بهار آمد و سر سبزی و نشاط آورد
دوباره عالم هستی گرفته است صفا 

بزاد مادر گیتی دوباره فرزندی
که هست زینت ملک زمین و عرش و سما

گل محمدی تازه ای شکوفا شد
که از شمیم خوشش برده هوش از سرِ ما

قدم به خاک زمین زد برای بار نخست
امام عسکری(عج) آن جلوه ی جمال خدا

دهید مژده و شکر خدا بجا آرید
امام یازدهم را خدا نموده عطا

رسید تا ببرد غم ز قلب غمزدگان
دهید مژده که بر دردها رسیده شفا

شده است ساکن دل های شیعیان جهان
ز یمن مقدم او دل گرفته است جلا

بهشتیان همه شادند و قدسیان خرسند
به شکر سجده کنان پنج نور آل عبا

صفات ذاتی او جملگی صفات علی(ع) است
جمال اوست مشعشع که اوست نور هدی

به لطف حضرت حق چون شدیم شیعه ی او
خدای عالمیان را هزار حمد و ثنا

دل پر از غم ما داغدار عسکری(ع) است
همان که شیوه و رسمش مرام حیدری است

نشسته حضرت مهدی(عج) به کنج خیمه ی غم
قد امام زمان (عج) در غم پدر شده خم

حسن(ع) که رحمت حق است و ابر پر باران
نموده در غم خود چشم شیعه را گریان

به دست حضرت او رایت هدایت ماست
همان که چشمه ی عقل و علامت تقواست

کسی که وارث پیغمبر(ص) و رسول خداست
سحاب حکمت و دریای پند و موعظه هاست

گواه و شاهد امّت امام عسکری(ع) است
کسی که شافع شیعه به روز داوری است

مُزکّی است و مطهّر، مقرّب است حسن(ع)
مفضّل است و محَسّن، مهذّب است حسن(ع)

حسن(ع) که وارث علم الکتاب می باشد
شفیع شیعه به یوم الحساب می باشد

حسن(ع) که رایت اهل عبادت است و اطاعت
مودّتش شده واجب به اهل عالم خلقت

مرام اوست سراسر سخا و نیکی و اخلاص
میان خوب ترین ها تک است و منفرد و خاص 

دوباره خانه ی دل پر ز رنج و درد و محن شد
دوباره شیعه عزادار در عزای حسن(ع) شد

دوباره عالم هستی پر از عزا شده ای وای
دوباره خیمه ی اندوه و غم به پا شده ای وای

ز داغ او همه عالم سرای غصه و غم شد
عرب غمین شد و خون جاری از دو چشم عجم شد

به عرش حضرت جبریل نوحه خوان و غمین است
سرای غصه و ماتم تمام ملک زمین است

لباس غم به تن آسمانیان شده ای وای
دوباره کار ملائک ز غم فغان شده ای وای

ز غصه شیعه بمیرد  در این مصیبت عظمی
که بسته بار سفر را از این جهان گل زهرا(س)

