچو ماه نورانی است

وه چـــــــــه نوری کــــــــه در برابر آن

گوئــــــیا مــــــهر و ماه زندانی است

و به یـــــــمن طلـــــــــــوع این مه نو

عـــرش با فرش در غزل خوانی است

هــــمه کــــروبیـــان به شوق و سرور

کارشان رقص و دست افشانی است

جمله افلاکــــــــــیان به سجده شکر

ذکرشـــــان آیه هـــــای قـرانی است

هــــــــادی مـــا بــشد عــــــلی نقی(ع)

زین سبب شاد هر مسلمانی است

شعر : علی اسماعیلی