میلا حضرت علی (ع)

بهار گل شد و ابر دو دیده بارانی است
به یمن مقدم گل، گلستان چراغانی است

قدم به خاک زمین زد گلی به نام علی(ع)
که او ولی خدا و محمد(ص) ثانی است

زمینیان همه مسرور و شاد زآمدنش
به عرش حضرت جبریل در غزلخوانی است

قدم به خانه حق زد که خلق را گوید
علی(ع) برای شما از خدای ارزانی است

برای بردن نامش دهان بشو به گلاب
علی(ع) خدا نه، ولی فوق فکر انسانی است

هر آن که مهر علی(ع) در دلش نهفته نشد
چنانچه زآدمیان است مادرش زانی است

به شوق دیدن رویش به جنت الماوی
تمام عمر دل و دیده هر دو طوفانی است

زبان الکن من وصف او چگونه کند
قسم به عشق زبان گوئیا که زندانی است