صد شرر بر جان او افتاده از زهر جفا
بس که می سوزد تنش، افتان و خیزان گشته است

چاه زندان قتلگاه او شد از جور زمان
در عزایش آسمان هم اشک ریزان گشته است 

سوخت مغز استخوان شیعیان از داغ او
چشمشان خون است و دلها نیز سوزان گشته است

بهر حفظ دین و ایمان داده جان خویش را
هر مسلمان زاده ای سر در گریبان گشته است

گشته از چه صورتش مانند زهرا(س) نیلگون؟
صورت او نیلی از رنج فراوان گشته است

حلقه ی زنجیر بوده محرم اسرار او  
حلقه ی زنجیر از داغش پریشان گشته است

خورده صدها تازیانه چون درون بند ظلم
تازیانه سخت از کارش پشیمان گشته است

باغ دین در آتش بیداد می سوزد مدام
گلشن دین زین مصیبت چون نیستان گشته است

در عزایش می زند دست عزا بر سر رضا(ع)
غم به قلب حضرت معصومه(س) مهمان گشته است

به یاد آن همه زخمی که زیر زنجیر است
دو دیده خون شد و آتش فشان شدم مولا

به بند بوده ای آقا تو سالهای مدید
و من ز داغ تو بی خانمان شدم مولا

شکسته پهلوی تو مثل مادرت زهرا(س)
دلم شکست و به آه و فغان شدم مولا

شنیده ام که تو را هم کتک زده دشمن
ببین که از غم تو ناتوان شدم مولا

تو از شکنجه ی دشمن کبود بازویی
به یاد بزم غم و خیزران شدم مولا

ز ابر دیده خود اشک غصه می ریزم
بهار بودم و از غم خزان شدم مولا

تو رفتی و همه عالم شبیه زندان شد
اسیر بند غمی جاودان شدم مولا

تو سایبان سر شیعه بودی آقا جان
ببین که بی تو چه بی سایبان شدم مولا

ز داغ تو همه ی عمر گریه خواهم کرد
شبیه اهل جهان نوحه خوان شدم مولا

مصباح هدایت است در بند ستم
مردم همگی پیرو شیطان، افسوس

از سنگ جفا شکست کشتی نجات
گشتیم همه اسیر طوفان، افسوس

ظلمانی وتاریک و سیاه است جهان
مردم همه حیران و پریشان، افسوس

اهریمن اگر حاکم مردم بشود
دنیا بشود به کام دیوان، افسوس

 قحطی بشود نصیب مردم زیرا
در بند شده یوسف کنعان، افسوس

در بند ستم امام هفتم(ع) چون شد
لرزید تمام ملک امکان، افسوس

قران کریم معنی آل الله است
در اصل به بند گشته قران، افسوس

از دیده بریز اشک غم ای شیعه
در بند ستم شمس فروزان، افسوس

قلب او چون آینه پاک و زلال و ساده بود
در حقیقت ترجمان آیه ی تطهیر بود

قطره های اشک او نم نم به دامان می چکید
بر لب او تا سحرگه ناله ی شبگیر بود

بود او پا تا به سر معنای ایمان و یقین
گرچه ایمان داشتن صد جرم و صد تقصیر بود

عصمت و تقوا و پاکی بود جرم آن امام
بود در زندان، اگر چه وحی را تفسیر بود

پیشوای هفتم است و لنگر هفت آسمان
ترجمان ساده ای از سوره ی تکویر بود

حجت الله است و معصوم است و در بند ستم
پشت میله بی گناهی در غل و زنجیر بود

شد حجت خدای به زندان اگر اسیر
هر شیعه ای به غصه گرفتار می شود

شد حبس نور اگر به پس پرده های جور
عالم ز ظلم مثل شب تار می شود

نمناک باشد ار در و دیوار بی گمان
زندانی ستم زده بیمار می شود

داند هر آنکه برگل زهرا(س) چها گذشت
بیزار از تمامی کفار می شود

ای وای آنزمان که مانع ارشاد گمرهان
زنجیر ظلم و بودن دیوار می شود

هر کس کلام حضرت موسی(ع) شنیده است
از شیعیان حیدر کرار(ع) می شود

آزادگی  چو شیوه ی موسی بن جعفر(ع) است
در بند نیز سرور احرار می شود