ما خداوند رحیمی داشتیم از جنس نور
خالقی، فرمانروایی پاک و یکتا داشتیم

در تمام نیمه شبها با خدای مهربان
در مناجات و دعا بودیم و نجوا داشتیم

در غم آل محمد(ص) چشمهامان چشمه سار
دامنی از خون دل مانند دریا داشتیم

چشم ما در انتظار رویت خورشید بود
ما به پشت ابر تیره شمس زیبا داشتیم

گر چه تاریک است این دنیا ز ظلم ظالمان
ما در این تاریکی شب، ماه سیما داشتیم

گرچه با ضرب عدو بازو و پهلویش شکست
مادری دلسوز و در غمها شکیبا داشتیم

تک تک آیات قران ترجمان حیدر(ع) است
ما برای تک تک آیات معنا داشتیم

دشمن آل محمد(ص) از ازل بی آبروست
آری آری دشمنانی خوار و رسوا داشتیم

دشمن آل محمد(ص)، دشمن دین خداست
از تمام دشمنان دین تبری داشتیم

شاد بودیم از ازل، در شادی آل رسول(ص)
بزم میلاد ائمه(ع)، جمله برپا داشتیم

تا ابد نور ولایت در دل ما روشن است
چون که از روز ازل ما مهر زهرا(س) داشتیم

حیدر(ع) که به دل داغ غم ختم رسل(ص) داشت
از غصه ی زهرا(س) گذرش خورد به دیوار

سیلی به رخ فاطمه(س) می خورد پیاپی
واز غصه سر گل پسرش خورد به دیوار

چرخید که سیلی نخورد فاطمه(س) ناگاه
بعد از کمر این بار سرش خورد به دیوار

زینب(س) که سرش خرد شد از چوبه ی محمل
همراه برادر نظرش خورد به دیوار

حیدر(ع) سپری داشت که از جنس خدا بود
افسوس که حالا سپرش خورد به دیوار

از سوی خدا شد گهری هدیه به حیدر(ع)
با ضربه ی آن در، گهرش خورد به دیوار

آن شاخه که بودی ثمرش لوء لوء و مرجان
بشکست و گل نو ثمرش خورد به دیوار

آن روز حسن(ع) دید که از غصه و از غم
تا خانه دمادم پدرش خورد به دیوار

رخت سفر کرده به تن، غصه و اندوه و الم
شادی و شور و خنده هم، هر سه اسیر دام ما

حمد خدای گفتن و سر به سجود بردن است
ذکر لب همیشگی، کار علی الدّوام ما

حک شده نام فاطمه(س) به روی قلب شیعیان
به اهتزاز بیرقش، به روی پشت بام ما

ز هست اوست هستی ام، ز نام اوست مستی ام
بسکه ز حوض کوثرش ریخته شد به جام ما

دم ز کسی نمی زنم به جز ولای فاطمه(س)
نام مقدسش شده زینت هر کلام ما

چنین بگفته فاطمه(س): شیعه واقعی کسی است
که هست زندگی او پیروی از مرام ما

نام مقدسش شده عجین به خون و جان ما
و باعث قبولی، سجود ما قیام ما

گشته فضا معطر از بوی گل محمدی
صل علی محمد(ص) و به فاطمه(ص) سلام ما  

خانه ی دلهاست لبریز عزا
خون بریزد جای اشک از دیده ها

عرشیان نالند چون مرغ سحر
فرشیان ریزند خاک غم به سر

فاطمیه شد همه دلهاست خون
شیعه سرگشته به صحرای جنون

فاطمه (س) با لطف حق معصومه شد
پس چرا از حق خود مغصوبه شد

معنی قران و ایمان است او
بر امیر عشق چون جان است او

معنی نور السماوات است او
معنی مصباح و مشکات است او

باعث ایجاد خلقت فاطمه (س) است
بر تمام دور گردون قائمه است

فاطمه معنای الله الصمد
لم یکن له جز علی کفوا احد

پس چرا رنگ رخش نیلی شده
بر رخ او نقشی از سیلی شده

فاطمه (س) یعنی که دخت مصطفی(ص)
ترجمان وحی و کفو مرتضی(ع)

فاطمه(س) یعنی گل باغ بهشت
اوج تقوا، اوج پاکی در سرشت

رستگارانند با او مومنون
معنی انا الیه راجعون

دشمنان او یکایک کافرند
غوطه ور در آتشند و ابترند

فاطمه(س) محبوبه ی ذات خداست
پاره ای از قلب پاک مصطفی(س) ست

گفت پیغمبر(س) به آواز رسا
هرکه آزردت، بیازرده مرا

فاطمه(س) یعنی که خورشید فلک
خورده از دیو سیاه شب کتک

معنی نور علی نور است او
از پلیدی ها بسی دور است او

او ستون خیمه ی آل عباست
نقطه پرگار اصحاب کساست

می رسد از خانه ی او بوی دود
گشته بازویش ز ضرب در کبود

اوست دریایی پر از درّ و گهر
دختر ختم رسل خیر البشر

او ملقب گشته با خیر النساء
گرد او گردندند اصحاب کساء

او امیر المومنین(ع) را یاور است
دختر احمد(ص) علی (ع) را همسر است

محسن(ع) او کشته ی راه ولی است
ذکر هر روز و شب او یا علی (ع) است

یا علی (ع) ای مومنان را تو امیر
با دو دست بسته دستش را بگیر

مادر آئینه ها دخت رسول(ص)
حضرت زهرای مرضیه بتول(س)

