نـــــازم به آن اراده که از راس نـــــــــیزه هـــم
فرمانده و امـــــــیری و ســــــالار این ســــــپاه

ای مــــاه من که بر ســـــــر نی جلوه کرده ای
صد ها ســــــپاس از تو که هســــتی چراغ راه

ای ســـــر بگو چــــگونه سحر گشــت شام تو
کنــــــج تـــــنور و گوشه ی مطـــبخ چو بود ماه

این قافـــــــله دمی ز تو غــــافـــــل نمی شود
چونان که نیستی تو غافل از این جمع بی پناه

در گوشــــــه ی خرابه هـــــم ای ماه مـــهربان
بنشــــسته کودکی و دوچشـــــــمش بود براه

از راه لطف گوشــــه ی چشــــمی به ما بـکن
وز مرحمت به گوشـــــه ی ویــرانه کن نــــگاه

شعر : علی اسماعیلی