و خدا غمگین است

و خدا غمگین است

قاصد مرگ خبر داد مرا خبر از غصه و اندوه و عزا خبر از ظلم و ستم خبر از حادثه ی کرب و بلا همه عالم شده لبریز عزا سینه لبریز غم است می چکد خون ز دو‌ چشمان ترم همه جا رنگ عزاست نه فقط خاک که افلاک شده خانه ی غم و در عرش ملائک همه مغموم و خدا غمگین است نوحه خوان جبریل است عرشیان مویه کنان در غم نورِ دو چشم علی(ع) و میوه ی قلب و پسر حضرت زهرا(س) گوئیا قطع شده پاره ای از دین خدا کاش دنیا به عقب بر می گشت تا کمی پیشتر از واقعه ی عاشورا تا کمی قبل تر از قصه ی اصحاب کساء تا شب میلاد حسین ابن علی(ع) تا همان لحظه که جبریل محمد(ص) را گفت: اقرأ تا زمانی که خداوند به آدم آموخت همه ی اسماء را قبل تر قبل تر از خلقت آدم و حوا به کمی قبل تر از خلقت افلاک به آن لحظه که شد خلق پیغمبر اسلام(ص) و جگر گوشه ی او فاطمه ی امّ ابیها و علی(ع) و حسن ابن علی(ع) آنگاه حسین ابن علی آن گل زهرا(س)، که آگاه شود هر که شود ساکن دنیا اگر این عالم هستی به وجود آمده با عشق حسین(ع) است و حسن(ع) عشق علی ابن ابی طالب(ع) و صدیقه ی کبراست که با عشق محمد(ص) همان فخر همه مردم دنیاست و این پنج تنند پاک تر از پاک که فرمود خداوند: لولاک لما خلقت الافلاک
پنج شنبه 103 مرداد 4 \| نظر بدهید