فاطمه(س) یعنی همه نور خدا
دختری همتای کل انبیا

فاطمه (س) یعنی همه حسن و کمال
مثل آب چشمه ی کوثر زلال

فاطمه (س) یعنی که از مسمار در
سینه ی مجروح، دستی بر کمر

فاطمه (س) یعنی حمایت از ولیّ
جان خود تقدیم کردن بر علی(ع)

مرغ جانش در جوانی پر گشود
فاطمه (س) یعنی که پهلوی کبود

پاره ی قلب رسول الله(ص)اوست
دختری که مادر باباست اوست

فاطمه (س) تفسیر قران کریم
معنی و تاویل آیات حکیم

مادر هستی است زهرای بتول(س)
کفو حیدر(ع) پاره قلب رسول(ص)

رنگ رخسارش چرا نیلی شده
بررخ او نقشی از سیلی شده

اهل عالم حجت الله است او
بر همه اسرار، آگاه است او

فاطمه (س) یعنی گل باغ بهشت
محسن شش ماهه و آن سرنوشت ...

فاطمه(س) یعنی مناجات و دعا
گریه های نیمه شب، خوف خدا

فاطمه(س) یعنی خلوص و سادگی
بر امیرالمومنین(ع) دلدادگی

هرکه آزرده است قلب حضرتش
تا قیامت باد دائم لعنتش...

از پای تا به سر علوی بود فاطمه(س)
بر بند بند اصل تولی کتک زدند

زهرا(س) نگو، بگو که علی(ع) بود پشت در
زیرا به جان حضرت مولا کتک زدند

قران، ورق ورق شده آنجا به زیر پای
بر آیه های کوثر و طاها کتک زدند

آزرده اند پاره ی قلب رسول(ص) را
پیش حسن(ع) به ام ابیها(س) کتک زدند

بشکسته اند بال و پر جبرئیل را
با بغض و کینه چون که به زهرا(س) کتک زدند

از دشمنان آل محمد(ص) بری شدم
گرعده ای به اصل تبری کتک زدند

آنان بنای ظلم و ستم را نهاده اند
آری به برگ لاله ی احمر کتک زدند

مادر چو بود پاره ای از قلب مصطفی (ص)
بی شک به گونه های پیمبر(ص) کتک زدند

عباس(ع) را کنار علقمه آن قوم کشته اند
بالای نیزه نیز بر آن سر کتک زدند

آن ضربه ها به پیکر اسلام خورده شد
اسلام را جماعت کافر کتک زدند

سیلی فقط به صورت زهرا(س) نخورده است
زهرا(س) بهانه بود، به حیدر(ع) کتک زدند

ایجاد انحراف در اسلام کرده اند
بر مسجد و مناره و منبر کتک زدند

زهرا (س) شعاع نور خداوند بود و بس
آن دشمنان به حجت داور کتک زدند

قومی که ابترند به نص صریح حق،
شرم از خدا نکرده به کوثر کتک زدند

دختری پای تا به سرهمه نور
دختری که ز جنس نور خداست

کوثر پر بهای قران اوست
معنی وحی و ترجمان دعاست

خاتم خاتم النبیین است
آفتاب قدیمی دنیاست

همه نور عالم از رخ اوست
قمر و کوثر است و شمس و ضحاست

کیست این آفتاب عالمتاب
که جهان از وجود او زیباست

فاطمه، طاهره، و صدیقه
انسیه اوست، مرضیه، عذراست

او که هم مادر امامان است
دختر باب و مادر باباست

دل هر شیعه شاد از این مولود
عید میلاد حضرت زهراست

تابوت مرگ خویش نهادم به شانه ام
بار گران غصه و غم را کشیده ام

چون شمع سوخته در غم زهرای مرضیه (س)
برخاک قبر ام ابیها(س) چکیده ام

کردم شبانه جان و تنم را به زیر خاک
طعنم مزن اگر ز جهان دل بریده ام

از سنگ کینه شاخه طوبی شکسته شد
من هم ز داغ حضرت زهرا (س) خمیده ام

خیر کثیر رفته ز دستم امان امان
صد حیف آه و شیون و ماتم خریده ام

یا فاطمه (س) تو را به خدا، جان محسنت(ع)
تنها مرو نگار به خاک آرمیده ام

صبرم تمام و طاقت من طاق از غمت
خوش باش در بهشت، گل تازه چیده ام