ای بی کرانه وصف صفات کمال تو
خورشید و ماه محو رخ بی مثال تو

خورشید قطره ایست ز دریای نور تو
عالم معطر است ز عطر حضور تو

ای توتیای دیده ی ما خاک پای تو
جان تمام مردم دنیا فدای تو

ای چهره ی محمدی ات جلوه گاه نور
موساست محو چهره ی ماهت به کوه طور

شاگرد درس و بحث تو باشد مسیح و نوح 
باز آید از دم تو به اجساد مرده روح 

آئینه ی صفات جمال خدا تویی
بر کشتی نجات بشر ناخدا تویی

آئینه ی تمام صفات محمدی
تفسیر آیه های خداوند سرمدی

باشد همه حقایق دانش به دست تو
ملک وجود هدیه ی حق، ناز شست تو

بی شک یکی ز خوب ترین های خلقتی
تو ماه روشن همه شب های ظلمتی

ایزد تو را ز نور خودش آفریده است
یعنی تو را برای بشر برگزیده است

در سینه ات که بحر علوم و معارف است
پنهان هزار معدن گنج و زخارف است 

لبریز مهر تو شده آقا وجود ما
شکرانه ی ولادتت ای جان سجود ما

معنای آیه های کتاب خدا تویی
در هر قنوت ذکر مناجات ما تویی

پاکی و زهد و نیکی و تقواست سیره ات
ما مخلص تمامی قوم و عشیره ات

از یمن مقدمت همه عالم صفا گرفت
تو آمدی و قلب مسلمان جلا گرفت

آقای من که نام تو بر درد ما دواست
جشن ولادت تو به عرش خدا به پاست

ماهی بحر، آهوی دشت، مرغ آسمان 
از یمن مقدمت همه شاد و ترانه خوان

هرجا که بگذری همه در گفتگوی تو
مستند اهل هر دو جهان از سبوی تو

از مقدم تو اهل بهشتند شادمان
جاری ز شوق بر لبشان نغمه ی اذان

خواند مدیحه ها به مدیح تو مرتضی(ع)
تبریکِ او به حضرت زهرا(س) و مصطفی(ص)

