هـــــمه جای جهان چراغانی است
از ســـــما بر زمــــــین بــــــتابد نور
که زمین همـــچو ماه نورانی است
وه چـــــــــه نوری کــــــــه در برابر آن
گوئــــــیا مــــــهر و ماه زندانی است
و به یـــــــمن طلـــــــــــوع این مه نو
عـــرش با فرش در غزل خوانی است
هــــمه کــــروبیـــان به شوق و سرور
کارشان رقص و دست افشانی است
جمله افلاکــــــــــیان به سجده شکر
ذکرشـــــان آیه هـــــای قـرانی است
هــــــــادی مـــا بــشد عــــــلی نقی(ع)
زین سبب شاد هر مسلمانی است
شعر : علی اسماعیلی
