رباعیات شهادت امام حسن مجتبی ع

رباعیات شهادت امام حسن مجتبی ع

ناله هایش شبیه مادر بود گریه هایش شبیه خواهر بود آخرین لحظه های عمرش را فکر تنهایی برادر بود ------- جگرش پاره پاره بود آن روز آه او پر شراره بود آن روز خواهرش دست غم به سر می زد در پی راه چاره بود آن روز ----- داغ مادر شده است قاتل او کوچه و در شده است قاتل او خاطراتش همه غم انگیز است غم حیدر(ع) شده است قاتل او ------ تا که سیلی به روی مادر خورد گل روی حسن(ع) ز غم پژمرد سم و سیلی شریک هم شده اند حسن(ع) از درد و رنج مادر مُرد ------- پاره پاره شده است گر جگرش بر سر نیزه ای نرفته سرش در جوانی خمیده قامت بود پیر تر گشته بود از پدرش -------- حرف های نگفته اش بسیار روضه هایش هم از در و دیوار همه ی عمر بوده چشمانش از غم و رنج مادرش خونبار ------- آسمان غرق حزن و اندوه است در دل شیعه غصه چون کوه است اهل عالم همه عزادارند خرمن درد و رنج انبوه است ------- نعش مولا که تیرباران شد غصه و درد و غم فراوان شد خونجگر شد حسین(ع) از غم او زینب(س) از غصه دیده گریان شد ------- بزم غم در بهشت هم برپاست روضه خوان در غم حسن(ع) زهراست مصطفی(ص) دست غم به سر دارد قلب حیدر(ع) خزینه ی غم هاست ------ چون که شد جسم مجتبی(ع) در خاک رخت غم رفته بر تن افلاک چشم ها چشمه سار خون گشته دل اهل جهان همه غمناک ------- سوخت تا راه ما شود روشن تا که دنیای ما شود گلشن رفت از این جهان و در غم او کرده عالم لباس غم بر تن ----- یا حسن(ع) ای کریم آل عبا(ع) حجت اللهی و امین خدا دست ما را بگیر آقاجان تو کریمی و ما فقیر و گدا
شنبه 103 شهریور 10 \| نظر بدهید