آمد بکند یاری از دین خدا عباس(ع)

حق را که قسم دادم بر حق دو دست او

در بین دو دستش بود آمین دعا عباس(ع)

گر چه سر او بر نی رفته ز بغل اما

باشد به روی نیزه سرو شهدا عباس(ع)

لب تشنه اگر بیرون از شط فرات آمد

اما به عوض نوشید از جام بقا عباس(ع)

با یک تن پر تیر و بی دست ز زین افتاد

رفته است به معراج و نزد سعدا عباس(ع)

در مقدم او عالم گردیده چراغانی

ورد لب هر شیعه هر صبح و مسا عباس(ع)

جن و ملک و انسان شادند از این میلاد

تسبیح سمک باشد با مرغ هوا عباس(س)

از شوق لقای دوست، بی دست و سر و دیده

در خون خودش آن روز بنموده شنا عباس(ع)

تا زنده ام ای یاران، دم می زنم از ایشان

تا شافع من باشد در روز جزا عباس(ع)