گلِ محمدیِ گلشن ولا زهراست
ضحی و کوثر و رحمن و هل اتی زهراست

حسین کشتی امن نجات انسانهاست
علی است لنگر کشتی و ناخدا زهراست

میان مسجد و محراب و قبله گاه نیاز
قیام و ذکر و رکوع و سجود ما زهراست

شفیعه ی دو سرا ، نور چشم پیغمبر
به مثل آینه اما خدا نما زهراست

هر آنچه داشت علی از وفای فاطمه داشت
کمال عاشقی و معدن وفا زهراست

«دعای گوشه نشینان بلا بگرداند»
به جای گوشه نشین دست بر دعا زهراست

بیا که معتکف کوی حضرتش باشیم
صفا و کعبه ی ما مروه و منا زهراست

به جز رهش نروم راه دیگری زیرا
طریق او ره حق است و رهنما زهراست

فریاد از آن لحظه که بین در و دیوار
بر اوج فلک ناله زهراست زسیلی

بشکست حریم حرم امن ولایت
اندر پس این پرده خبرهاست زسیلی

ای زینب(س) مظلومه مکن شکوه به بابا
غمهای جهان در دل باباست ز سیلی

اینک تو بیا مونس و غمخوار پدر باش
چندی است پدر یکه و تنهاست ز سیلی

از ضربت سیلی رخ زهرا(س) شده گلگون
بزم غم او در دل مولاست زسیلی

چون پیش حسن پهلوی زهرا بشکستند
از غصه ی او دیده چو دریاست زسیلی

غصب فدک و توطئه ی غصب ولایت
افسوس که این هر دو مهیاست زسیلی

گر راس حسین ابن علی(ع) بر سر نیزه است
در کرببلا محشر کبراست ز سیلی! ...

در خانه ی علی(ع) خبری هست گوئیا
طفلی به سوی مسجد جامع دوان شده

دخت رسول را به شهادت رسانده اند!!!
خیبر شکن ز داغ غمش ناتوان شده

تنها زمینیان به غصّه نباشند مبتلا
در عرش رخت غم به تن قدسیان شده

بانگ عزا ز خانه ی حیدر(ع) رسد به گوش
خاک عزا به فرق سر شیعیان شده

زینب(س) گرفته زانوی غم در بغل چرا؟
مظلوم کربلا(ع) ز چه رو نوحه خوان شده؟

دیوار و درب خانه چرا شرمگین شده است؟
مولای شیعیان ز چه رو در فغان شده؟

هر جا که بگذری همه جا بزم ماتم است
صاحب عزای، حضرت صاحب زمان(عج) شده

گشته شهیده دخت نبی در ره ولیّ
نام نکوی اوست که ورد زبان شده

روی کبود و پهلوی بشکسته اش گواه
بر اوج پستی و ستم ناکسان شده

باطل تمام قد مقابل حقّ ایستاده است
آری حقیقتاً حقیقت و باطل عیان شده

هجده بهار بیش ندیده است فاطمه (س)
پس از چه روی قد رشیدش کمان شده؟

در یک کلام در غم زهرای مرضیه
فریاد آه و غصّه به هفت آسمان شده

چشم و چراغ عالمیان بود فاطمه (س)
هردیده ای ز داغ غمش خونفشان شده

پایان ندارد این غم جانکاه تا ابد
این غم قسم به عشق،غم جاودان شده

***
صدها هزار حیف که اسلام راستین
بازیچه بهر عده ای از مشرکان شده...

مگر آزرده پستی رذل اورا
و یا رذلی زده او را به سنگش

به غیر حق خود چیزی مگر خواست
که جمعی را فرستادی به جنگش

فدک حقش ولایت حق شویش
که با تذویر بگرفتی ز چنگش

چو پژمردید یاس و غنچه اش را
به پیشانیتان تا حشر ننگش

محمد(ص) آن گل خود را به من امانت داد
امانتی که برایم چو تاج بر سر شد

گل محمدی من که بود زینت باغ
اسیر حادثه گردید و زود پر پر شد

شکسته سینه و پهلو و صورتی نیلی
تمام باعث شرم من از پیمبر شد

گلی که بود مرا مونس و مرا همدم
برفت و بر من دل خسته غصه همسر شد

برفت کوثرم از دست و بعد از او دیگر
سرور و عیش برای همیشه ابتر شد

اگر چه قاتل او دم ز دین حق می زد
عدوی دخت پیمبر چو گشت کافر شد

اگر چه داغدار عزای پیمبرم اما
عزای حضرت زهرا(س) عزای اکبر شد