خدا را شکر من هستم سراپا عاشقی ممتاز
منم آن عاشقی که دیده ام از عشق صد اعجاز
دوباره عاشقی داده مرا بال و پر پرواز
من از عمق وجودم عشق خود را می کنم ابراز
امام عسکری(ع) آمد که مستم از می نابش
چه توفیقی از این بهتر که من هستم ز اصحابش
سراپای وجودم مملو از عشقی نهانی شد
شدم عاشق که مرغ جان مسیرش آسمانی شد
به گردن، گردن آویزی ز جنس قهرمانی شد
خدا را شکر در سر شور و شوقم جاودانی شد
امام عسکری(ع) آمد که مرغ دل هوایی شد
پرید از خانه ی دل مرغ جان و سامرایی شد
کند مرغ دل من استلام کعبه ی جان را
دمادم مرغ دل دارد به لب آوای قرآن را
ز آوای خوشش پر کرده صد باغ و گلستان را
تماشا می کند با شوق، او لبهای خندان را
امام عسکری(ع) آمد همه عالم مصفّا شد
سرور و عیش و شادی تا ابد مهمان دلها شد
ملائک دست افشان و زمینی ها همه شادند
بهشتی ها همه لبریز شور و شوق و فریادند
طیور و وحش و ماهی جملگی در دام صیادند
همه اهل جهان خرّم از این مولود و میلادند
امام عسکری(ع) آمد که عالم نور باران شد
غم از دلها برفت و شادمانی ها فراوان شد
نسیم شهر پیغمبر(ص) وزید و بُرد دلها را
شمیمی جانفزا خوشبو نموده کل دنیا را
نشاط و خرّمی بخشیده کوه و دشت و صحرا را
جهان شد زنده، با خود گوئیا آورده عیسی(ع) را
امام عسکری(ع) آمد دوباره زنده شد اسلام
بپوشید ای مسلمانان به تنها جامه ی احرام