شکر خدا که شیعه ی تان هستم ازقدیم
دل را به تار زلف شما بستم از قدیم

شکر خدا که طی شده عمرم به راهتان
هرگز نگفته ام سخنی جز به مدحتان

پیوسته دست حضرت تو کرده یاری ام
آقای من تویی سبب رستگاری ام

چون که نوشیدم من از جام نگاهش جرعه ای
دیگر از آن جام هی تکرار می خواهم فقط

در تمام عمر در بند و اسیرش بوده ام
من در این دار فنا دلدار می خواهم فقط

من به شوق روی او شب زنده داری می کنم
آری از دلدار من رخسار می خواهم فقط

مانع دیدار روی او گناهان من است
سر به راهم کن کمی افسار می خواهم فقط

از برای گریه کردن در غم هجران یار
در کویر هجر او دیوار می خواهم فقط

هست بازار فروش یوسف زهرا(س) کجا؟
یک نشانی من از آن بازار می خواهم فقط

چون که می خواهم بگردم روز و شب ها گرد یار
یارب از تو من خط پرگار می خواهم فقط

ای همه عالم هستی به فدای قدمت
چشم بگشودی و یکباره جهان زیبا شد

چون که نازل شده اسماء تو از عرش خدا 
همه بی مثل و نظیر و همه بی همتا شد

راکعه، مرضیه، معصومه، رضیه، زکیه
زهره و ساجده و فاطمه ی زهرا شد

حره و صابره و صادقه هستی و بتول 
نامهای تو همه تاج سر اسما شد

آمدی تا بشوی ثانی حیدر(ع)، زهرا(س)
کیستی؟ دختر بابا که اُمِ بابا شد

شهره بین همه خوبان جهان گردیدی
نام تو ذکر مناجات مسلمان ها شد

همه دنیاست قلیل و تو شدی خیر کثیر
کرم و فضل تو برتر ز همه دنیا شد

بی تو قرآن نبی(ص) معنی و تفسیر نداشت
آمدی تک تک آیات خدا معنا شد

غاصب حق تو و حق علی(ع) شوهر تو 
روسیاه و خجل و مفتضح و رسوا شد

همه ی عمر به مدح تو سخن خواهم گفت
دم زدن چون که ز خویشان نبی(ص) فتوا شد

هر چند محرومیم ما از دیدن یار
هستیم دلخوش پشت پرده یار داریم

چون گشته طولانی فراق روی دلدار
چشم انتظارش با دو چشم اشکباریم

بی روی او هر لحظه ای فصل خزان است
چشم انتظار رؤیت فصل بهاریم

آید اگر او، فرش راهش دیده ی ماست
ما جملگی در پیش پایش جان سپاریم
------------
اینها که گفتم جملگی در حد حرف است
اهل عمل ما نیستیم اهل شعاریم

آری دلیل غیبت طولانی یار
ما روسیاهان، مایه های ننگ و عاریم

سرگرم کار خویش و عصیان و گناهیم 
گوییم اما بر غم هجران دچاریم

در فکر جمع ثروت و مال و منالیم
گوییم اما در فراقت بی قراریم

چشم انتظار فیش واریز حقوقیم
گوییم آقاجان بیا چشم انتظاریم

چشم انتظاری های ما یک کذب محض است
کذاب های بی حیای روزگاریم

هجران شده طولانی و ما را غمی نیست
ما بندگان بی غم پروردگاریم

سست است باورهای ما نسبت به مولا
از این جهت ما نزد او بی اعتباریم

تنهای تنها مانده او بی یار و یاور
ما نیز تنهاتر از او در این دیاریم

یک عمر بوده کار ما عشقی دروغین
شایستگان ضربه های ذوالفقاریم

آری برای دیدن رخسار مهدی(عج)
محتاج قصد و عزم و طرح و ابتکاریم

سیصد نفر مرد عمل می خواهد اما
گر یک نفر پیدا شود، ما رستگاریم

زنی را می شناسم من که آن زن مادر باباست
زنی را می شناسم پر بهاتر از همه دنیاست

زنی را می شناسم دختر پیغمبر(ص) است آن زن
انیس و مونس و همراه و یار حیدر(ع) است آن زن 

زنی را می شناسم حجت الله است چون حیدر(ع)
به شان او شده نازل به قرآن سوره ی کوثر

مسلمانان عالم نام این زن حضرت زهراست
همان بانو که الگوی عفاف و پاکی و تقواست

ولی او چند روز پیش دیده داغ بابا را
نکرده رود چشمانش خموش این داغ عظمی را

هجوم آورده اند اما به بیت او چهل نامرد
که باشد قلبشان لبریز بغض و کینه فرداً فرد

هجوم آورده و همراه آن ها هیمه و هیزم
زدند آتش در بیت ولی الله(ع) را این قوم

کشد شعله در خانه ز ظلم و آتش بیداد
و زهرا(س) پشت در  بشکسته پهلو فکر استمداد

وصیت کرد پیغمبر(ص) که با او مهربان باشید
مسلمانان مددکارش به هر عصر و زمان باشید

ولی افسوس بر  دخت نبی(ص) ظلم فراوان شد 
بهار عمر او یک باره مانند زمستان شد 

ولی افسوس بین کوچه سیلی خورده بر رویش
شده از ضربه ی در زخمی و مجروح پهلویش

فدک شد غصب از او و کتک ها خورد از دشمن
زبان را نیست یارای از آن ظلم و ستم گفتن

زبانه می کشد آتش چرا از خانه ی زهرا(س)؟
چرا بشکسته درب چوبی کاشانه ی زهرا(س)؟

چرا بستند اهل کینه و شر دست حیدر(ع) را؟
زدند آن کینه توزان از چه رو دخت پیمبر(ص) را؟

