ابر رحمت دوباره می بارد، و کویر زمین شود سیراب
آسمان غرق می شود یکسر، در هوای نعیم عید غدیر

دشت در دشت عشق می روید، باغ ها سبز سبز می گردند
همه عالم پر از نشاط و سرور، ملک امکان حریم عید غدیر

باز در آسمان پرنده ی دل، می گشاید دو بال پروازش
می رود تا به مکه و زان پس، تا ابد او مقیم عید غدیر

عشق بود و امید بود و صفا، و در آنجا امیر عشق و وفا
  دل خود داده بود دست خدا، خوش به حال ندیم عید غدیر

هلهله ، اشک شوق، راز و نیاز، بیعتی با امیر وقت نماز
بیعتی تا به وسعت تاریخ، پابه پای زعیم عید غدیر

هرچه پژمردگی است میمیرد، عشق جانی دوباره می گیرد
نور در نور وصل می جوشد، با کلام کلیم عید غدیر

از سر دشمنی و بوالهوسی ، گرچه بگسسته اند عهد بسی
تا ابد ما به عهد خود هستیم، یاد عهد قدیم عید غدیر