غروبی ســـــــــخت دلگیر و غم انگــــیز است ای یاران
درون قتـــــــلگه خورشـــــــــید تابان ماند با زینب (س)

یکـــــی داغ پـــــــدر دیــده یکـــــــی هــــــــجر برادر را
در آن شام بلا جمـــــعی پـریشـــان ماند با زینب (س)

ســــــــری بر راس یک نــــــــیزه تلاوت می کـــند قران
به جمع شـــــــاهــــدان قاری قــران ماند با زینب (س)

شبی را رفت مهـــــــمانی سری بــــــــبریده از پیـــکر
سری خاکستری گردیده ، حــــیران ماند با زینب (س)

بلای کربلا طــــــوفان سخت و سهمــــــــــــگینی بود
که بعد از آن دوچشم اشک افشان ماند با زینب (س)

در آن شــــــام غریبان هم نشـــد ترکــش نمـــاز شب
که از کوه صــــــبوری اوج ایمــــــان ماند با زینب (س)

شعر: علی اسماعیلی