مائیم اهل طاعت و تسلیم امر وحی
قرآن رسید و جمله هوادارتان شدیم

یوسف شدی و مصر تو شد شهر سامرا
شیعه شدیم و راهی بازار

روز نخست طالب دیدارتان شدیم
با یک نگاه مست و گرفتارتان شدیم

مائیم اهل طاعت و تسلیم امر وحی
قرآن رسید و جمله هوادارتان شدیم

یوسف شدی و مصر تو شد شهر سامرا
شیعه شدیم و راهی بازارتان 

تان شدیم

ما دست خود بریده و دل داده ات شدیم 
خواهان و خواستار و خریدارتان شدیم

سر تا به پا کمال و فضیلت شدید و ما 
با افتخار سائل در بارتان شدیم

یک عمر لطف و رحمتتان شد نصیب ما
مدیون و وامدار و بدهکارتان شدیم

ما را برای شیعه گری آفریده اند
در آزمون عشق سزاوارتان شدیم 

داروی درد اهل جهان است نامتان
تسکین طلب نموده و بیمارتان شدیم

ما مست جام باده ی آل محمدیم
مست شما شدیم که هشیارتان شدیم

وقت سخن کلام تو باشد طلای ناب
مسحور گفته های گهربارتان شدیم

رفتار تو برای بشر درس زندگی است
حیران رسم و شیوه ی رفتارتان شدیم

ایثار جان به راه خدا عادت شماست
ما محو جانفشانی و ایثارتان شدیم

در سایه سار پرچم تو زنده مانده دین
مات دلیری و شجاعت و پیکارتان شدیم

گفتیم شیعه ایم و ره کفر رفته ایم 
شرمنده ایم باعث آزارتان شدیم

ای داغدار و غم زده و خسته جان سلام

تو در تمام عمر عزادار بوده ای
بر درد و رنج و غصه گرفتار بوده ای

این روز ها هزار برابر شکسته ای
آخر به داغ حضرت بابا نشسته ای

رخت عزاست بر تن تو ایها العزیز 
آتش گرفته گلشن تو ایها العزیز

در کودکی به داغ پدر مبتلا شدی
لبریز داغ و حسرت و رنج و عزا شدی

در این غم عظیم خدا صبرتان دهد
آقا شدی یتیم خدا صبرتان دهد

آقای من تو بی کس و بی یار تر شدی
 لبریز غصه بودی عزادار تر شدی

هم داغدار مادر پهلو شکسته ای
هم در کنار مرقد بابا نشسته ای

گر دست می زنی به سر از داغ عسکری
دل در مدینه داری و غمگین مادری

امروز با تمام توان گریه می کنی
هم در نهان و هم به عیان گریه می کنی

بوده لباس تو همه ی عمر رخت غم
در زیر بار غصه شده قامت تو خم

هم در عزا و داغ پیمبر(ص) گریستی
هم در عزای حضرت حیدر(ع) گریستی

روزی ز داغ حضرت مادر گریستی
تو پا به پای زینب(س) مضطر گریستی

از داغ مجتبی(ع) جگرت پاره پاره شد
قلبت کباب از غم و رنجی دوباره شد

دست عزا به سر زده ای در غم حسین(ع)
خون دلت همیشه روان بوده از دو عین

با یاد خشکی لب اصغر(ع) گریستی
با یاد نیزه و سر اکبر(ع) گریستی

با یاد تشنه کامی سقای تشنگان
خون گریه کرده ای تو به هر وقت و هر مکان

داغ رقیه(س) قلب تو را می کند کباب
با غصه های عمه ی خود می کشی عذاب

با یاد داغ و درد و غم آل مصطفی(ص)
یک عمر بوده ای به غم و غصه مبتلا

تنهاتر از همیشه ای ای صاحب عزا
داغ پدر برای تو سخت است و جانگزا

یابن الحسن(ع) امام زمان عرض تسلیت
قدت ز بار غصه کمان عرض تسلیت

عرش خدا سیاه پوش غم شماست
چشمان شیعه در غمتان چشمه ی بُکاست

زانوی غم گرفته بغل خیل قدسیان
راهی به سوی سامره اند اهل آسمان

افزوده شد به داغ تو یک غصه ی دگر
تنها تو ماندی و غم و این شام بی سحر

آمد به دنیا شرح و توضیخ المسائل

آمد کسی لبریز ایمان و فضائل
تا اهل عالم را رساند او به ساحل

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

فرزند هادی(ع) و ابوالمهدی(عج) است ایشان
معنا و تفسیر است بر آیات قرآن
سر تا به پا نور است این الگوی ایمان
در ظلمت دنیاست شمس راه انسان

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

بر کل موجودات عالم اوست رهبر
باشد مرام او همان رسم پیمبر(ص)
نامش حسن(ع) باشد صفاتش مثل حیدر(ع)
آمد به دنیا تا شود عالم معطر

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

او حجت الله است و مولا و امیر است
در بین خوبان جهان او بی نظیر است
مانند حیدر(ع)، او محمّد(ص) را وزیر است
باغ جِنان هم بی وجود او کویر است

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

شایسته ی امر ولایت بود از اوّل
روشنگر راه هدایت بود از اوّل
او مقصدش کوی سعادت بود از اوّل
میزان و معیار عدالت بود از اوّل

