بسوخت شــــــــــعله ی بــــــیداد چون خیام حرم
به هرکــجا گذری خــــــــــــیمه ی عـــــزا بر پاست

صـــدای العــــــــــــــــطش کودکان لب تشــــــــــنه
به گوش ساقی لب تشــــــنگان در این صحراست  

کــــــــــنار شـــــط فرات و لـــــــــبان خشـــــــــکیده
نشــــــــــان مـــــهر و وفــــــا و ارادت ســــــقّا ست

بلا کشــــــــــیده زنـــــی دیده داغ دهــــــــــــــها گل
چــــــــقدر صبر و صــــــــبوری ! مگر دلش دریاست

به جای گوشــــــــــواره شده گوش دخـــــتری پاره
و دامــــــــــــــنی که دگر مامن ســـــــــــر باباست

عـــــــــزیز فاطــــــمه(س) در بین لشـــــگر دشمن
بــرای یـــــاری دین محــــــــــــــمّدی تــــــــنهاست

اثر نـــــــــبود زاســـــلام اگر نــــــبود حســـــین (ع)
حسین ، جان و تن و عشق و دین و هستی ماست

شعر : علی اسماعیلی