به به تمــــاشایی بود احوال و اوقــــــات خوشم
صد بار دل را می برد هر لحــــظه دلـــبر فوج فوج

بار سفر را بســــــته و رفتند غمـــــــــــها از برم
شادی بود آبســـــــتن و غمهاست ابتر فوج فوج

در باغ ســـــــبز زندگی روئیده ایـــنک عشق من
با نغمه ی قـــمری به رقص گلهای احمر فوج فوج

یارم به قد قـــامت شد و در پیش ســــرو قامتش
سر را به سجده برده اند ســرو و صنوبر فوج فوج

خـــــتم رســولان آمد و در های رحـــــمت باز شد
آورده او هـــــــمراه خود ، الـــــطاف داور فوج فوج

صدها فرشــــــته شادمان ، آمد فرود از آســمان
یک دســـــته گل در دستشان بهر پیمبر فوج فوج