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

بی او نماز جنّ و انسان هست باطل
با او عبادت می شود مطلوب و کامل
بر درگه او پادشاهانند سائل
باران رحمت اوست، بر ما گشته نازل 

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

تاج سر و امید دل ها، ماه نور است
باشد مطهّر، از بدی ها او به دور است
او زینت عرش خداوند غفور است
شیعه به یمن مقدمش لبریز شور است

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

بیت الحرام و خانه ی امن خدا اوست
مولای شیعه، رحمت بی منتها اوست
شرح مناجات و اذان، روح دعا اوست
ما را چه غم چون شافع روز جزا اوست

چون دیده بگشوده ابوالمهدی(ع) به دنیا
تبریک گوید حضرت حیدر(ع) به زهرا(س)

مهدی(عج) کنار نعش پدر گریه می کند

زانوی غم گرفته بغل خیل قدسیان
روح الامین به دیده ی تر گریه می کند

باشد رسول(ص) چون که عزادار عسکری(ع)
دست عزا و غصه به سر گریه می کند

چشم علی(ع) است چشمه ی خون در عزای او
 ظهر و مسا و شام و سحر گریه می کند

خورشید شعله ور شده از داغ عسکری(ع)
با درد و رنج، نجم و قمر گریه می کند

جن و ملک اسیر غم و رنج و غصه اند
وحش و طیور و حوت و بشر گریه می کند

عالم به غم نشسته و پوشیده رخت غم
دنیای دون شکسته کمر گریه می کند

« شد کشته عسکری (ع) » خبری تلخ و جانگداز
هر کس شنیده است خبر گریه می کند

یابن الحسن(عج) امام زمان عرض تسلیت
شیعه به شوقِ گوشه نظر گریه می کند

آن دلربا عزیز دل بی نظیر ما
تا پا گذاشت روی زمین شد امیر ما

نامش حسن(ع) شد و لقبش نیز عسکری
شایسته ولایت و استاد رهبری

خورشید روشن سحر سامرا شد او
روشنگر طریق بشر تا خدا شد او

بی او نماز جنّ و بشر کار باطل است
با او ولی عبادت ما تامّ و کامل است

او حجت و امین خداوند قادر است
هرکس مطیع او نشود کور و کافر است

زنجیره ی ولایت زهرا(س) و حیدر(ع) اوست
تاج سر و امید دل و ماه انور اوست 

جان مریض را نفس او دوای درد
پیروز لشکر خدائی ایشان به هر نبرد

بیت الحرام و خانه ی امن خداست او
مولای ما و رحمت بی منتهاست او 

بر چشم ما گذاشت قدم آن امام عشق
تقدیم شد به حضرت ایشان سلام عشق

خم شد به پیش پای حسن(ع) جبرئیل نیز 
نوشد ز آب چشمه ی او (ع) سلسبیل نیز

زیر لوای او بشود خاکها طلا
دنیا به یمن مقدم او گشته با صفا

از پای تا به سر همگی خیر و رحمت است
خورشید راه شیعه به شب های ظلمت است

باشد نگین عالم امکان امام ما
وحی خدا و معنی قرآن امام ما

در بند دامهای بت عشق او اسیر
هستند شیعیان همه از مُنعِم و فقیر 

بر دام زلف او همه هستیم مبتلا
حاجات ما ز مقدم او می شود روا

او جلوه ی جمال خداوند سرمد است
همچون علی(ع) وصی و وزیر محمد(ص) است

بی شک خدا به روی زمین لشگری نداشت
وقتی دوازده نفر حسن عسکری(ع) نداشت

از پای تا به سر همه لطف و کرامت است
درمان ماست، پس به طبیبان چه حاجت است

مهرش تمام هستی ما را فرا گرفت
از یمن مقدمش همه عالم صفا گرفت

کنج زندان ستم شمع فروزان بودن

واسط فیض خداوند و به کنج زندان
شاهد ظلم و ستم های فراوان بودن

