دخــــتر ناز و قشــــــنگم که گــــــل بابایی
زچه با پای برهـــــنه تو در این صــــــحرایی

از چه رو گوش تو خونین شده ای دختر ناز
که در این دشت بلا همـــــــچو گل حمرایی

خورده ای ســیلی و گردیده رخت نیلی رنگ
دخــــــــتر ناز و قشـــــــنگم ، تو مگر زهرایی

تو صــــــبوری و شکیبا ئی و در مکتب عشق
زینـــــــب کوچک من ، دیده مصیـــــــــبتهایی

راه رفــــــتن تو بــــــــــــیاموخته ای تازه ولی
ره نپـــــــــیموده کسی مثل تو رهپـــــیمایی

کنــــــج ویرانه و نیـــــلی رخ و بازوی ســـیاه
دختر شاه شــــهیدان و عـــــــــــجب ماوایی

سر بی پیــکر من دفتری از عشق و وفاست
دفــــــــــترعشــق و وفا را بـنـــــــــما امضایی