عوض کردند نامردان مسیر دین و قرآن را
اطاعت کرده اند اهل سقیفه امر شیطان را

من از اهل سقیفه تا خدا باقی است منفورم
خدا لعنت کند آن دو بتی که هست منظورم

هر روز برای خانه قانون می ساخت
قلب همه را همیشه پر خون می ساخت

هر کس که نبود تابع قانونش
از بهر پدر حلال بودی خونش

آن مرد خشن فقط یکی دختر داشت 
دختر ولی از پدر دو چشم تر داشت

هر روز پدر دختر خود را می زد
سیلی به رخ آن گل زیبا می زد

دختر به پدر گفت: شبی با زاری
بابا ز چه رو  مرا تو می آزاری

گفتا: پدرش که خانه قانون دارد
سر پیچی از آن جزای افزون دارد

من حاکم این خانه و قانون مندم
بر هر چه که تصویب کنم پابندم

تو کودکی و دخترکی سر به هوا
هرگز تو نداری سر تسلیم و رضا

باید بخوری کتک که انسان بشوی
یا گوشه ی این خانه تو زندان بشوی

دختر به پدر گفت: پدر خانه ی ما
 نه مجلس شوراست نه اعیان و سنا

قانون وفاست حاکم این خانه
هر حکم دگر هست مرا بیگانه

این خانه اگر شود پر از مهر و وفا
یا آن که زند موج محبّت همه جا

قانون وفا اگر که باشد حاکم
اینجاست سرای مهرورزی دائم

قلب پدرش نرم شد از این سخنان
لبریز ز آزرم شد از این سخنان

شد منقلب و حال خوشی پیدا کرد
او ترک ستیزه جویی و دعوا کرد

زد بوسه به گونه های دختر، بابا
گفتا: همه هستی ام به قربان شما

دختر به سخن آمد و یک بار دگر
گفتا: به خداست این جهان جای گذر

سی ساله که بودی آمدم من به جهان
تو عاشق من شدی از آن وقت و زمان

صد ساله سفر گر کنی از دار فنا
هفتاد سنه تو بوده ای عاشق ما

 تا آن که دو چشم خویش را بگشودم
شیدای تو و شیفته ات من بودم 

تا لحظه ی مرگ گر که باشم لایق 
مدیونم و ممنونم و هستم عاشق

این عمر گران می گذرد خیلی زود
آتش مزن او را و مکن او را دود

گر عمر عزیز را غنیمت دانیم 
با مهر و وفا کنار هم می مانیم

با مهر و وفا و عشق ورزیدن ها
چون باغ گلی جهان بگردد زیبا

بگذشت گذشته ها ولی از این ماه
هنگام وفاست، یا علی(ع)، بسم الله...