گر چه آزار و شکنجه است نصیبش هر روز
شاکر دم به دم خالق سبحان بودن

مثل جدش که سرش بر سر نی قرآن خواند
کنج زندان بلا قاری قرآن بودن

زهر نوشیده و دارد جگرش می سوزد
لب خشکیده ولی یاد فقیران بودن

نیمه جان گوشه ی زندان بلا افتاده
بر همه عالمیان خوبتر از جان بودن

معنی تک تک آیات خداوند شدن
مرکز ثقل همه عالم امکان بودن

حسن رویش بسی از یوسف کنعان خوشتر
اسوه نیکی و تقوای جوانان بودن

فاطمه(س) گونه اگر زود شهیدش کردند
مقتدای همگان در همه دوران بودن

هدفش گسترش عدل و عدالت بوده
شرح و تفسیر همه سوره رحمان بودن

یادگارش پسری هست سراپا همه نور
عاقبت منجی این عالم امکان بودن

دل هر شیعه شده خانه ی دربست غمش
در غمش نوحه سرا نوح و سلیمان بودن

ابر دیده پس از این تا به ابد بارانی است
غم او علت این ریزش باران بودن

امام عسکری(ع) آمد که مستم از می نابش
چه توفیقی از این بهتر که من هستم ز اصحابش

سراپای وجودم مملو از عشقی نهانی شد 
شدم عاشق که مرغ جان مسیرش آسمانی شد
به گردن، گردن آویزی ز جنس قهرمانی شد
خدا را شکر در سر شور و شوقم جاودانی شد

امام عسکری(ع) آمد که مرغ دل هوایی شد
پرید از خانه ی دل مرغ جان و سامرایی شد

کند مرغ دل من استلام کعبه ی جان را
دمادم مرغ دل دارد به لب آوای قرآن را
ز آوای خوشش پر کرده صد باغ و گلستان را
تماشا می کند با شوق، او لبهای خندان را

امام عسکری(ع) آمد همه عالم مصفّا شد
سرور و عیش و شادی تا ابد مهمان دلها شد

ملائک دست افشان و زمینی ها همه شادند
بهشتی ها همه لبریز شور و شوق و فریادند
طیور و وحش و ماهی جملگی در دام صیادند
همه اهل جهان خرّم از این مولود و میلادند

امام عسکری(ع) آمد که عالم نور باران شد
غم از دلها برفت و شادمانی ها فراوان شد

نسیم شهر پیغمبر(ص) وزید و بُرد دلها را
شمیمی جانفزا خوشبو نموده کل دنیا را 
نشاط و خرّمی بخشیده کوه و دشت و صحرا را 
جهان شد زنده، با خود گوئیا آورده عیسی(ع) را 

امام عسکری(ع) آمد دوباره زنده شد اسلام
بپوشید ای مسلمانان به تنها جامه ی احرام

ما در نماز عشق به تو اقتدا کنیم
یعنی به پیش مقدم تو جان فدا کنیم

دنیا به یمن مقدم تو گلستان شده
شادی برای اهل جهان رایگان شده
لبریز عشق قلب همه شیعیان شده
نام تو نقل محفل اهل جهان شده

دلهای شیعیان همه لبریز نور توست
چشمان شیعیان همه فرش عبور توست

با افتخار کعبه کند استلام تو
با شوق و ذوق جمع ملائک غلام تو
مانند آیه آیه ی قران کلام تو
تسبیح اهل هر دو جهان است نام تو

از ما سلام محضر تو یابن فاطمه(س)
مستیم ما ز ساغر تو یابن فاطمه(س)

وقتی تو آمدی گل و گلزار زاده شد
گویا که باز حیدر کرار(ع) زاده شد
 وقت پگاه و مطلع الانوار زاده شد
آری امید احمد مختار(ص) زاده شد

از شیر مادر است که ما حیدری شدیم
 انگور خورده مست می عسکری شدیم

خورشید محو صورت نورانی تو شد
ذکر ملک حدیث سخندانی تو شد
ضرب المثل حکایت قرانی تو شد
جبریل محو حالت رحمانی تو شد

شکر خدا که رهبری و مقتدای ما
ما شیعه ایم و حضرت تو رهنمای ما