تو بر نداشــــــــــــتی دمی ز کاروان دوچـــــشم خود
بگو چرا به روی ما ، دوچـــــشم خویش بســــته ای

نعـــــش تو را چگونه من بسوی خیـــــــــــمه ها برم
برادر عـــــــزیز من ، ز بس زهـــــــم گســــــسته ای

زینب دل شکــــــسته از داغ تو قد خمـــــــــــیده شد
از غـــــــم داغ تو شده خواهـــــــــــر پیر و خسته ای

صدای العطـــــــــــش رسد به گوش من ز خیــمه ها
ز تشــــــــنگی تلف شده غنچه ی تازه رســــــته ای

تو پاره ی تن مــــن و تو قـــــلب و جــان زینــبی(س)
چگونه ما زنده و تو دســــــت ز جان بشُــــــسته ای

گشــــــــته جدا دو دست تو ، تــــیر عدو به چشم تو
به خون خود نشـــــسته و پشت مرا شکــــــسته ای