آمدی عطر وجودت همه جا را پر کرد
زینت باغ گل حیدر(ع) و زهرایی تو

گل لبخند به روی لب حیدر(ع) رویید
باعث روشنی دیده ی مولایی تو

کوهی از صبر و وفاداری و تقوا هستی
گهری، حاصل پیوند دو دریایی تو

آنقدر خوب و گرانمایه و ارزشمندی
که گرانقدر تر از  ملک دو دنیایی تو

ای وجود تو پر از گوهر ایمان و یقین
اسوه ی صبر و عفاف و دُر تقوایی تو

همه گل های جهان پیش تو همچون خارند
چون گل سر سبد باغ تولایی تو

ای که هم عاقله هستی تو و هم مجتهده
باعث فخر بشر، زینت بابایی تو

کیست آن گوهر یکدانه ی پاکی و عفاف؟
به خداوند قسم حل معمایی تو

گفت الله که از صبر بگیرید امداد
صبر را ترجمه و شرحی و معنایی تو

چشم امید به دستان تو دارم بانو
دستگیر همه در صحنه ی فردایی تو

اثبات بندگی به اطاعت پذیری است
عبد خدای تو شده ام با ولای تو 

تو تا خدا رسیده ای و من به روی خاک
در فکر طی راه خدا، پا به پای تو

بردار پرده را ز رخ ای ماه فاطمه(س)
تا شام من سپید شود از ضیای تو

حاصل نگشت امر فرج از دعای من
حاصل شود ولی به یقین با دعای تو

یوسف تری ز یوسف و زیباتری ز ماه
ای جان و مال و بود و نبودم فدای تو

یک موی توست کوثر و عالم همه قلیل
باشد بسی گرانتر از اینها بهای تو 

کردم دعا که شاه جهانم کند خدا
کرد استجابت و شده ام من گدای تو

آقای من تلاوت قرآن شنیدنی است
با لحن دلنشین و طنین صدای تو 

کوشیده ام خدا شود از دست من رضا
راضی شود خدا به یقین از رضای تو

آقای من تو شرط بقایی بدون شک
جاوید شیعه ای است که باشد فنای ثو

هرگز صفا نداشت جهان بدون تو
باشد صفای ملک جهان از صفای تو

آقا نشست مرغ سعادت به شانه ام
وقتی اسیر تو شدم و مبتلای تو

آقا بضاعتم همین غزل نصف و نیمه است
 دست من و کرامت و لطف و عطای تو

چندیست که من بی خبرم از گل رویش
با پای سرم می سپرم راه به سویش

چندیست که دل تنگ برادر شده خواهر
ای کاش خبر داشتم از حال برادر
تنها و غریب است نه یاری و نه یاور
حالم ز غم دوری او گشته مکدّر

نزدیک قمم دل شده راهی به خراسان
یارب برهانم دگر از غصه ی هجران

ترسم نرسد قافله ی ما به خراسان
ترسم نشود صبح دگر این شب هجران
ترسم که بمیرم ز غم دوریت ای جان
ترسم که رسد عمر من امروز به پایان

از دور ولی زائر چشمان تو هستم
من ریزه خور سفره ی احسان تو هستم 

من می روم اما سر تو باد سلامت
شد وعده ی دیدار به فردای قیامت
بوده است به سر گر چه مرا شوق زیارت
انگار ندارم دگر این بار سعادت  

دیگر تو نمان چشم به راه من و یاران
رفتم ز جهان وقت سفر سوی خراسان

با یاد غم حضرت زهراست دلم خون
با یاد غم کوچه ی غم هاست دلم خون
از آن که علی(ع) یکه و تنهاست دلم خون
زان ظلم که بر حضرت مولاست دلم خون

می میرم اگرچه من دلخسته به زودی
بر صورت و بر پهلوی من نیست کبودی

می میرم و امید به دیدار ندارم
در سینه ولی زخم ز مسمار ندارم
دستی به کمر یا که به دیوار ندارم
بر  تخته ی در شعله ای از نار ندارم 

ای همسفران حضرت حق حافظتان باد
از درد و غم و رنج و مصیبت شدم آزاد

بهار آمد و سر سبزی و نشاط آورد
دوباره عالم هستی گرفته است صفا 

بزاد مادر گیتی دوباره فرزندی
که هست زینت ملک زمین و عرش و سما

گل محمدی تازه ای شکوفا شد
که از شمیم خوشش برده هوش از سرِ ما

قدم به خاک زمین زد برای بار نخست
امام عسکری(عج) آن جلوه ی جمال خدا

دهید مژده و شکر خدا بجا آرید
امام یازدهم را خدا نموده عطا

رسید تا ببرد غم ز قلب غمزدگان
دهید مژده که بر دردها رسیده شفا

شده است ساکن دل های شیعیان جهان
ز یمن مقدم او دل گرفته است جلا

بهشتیان همه شادند و قدسیان خرسند
به شکر سجده کنان پنج نور آل عبا

صفات ذاتی او جملگی صفات علی(ع) است
جمال اوست مشعشع که اوست نور هدی

به لطف حضرت حق چون شدیم شیعه ی او
خدای عالمیان را هزار حمد و ثنا